Avatar

De nieuwe James Cameron is gearriveerd! En we zullen het geweten hebben. De man die in 1997 alle records brak met Titanic, zorgt ook nu weer voor volle zalen met Avatar. Letterlijk, want gisteravond was zaal 4 van Kinepolis in Brugge alvast compleet volgeboekt voor de 3D-versie. Gelukkig had ik, zoals gewoonlijk, mijn zitje op voorhand online gereserveerd.

Avatar is sci-fi, actie, avontuur, sprookje en fantasy in één. En het moet gezegd: de visual effects zijn verbluffend. Er zijn kosten noch moeite gespaard en er is baanbrekend werk verricht. De combinatie van echte acteurs en actrices met erg realistisch ogende digitale animatie is over het algemeen bijzonder geslaagd, hoewel ik toch vond dat de fauna van Pandora, de planeet waar het verhaal zich afspeelt, er niet altijd even geloofwaardig uitzag.

Over de plot zijn de kritieken minder lovend. Het verhaal is ietwat voorspelbaar, en vertoont onmiskenbare gelijkenissen met andere gekende scenario’s. ‘Pocahontas with blue people’, zoals ik ergens las. En er zijn ook duidelijke parallellen met Battle for Terra, een animatiefilm die eerder dit jaar uitkwam maar bij mijn weten niet tot in de Belgische bioscoopzalen geraakt is.

Maar hoe dan ook, dit heeft mij niet belet om intens van het meer dan twee en een half uur durende spektakel te genieten, 3D-brilletje op de neus. De beelden zijn vaak betoverend mooi, de soundtrack – van James Horner – is een pareltje, en enkele van mijn favoriete acteurs en actrices zitten in deze film: Sam Worthington, die we nog kennen uit Terminator: Salvation, Zoë Saldana (in Avatar quasi onherkenbaar), die dit jaar te zien was als Uhura in de nieuwe Star Trek, Michelle Rodriguez (Ana Lucia uit Lost), en natuurlijk Sigorney Weaver, voornamelijk gekend uit de Alien-quadrilogie.

Ook de website heeft erg veel moois in petto, vergeet dus niet om daar eens een kijkje te nemen.

www.avatarmovie.com

Horizon 8300

Ik heb van tweede kerstdag gebruikgemaakt om de tentoonstelling ‘Horizon 8300’ te bezoeken. De riante badstad aan de Belgische oostkust, waar ik mijn jeugd heb doorgebracht en waar ik nog steeds graag terugkom, heeft grootse bouwplannen. In deze tentoonstelling worden ze aan de hand van maquettes, plannen en digitale simulaties aan het grote publiek voorgesteld.

Sommige projecten zijn erg gedurfd en controversieel, zoals de nieuwe plannen voor het casino, resultaat van een internationale architectuurwedstrijd in 2005, met aanpassing van de plannen in 2009. De meningen hierover zijn ongetwijfeld erg verdeeld.

Naast de nieuwe La Réserve, nu al in aanbouw, zijn er nog plannen voor nieuwe woonkernen, een nieuw ‘zwevend’ ziekenhuis, een futuristisch ogende nieuwe stationsomgeving voor Heist, een tweede golfinfrastructuur, vernieuwde pleinen, eilanden voor de kust, kunstwerken (o.a. van Panamarenko), en nog meer tot de verbeelding sprekende projecten.

Nog tot 10 januari in het Cultuurcentrum in Knokke-Heist.

horizon8300.knokkeheist.be
issuu.com/knokkeheist

2012

Aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, tsunami’s… Alle natuurrampen die je je maar kunt inbeelden gebeuren allemaal tegelijk, overal ter wereld, en met een nooit eerder geziene vernietigende kracht. Is het einde van de wereld nabij? Betekent dit het einde van de mensheid, net zoals de dinosauriërs 65 miljoen jaar eerder het onderspit moesten delven na de inslag van een gigantische meteoriet?

Geen paniek, it’s just a movie. Maar wat voor een! De visual effects in deze rampenfilm zijn van een verbluffende kwaliteit. De rampenscènes zien er onwaarschijnlijk realistisch uit. Regisseur Roland Emmerich is erin geslaagd om meer dan twee en een half uur entertainment van niveau af te leveren, iets wat niet van iedere rampenfilm gezegd kan worden.

Maar meer dan dat is het niet: entertainment. Deze keer geen waarschuwing voor de klimaatverandering, en absoluut niet gebaseerd op bestaande wetenschappelijke inzichten. Velen laten zich tegenwoordig bang maken door het nakende einde van de Mayakalender in 2012 en laten zich wijsmaken dat de Maya’s het einde van de wereld zouden voorspeld hebben, dat enorme krachten onze planeet uiteen zullen rukken wanneer de Aarde en de zon in 2012 op één lijn staan met het centrum van het melkwegstelsel of dat de vermeende planeet Nibiru over drie jaar met de Aarde in botsing zal komen.

Geen nood: het einde van de kalender betekent niet het einde van de wereld, de Aarde en de zon staan jaarlijks op één lijn met het centrum van het melkwegstelsel, dus dat is niets bijzonders, en als Nibiru überhaupt zou bestaan en tegen 2012 hier moet zijn, dan hadden we hem al lang moeten zien aankomen. Bovendien is het fysisch onmogelijk dat neutrino’s de aardkern zouden kunnen opwarmen, zoals aan het begin van de film getoond wordt, en ja, het zeeniveau kan de komende decennia wellicht een beetje stijgen, maar om tot aan de Himalaya te komen zal toch wel héél hard moeten regenen hoor!

Mocht je toch je voorzorgen willen nemen voor het geval dat, klik dan gerust op de eerste link hieronder:

www.instituteforhumancontinuity.org
www.whowillsurvive2012.com

O ja, nog bijna vergeten vermelden: John Billingsley zit in deze film!

Boekenbeurs 2009

Net als de voorbije jaren ben ik ook dit jaar weer naar de Boekenbeurs getrokken. Ik ben al van kinds af aan een boekenwurm en mag dit jaarlijks terugkerende boekenfeest dus niet aan mij laten voorbijgaan.

Bij mijn boekenbeursbezoek vorig jaar was het ontzettend druk geweest, en daar houd ik eigenlijk niet zo van. Dus in plaats van een dag uit te kiezen waarop iedereen vrij heeft, dacht ik er beter aan te doen een half dagje vrij te nemen en op een werkdag naar Antwerpen te sporen. Een prima keuze, zo bleek, want het was heerlijk rustig op de beurs. Ik kon makkelijk overal door, overal bij en overal langs. Bijkomend voordeel: de meeste BV’s waren er niet vandaag. Zij komen liever morgen signeren, wanneer er héél veel volk is.

Ik heb weer erg veel nieuwe boeken gezien (uiteraard) en mezelf een beetje moeten intomen om er niet te veel te kopen, want er staan nog massa’s boeken op mijn leeslijst en ik raak wat achterop. Te veel te doen, te weinig tijd…

Ik heb ook een demonstratie gezien van de nieuwe e-book reader BeBook. Leuk, maar ik denk dat het nog wat te vroeg is om zo’n ding te kopen. De technologie zal in de komende jaren ongetwijfeld nog een heel stuk verbeteren. Maar handig is het wel, zo’n e-book reader: je kunt een massa boeken in een compact toestelletje stockeren én je kunt, net als een boek van papier, in volle daglicht lezen. Beslist in de gaten te houden!

www.boek.be
www.boekenbeurs.be
www.e-boek.org

De muur

Vandaag wordt in Berlijn de twintigste verjaardag van de val van de Muur gevierd. Achtentwintig jaar lang, van 1961 tot 1989, verdeelde de Berlijnse muur niet alleen beide stadsdelen van Berlijn, maar stond de muur ook symbool voor de scheiding, wat zeg ik – de kloof, tussen het communistische Oostblok en het kapitalistische Westen.

Ik herinner me nog goed de dag dat de muur viel. We waren voor dag en dauw opgestaan, zaten op de bus naar Parijs voor een dagtrip, en hoorden het nieuws op de radio. In de dagen, weken en maanden die eraan voorafgingen, was het steeds duidelijker geworden dat het einde van de Muur, het Ijzeren Gordijn en de Koude Oorlog nabij was.

Amper drie maanden eerder stonden Miche en ik met enkele vrienden aan de Muur, aan de Oost-Berlijnse kant nog wel, bij de Brandenburger Tor. We waren in Dresden voor een internationaal congres en hadden een daguitstap naar Berlijn gepland. Vanaf het metrostation op de Alexanderplatz waren via de beroemde laan Unter den Linden naar de Brandenburger Tor gewandeld. Verder konden we niet. Daar doemde een stuk Berlijnse muur voor ons op. Aan de overkant was het vrije Westen.

Ons verblijf in Oost-Duitsland was een heel andere ervaring dan de andere reisjes die we tot dan toe gemaakt hadden. Heel wat zaken die in het Westen vanzelfsprekend waren, waren in Oost-Duitsland bijzonder schaars. Luxe was er niet, alles was erg basic. En bij de meeste winkels en restaurants waren er lange wachtrijen.

Na ons weekje Oost-Duitsland besloten we nog een dag of twee in Keulen te vertoeven. Wat een verschil! We hadden de hele dag op een snikhete trein gezeten die ons van Dresden naar Keulen bracht, en toen we uiteindelijk terug in de beschaafde wereld kwamen, voelden we ons de koning te rijk. Ineens hadden we weer alles in overvloed. In het moderne station van Keulen zijn er massa’s winkeltjes waar je allerlei lekkers kunt kopen. Allemaal zaken die we in Oost-Duitsland een hele week lang hadden moeten missen. Knapperige broodjes, échte ijsgekoelde cola, kraampjes met vers fruit en snoepgoed à volonté! Wat een luxe!

Dus als de Muur dezer dagen weer in het nieuws komt, dan glijden onze gedachten terug naar onze tijd in Oost-Duitsland, twintig jaar geleden, en naar het stukje Berlijnse muur dat we in 1989 doorheen de Brandenburger Tor nog met onze eigen ogen hebben kunnen aanschouwen…

Razor Reel

Dit jaar ben ik voor het eerst naar het Razor Reel Fantastic Film Festival (RRFFF) geweest. Het festival vond plaats in Brugge, dus ik hoefde mij niet ver te verplaatsen. Ik had Razor Reel leren kennen via FACTS. Het is een filmfestival waarop vooral ‘genre’-films aan bod komen: veel horror, psychologische thrillers en fantasy. Niet voor het grote publiek, maar het genre kan wel op een schare toegewijde fans rekenen.

Er stonden films uit allerlei landen op het programma, en er waren een aantal bijzondere gasten, met wie dan na de film een Q&A werd georganiseerd.

De openingsfilm op 2 november in Kinepolis heb ik gemist, maar de volgende vijf dagen ben ik telkens een voorstelling gaan bekijken in de Biekorf of in zaal Liberty. De beste film die ik in de loop van de week gezien heb, was ongetwijfeld Evil Angel van Richard Dutcher, die persoonlijk aanwezig was om zijn nieuwe film voor te stellen. Evil Angel is een geslaagde mix van een horrorfilm en een detective story. Echt een aanrader voor wie van het genre houdt, maar uiteraard niet bestemd voor gevoelige zielen…

Andere films die me zeker zullen bijblijven, zijn de Scandinavische psychologische thriller Naboer en de zwarte komedie Stuck. Volgend jaar ga ik beslist terug, voor zover mijn drukke agenda het toelaat.

www.razorreel.be

Aida redux

Eerder dit jaar had ik in de Brugse binnenstad al een openluchtvoorstelling van Aida bijgewoond. Gisteren heb ik Aida tot mijn groot genoegen nog eens kunnen zien, deze keer de integrale versie, die op dat moment live opgevoerd werd in de ‘Met’ (de Metropolitan Opera) in New York.

Via de HD Live-technologie werd het spektakel rechtstreeks en in high definition doorgestraald naar tal van bioscoopzalen overal ter wereld.

Al voor het derde jaar organiseert Kinepolis ‘Opera in de cinema’ in samenwerking met de Met. En het lijkt wel of het ieder jaar meer en meer succes heeft. Voor de voorstelling van Aida gisteravond had Kinepolis in Brugge alvast een tweede zaal moeten openen, aangezien de eerste op voorhand al bijna helemaal volgeboekt was.

Met de receptie vooraf en de mogelijkheid tot het consumeren van een glaasje cava tijdens de pauzes krijgt de bezoeker een beetje het gevoel toch echt naar de opera te zijn geweest, en niet zomaar een avondje naar de bios.

Een avondje opera in de cinema biedt overigens enkele niet te onderschatten voordelen: we krijgen een inleiding door een operakenner, zitten als het ware op de eerste rij en kunnen tussen de bedrijven door ook nog eens een kijkje achter de schermen nemen. De voorstelling werd voor de HD Live-kijkers aan elkaar gepraat door Renée Fleming, die later in het seizoen de titelrol in Rossini’s Armida voor haar rekening zal nemen. Tijdens de pauzes kregen we interviews te zien met de hoofdrolspelers en konden we getuige zijn van de decorwisselingen.

Aida is in wezen een intiem verhaal met drie protagonisten, maar wordt doorgaans opgevoerd als een groot spektakelstuk met schitterende kostuums, indrukwekkende decors en tot de verbeelding sprekende massascènes (met name tijdens de alom gekende Triomfmars). Ook in de uitvoering van gisteravond was dat het geval, en dat was een groot contrast met de openluchtvoorstelling die ik vorige maand gezien had voor het Brugse stadhuis.

Later dit seizoen pik ik wellicht nog een paar opera’s in de cinema mee. Ik wil in ieder geval Carmen nog zien, en wellicht ook Hamlet.

www.kinepolis.com/opera
www.metopera.org/hdlive

FACTS 2009

Het is herfst, dus weer tijd voor FACTS. Op zondag 18 oktober trok ik voor de vijfde keer naar Gent. Niet naar het ICC in het Citadelpark deze keer (waar FACTS de voorbije jaren plaatsvond), maar naar Flanders Expo, waar de negentiende editie van deze beurs/conventie gehouden werd. FACTS wordt ieder jaar groter, en het ICC was te klein geworden. In Flanders Expo waren hallen 3 en 5 voor het evenement gereserveerd. Ruim voldoende plaats voor de dealers, de signeertafels van tekenaars en acteurs, de fan village en het podium. Een minpuntje aan de nieuwe locatie was de ongezellige ruimte waar de filmvoorstellingen en de Q&A’s plaatsvonden: eigenlijk gewoon een verbindingsgang tussen twee hallen, waar men enkele stoelen en een vrij klein projectiescherm had neergepoot. Ik heb er geen film gezien – daar kwam ik niet voor –, maar ik heb wel gemerkt dat de ruimte niet helemaal verduisterd kon worden, dus van comfortabel film kijken zal wel geen sprake geweest zijn. Wat dat betreft was het ICC toch beter.

Maar de nieuwe locatie had natuurlijk ook voordelen. In het ICC stond alles erg dicht opeengepakt, en dat was nu niet het geval. De ruimte tussen de standen was groter, en het was dus minder drummen.

Het was zowat elf uur toen ik bij Flanders Expo arriveerde, en ik ging meteen op verkenning. De eerste Q&A-sessie met Christopher Judge (Teal’c, Stargate SG-1) stond gepland voor 12.00 uur, dus ik had nog even tijd. Na een snelle en onvolledige verkenning van hal 3, waar de artiesten en de acteurs zaten te signeren, trok ik eerst naar hal 5, waar onder andere de fan village zich bevond. De fan village is een verzameling standen van fanclubs, en ook ‘mijn’ club, de BVC (Belgian Voyage Club), had er een plaatsje gekregen. Groter dan vorige jaren, dankzij de nieuwe locatie, en van wanddecoratie voorzien door ‘onze’ huisartiest Andy.

Toen het middaguur begon te naderen, begaf ik mij naar de Q&A-ruimte, waar ik nog een plaatsje vond op de tweede rij. Gelukkig was ik mooi op tijd, want het zaaltje liep al gauw helemaal vol. We wachtten en wachtten, maar Christopher Judge kwam niet opdagen. Rond twintig over twaalf werd aangekondigd dat hij om half een zou komen, maar uiteindelijk werd het tien voor een! Judge had langer dan voorzien moeten signeren, was de officiële uitleg, maar hier heeft de organisatie m.i. toch een behoorlijke steek laten vallen. Het getuigt van weinig respect om zoveel mensen bijna een uur te laten wachten. De tijd op FACTS is sowieso al beperkt, en dat betekende voor ons dus een uur minder tijd om rond te lopen en alles te zien. Christopher Judge valt niets te verwijten. De organisatoren hadden ervoor moeten zorgen dat hij op tijd aan de Q&A kon beginnen en had de signeersessie maar na de Q&A moeten laten verdergaan. Komt daar nog bij dat Judge voortijdig weer weg moest omdat er een interview gepland stond. Slechte organisatie. Een Q&A-sessie van vijfentwintig minuten na een uur wachten is gewoon te kort.

Ik had Christopher Judge eerder dit jaar al op FedCon ontmoet in Bonn, en ik wist dus dat de man ‘in het echt’ een heel andere persoonlijkheid heeft dan zijn Stargate-personage Teal’c. Hij vertelde ronduit over de grappen die uitgehaald werden op de set, gaf wat commentaar op de nieuwe spin-off Stargate Universe, vertelde hoe hij de rol van Teal’c had gekregen, en bij een vraag uit het publiek welk ander personage uit Stargate hij graag had willen vertolken, kwam hij bijzonder grappig uit de hoek: ‘Vala!’.

Na Judge was het de beurt aan Jimmy Jean-Louis, ‘the Haitian’ uit Heroes. Van hem vernamen we dat hij dolgraag nog eens de rol van James Bond zou spelen, maar hij acht de kans niet erg groot dat dat ooit gebeurt. Hij is naar eigen zeggen niet Brits genoeg.

Na de twee Q&A’s was het tijd om een kleinigheidje te eten en de rest van FACTS eens te gaan bekijken. Maar eerst bleef ik nog even staan kijken naar de cosplay-competitie die op dat moment aan de gang was. Ik heb het eerste deel gemist, maar kon wel getuige zijn van een deel van de groepen en de manga-personages. Er zaten heel wat mooie kostuums bij. Alles passeerde de revue: sci-fi-, fantasy-, comics-, manga- en zelfs Disney-characters. Alles vlotjes aan elkaar gepraat door de vaste master of ceremonies, een notoir lid van de BVC.

Na afloop was er een zwaardgevechtdemonstratie. Een groep van een zestal mannen, uitgedost als personages uit de Lord of the Rings-trilogie, nam het om beurten tegen elkaar op. De master of ceremonies had ondertussen wijselijk het podium verlaten.

Daarna nog even rondgelopen, foto’s gemaakt en nog een bezoekje gebracht aan mijn clugbenoten in de BVC-stand. Tegen half vijf was ik terug in de Q&A-ruimte voor Leah Cairns (Racetrack in Battlestar Galactica). Cairns was mooi op tijd, maar deze keer was de man van de techniek nergens te bespeuren, zodat Leah haar Q&A noodgedwongen zonder microfoon moest doen. Alweer een foutje van de organisatie. Er was echter niet zo veel volk komen opdagen en we zaten allemaal vooraan, zodat de actrice zich ook zonder microfoon verstaanbaar kon maken, al werd dat toch af en toe bemoeilijkt door storende geluiden uit hal 5, waar op dat moment de resultaten van de cosplay-competitie bekendgemaakt werden. Cairns vond het blijkbaar niet erg, maar ik vind het toch jammer dat deze sympathieke dame op zo weinig belangstelling kon rekenen. Aan de autogramtafel zat ze er ook al een beetje verloren bij, terwijl alle aandacht vooral naar Christopher Judge en in mindere mate naar Jimmy Jean-Louis ging. Hoewel ik haar ook al op een eerdere conventie aan het woord had gehoord, vind ik het toch leuk om naar alle Q&A’s te komen. Ik hoor de acteurs en actrices van mijn favoriete series graag bezig. Ze hebben altijd wel iets interessants te vertellen.

Voor de rest heel wat bekende zaken gezien, zoals de stormtroopers van het 501st Legion, de life size Jabba the Hut (in het gezelschap van twee slavinnen), de radiogestuurde R2-droids, en natuurlijk massa’s merchandising en een hoop gekostumeerde bezoekers. Kevin Sorbo heb ik niet gezien, want die was er enkel op zaterdag (en zelfs al op vrijdagavond, met een extra evenement voor de fans). Geen nood echter, ook met Sorbo heb ik al op eerdere conventies kennis kunnen maken.

FACTS was ook een prima gelegenheid om de video-capaciteiten van mijn DSLR eens te gebruiken. Met mijn Nikon D90 kan ik immers niet alleen prima foto’s maken, ik kan er ook HD-video’s mee schieten. Zo heb ik onder andere een stukje gefilmd tijdens de Q&A’s van Christopher Judge en Jimmy Jean-Louis, de cosplay-competitie en de zwaardgevechtdemo. Ze staan ondertussen op mijn YouTube-kanaal. Mijn foto’s vind je op Picasaweb.

www.facts.be
www.flandersexpo.be
www.picasaweb.com/gebopics/FACTS2009
www.youtube.com/gebo007

Aida

Gisteravond ben ik naar een voorstelling van Aida geweest. Het was de eerste keer dat ik een live uitvoering meemaakte van dit beroemde meesterwerk van Giuseppe Verdi. Maar het was allerminst een traditionele uitvoering. De regisseur had ervoor gekozen om het verhaal, dat zich normaal gezien afspeelt in het Egypte ten tijde van de farao’s, te verplaatsen naar het Egypte van eind negentiende eeuw. En het was ook niet in de schouwburg of in het concertgebouw. De voorstelling van gisteravond vond plaats in open lucht, met als decor het prachtig verlichte laatgotische stadhuis van Brugge, dat voor een heel aparte sfeer zorgde. De cast was een internationale mix van getalenteerde solisten.

Ik had pas op het laatste moment mijn ticket gekocht, omdat ik uiteraard eerst het weer wou afwachten. Het was een mooie nazomeravond, dus dat viel mee. Op enkele zeldzame lege stoelen na zat de tribune helemaal vol. Ik had een mooie plaats in het centrale blok. Bijkomend voordeel was dat ik – als ik me goed herinner moet het aan het einde van de eerste akte geweest zijn – ook nog het ISS kon zien overvliegen. Ik wist eigenlijk niet op voorhand dat het ISS gisteravond rond die tijd te zien was, maar het ruimtestation (dat nu toch eindelijk bijna af is) was zo helder, dat mijn aandacht erdoor werd getrokken.

Binnenkort hoop ik Aida nog eens te zien, in een integrale versie (want het openluchtspektakel van gisteravond was wat ingekort). Volgende maand wordt de opera immers opgevoerd in de beroemde ‘Met’ (de Metropolitan Opera in New York) en via HD Live rechtstreeks doorgestraald naar een groot aantal bioscoopzalen over de hele wereld. Al voor het derde jaar op een rij zijn de voorstellingen te bekijken via ‘Opera in de cinema’ bij Kinepolis. Dus ja, het operaseizoen is weer begonnen!

Tripreport DLRP 2009b

Mijn tripreport van ons tweede bezoekje aan Disneyland Resort Paris van dit jaar kun je lezen op issuu.com. We hebben deze Disney-trip gecombineerd met een bezoek aan Parijs.

De foto’s staan op Picasaweb:

Disneyland Resort Paris
Met de tourbus doorheen Parijs

issuu.com/gebo007/docs/dlrp_2009b

Bandwidth limit exceeded!

Wie mijn blog volgt of mijn berichten leest op de forums waarop ik actief ben, heeft wellicht gemerkt dat de afbeeldingen waarmee ik mijn posts pleeg op te fleuren, sedert 25 augustus vervangen zijn door dit onaantrekkelijke dingetje:

Ja, voor het hosten van de foto’s en andere afbeeldingen die ik in mijn blog- en forumposts gebruik, heb ik een Photobucket-account, en dat is wat er gebeurt wanneer je maandelijkse bandbreedte overschreden wordt.

Nochtans is de bandbreedte die je bij een gratis account krijgt, normaal gezien ruim voldoende: 10 gigabyte per maand. Kom ik wel mee toe, dacht ik. Nou, mooi niet dus.

Maar toch is het niet normaal. Zo veel afbeeldingen heb ik eigenlijk niet op Photobucket staan, en zo veel lezers heeft mijn blog nu ook weer niet. Er moest dus iets meer aan de hand zijn. En inderdaad: dankzij Photobuckets prima statistieken kon ik achterhalen dat een aantal van mijn afbeeldingen ingepikt waren door andere websites. Die sites gebruiken mijn fotootjes zonder ze eerst naar hun eigen webserver te kopiëren. Ze linken gewoon rechtstreeks naar mijn foto’s op Photobucket. Hotlinking heet dat, en het zorgt voor heel wat extra dataverkeer naar mijn Photobucket-account, zo blijkt. Met als gevolg dat de limiet van 10 GB nu dus bereikt is.

Photobucket stelt mij voor de keuze: ofwel upgraden naar een betalende ‘Pro’-account, ofwel geduldig afwachten tot het einde van de maand, dan wordt de teller terug op nul gezet. Ik kies uiteraard voor het laatste. Het einde van de maand is tenslotte niet meer zo ver weg, en ik ben niet van plan te betalen voor het dataverkeer van iemand anders.

Dankzij de Photobucket-statistieken kon ik het probleem lokaliseren tot één enkele afbeelding, die maar liefst 1.351.316 keer werd bekeken. Om problemen in de toekomst te vermijden, heb ik de betreffende afbeelding verplaatst. Zo krijgen die hotlinkers straks lekker een ‘file not found’-error en heb ik mijn Photobucket-account weer helemaal voor mezelf. Uiteraard zal ik van nu af aan de statistieken wat beter in het oog houden, zodat ik kan ingrijpen wanneer zich weer een gelijkaardig probleem dreigt voor te doen.

Dus nog even geduld mensen, vanaf 1 september zijn mijn fotootjes er weer.

www.photobucket.com

Kolonisten van Catan

Onlangs zijn we weer bij Frank op bezoek geweest, een oude schoolmakker die een verwoed spelletjesfanaat is. Neen, geen flitsende ‘games’ voor de spelconsole of de pc, maar ouderwetse gezelschapsspellen uit een kartonnen doos, waarvoor je nog met z’n allen rond de tafel moet gaan zitten. Iedere keer als we bij hem op bezoek gaan of hij bij ons langs komt, verrast hij ons met een nieuw spel. Hij moet ons natuurlijk eerst de nodige uitleg geven, want wij kennen al die spellen niet. Maar Frank kan het erg goed uitleggen, en we amuseren ons altijd kostelijk. Zo hebben we al kennis gemaakt met Halli Galli, Uno, Machiavelli, Jakkiebak! Kippenkak!, Regenwormen, Phase 10 en nog tal van andere spellen waarvan de naam me niet meteen te binnen schiet.

Deze keer stelde hij ons De kolonisten van Catan voor, een spel dat we wel van naam kenden omdat het erg populair is, maar dat we nog nooit hadden gespeeld. We vonden het een erg leuk spel. Het heeft terecht meerdere prijzen gewonnen. Er is een basisversie en er zijn uitbreidingen, waardoor er heel wat variaties mogelijk zijn. Als we wat meer vrije tijd hadden, dan zouden we dit spel beslist vaker spelen. Benieuwd waar Frank volgende keer weer mee af komt…

www.catan.de

Oude pc heeft het begeven

Net voor mijn vakantie heeft mijn oude desktop-pc er de brui aan gegeven. Het ding valt niet meer te redden. Toch niet zonder kosten te maken, en dat is de moeite niet meer voor een computer van net geen zeven jaar oud. Ik denk dat ik nog nooit zo lang met een computer gedaan heb. Vroeger kocht ik om de vier jaar een nieuwe, omdat de oude niet langer voldeed. Niet omdat hij zo snel versleten was, maar door de snel veranderende systeemeisen voor nieuwe software.

Gelukkig hadden we ook nog een laptop in huis, waarmee ik voorlopig verder kon, maar die ik wel met mijn huisgenoten moest delen. Gelukkig bewaar ik al mijn kritieke data op externe harde schijven. Dat heeft meerdere voordelen: zo kan ik snel weer op een andere computer aan de slag, en de computerhersteller kan niet in mijn vertrouwelijke bestanden neuzen. Uiteraard maak ik ook regelmatig back-ups, zodat ik geen belangrijke zaken kwijt raak. Het sneuvelen van mijn oude pc kwam wat ongelegen, maar was geen ramp.

Maar het is dus wel weer tijd voor een nieuwe computer. Ik denk dat ik daar toch nog eventjes mee wacht, op zijn minst tot Windows 7 uit is. Ondertussen gebruik ik de oude pc van mijn vader. Harde schijf helemaal leeg gemaakt, Windows XP (jawel!) opnieuw geïnstalleerd en vervolgens alle software die ik nodig heb, inclusief Kubuntu (via Wubi installer), zodat ik zowel met Windows als met Linux kan werken.

Eigenlijk zou ik liever alleen maar Linux gebruiken, maar voorlopig zit ik helaas toch nog eventjes vast aan Windows. Ik heb namelijk jaren geleden enkele applicaties geschreven in Visual Basic, en die software moet ik kunnen blijven onderhouden, vandaar de nood om met Windows te blijven werken. Ik zou er natuurlijk liefst van af zijn, maar dan zit er niets anders op dan die applicaties eerst volledig te herschrijven in Java, wat een behoorlijk grote klus is waar ik momenteel absoluut geen tijd voor heb.

Behalve Windows en Visual Basic heb ik de installatie van Microsoft-software overigens tot een absoluut minimum beperkt. Voor zowat alles gebruik ik nu openbonsoftware en andere freeware: Mozilla Firefox om te surfen, Mozilla Thunderbird om te mailen, FileZilla om te ftp’en, VLC media player om filmpjes te kijken en muziek te beluisteren, OpenOffice.org voor kantoortoepassingen, Picasa om mijn afbeeldingen te organiseren, te bekijken en te bewerken, enz. Al die programma’s zijn zowel voor Windows als voor Linux beschikbaar, zijn stuk voor stuk van prima kwaliteit en zijn bovendien ook nog helemaal gratis. Mijn pc is ook volledig vrij van illegale software. Commerciële programma’s als Microsoft Office, Nero of Photoshop heb ik helemaal niet nodig.

nl.openoffice.org
www.wubi-installer.org
www.kubuntu.org

Bye bye Soapbox

MSN Soapbox houdt ermee op. Dat liet Microsoft me onlangs per e-mail weten. Sinds enkele dagen kun je al geen filmpjes meer uploaden, en eind augustus valt het doek definitief over Microsofts videoservice.

Een paar jaar geleden heb ik Soapbox ontdekt en meteen een account aangemaakt, zodat ik mijn videofilmpjes online kon zetten. Ik verkoos toen Soapbox boven YouTube, omdat de videokwaliteit beduidend beter was.

Maar ondertussen heeft YouTube ook niet stilgezeten en is het nu mogelijk om hogekwaliteitsvideo’s online te zetten. En hoe je het ook draait of keert, YouTube is ontzettend populair, wat van MSN Soapbox niet gezegd kan worden.

Wie nieuwsgierig is naar mijn Soapbox-filmpjes, kan nog tot eind deze maand terecht op onderstaande URL. Daarna is ’t gedaan.

video.msn.com/?user=-8212976781885289387

Caudalia in concert

’t Is zomer, we zijn met vakantie, en daar hoort natuurlijk niet alleen rust en ontspanning maar ook een streepje cultuur bij. We maakten dus dankbaar van de gelegenheid gebruik om op onze vakantiebestemming een optreden van Caudalia mee te maken. Caudalia is een Frans kwartet bestaande uit een cello en drie koperblazers: twee hoorns en een dwarsfluit.

Het gezelschap, twee dames en twee heren, bracht een gevarieerd programma met werken van Punto, Mozart, Telemann, Bach, Schubert en Gerschwin, aangevuld met drie Argentijnse tango’s en het populaire Italiaanse lied Bella Ciao.

De transcripties van de muziekstukken die oorspronkelijk natuurlijk allemaal voor een groter orkest of voor zangstem met begeleiding geschreven waren, klonken stuk voor stuk erg geslaagd. Vooral het Ave Maria van Schubert, waarbij de blokfluit en een van de hoorns elkaar afwisselden voor de hoofdmelodie, was bijzonder genietbaar.

Dat bewijst nog maar eens dat de beste dingen in het leven gratis zijn, want – jawel – dit zomerse avondconcert was gratis toegankelijk, met aan het eind een vrijblijvende collecte waarbij iedereen naar eigen vermogen en appreciatie een duit in het mandje kon doen.

De staande ovatie aan het slot wist de muzikanten te overhalen tot een extra nummertje, dat met de nodige humor werd gebracht.

Als ik goed ingelicht ben, is er vanavond op dezelfde locatie een pianoconcert. Yes, life can be good.

40 jaar maanlanding

Op 21 juli iets na middernacht (in Amerika is het dan nog steeds 20 juli) zal het 40 jaar geleden zijn dat de eerste mensen op de maan liepen. En die verjaardag laat de NASA natuurlijk niet onopgemerkt voorbijgaan. Een digitaal bijgewerkte versie van enkele videoclips met sleutelmomenten van die eerste landing wordt morgen uitgebracht.

En op 21 juli worden ook de audio-opnames van de maanmissie integraal gestreamd op hetzelfde uur als 40 jaar geleden, zodat je het hele gebeuren als het ware in real time zult kunnen herbeleven. Ook op www.wechoosethemoon.org kun je de vlucht van Apollo XI opnieuw meemaken. Momenteel zie je er de aftelklok. Je kunt er ook de beroemde toespraak van Kennedy herbekijken.

Op Twitter zul je de communicatie kunnen volgen tussen Houston Control en de maanlander.

Tja, dát waren nog eens spannende tijden…

twitter.com/ap11_eagle
twitter.com/ap11_spacecraft
twitter.com/ap11_capcom
www.nasa.gov/externalflash/apollo11_radio
www.wechoosethemoon.org

Torchwood: Children Of Earth

De voorbije week hebben we iedere dag naar een aflevering van Torchwood kunnen kijken op BBC 1. Torchwood is een spin-off van Doctor Who, de langst lopende sciencefictionserie ooit. Na twee gewone seizoenen koos de BBC deze keer voor een miniserie van vijf afleveringen, die allemaal in dezelfde week werden uitgezonden. De serie kon op heel wat bijval van de fans rekenen, en ik prijs me uiteraard gelukkig dat we hier in België naar de BBC kunnen kijken.

Onze vrienden aan de andere kant van de grote plas moeten nog even geduld oefenen. De vele Doctor Who/Torchwood-fans in de Verenigde Staten kunnen vanaf 20 juli terecht op BBC America, waar de miniserie eveneens op vijf achtereenvolgende avonden uitgezonden wordt.

Ik zat iedere avond aan de buis gekluisterd. Het werd iedere dag spannender, met gisteravond dan uiteindelijk de ontknoping. Ik heb de miniserie erg geapprecieerd, maar vind het natuurlijk wel jammer dat we het dit jaar met slechts vijf afleveringen van Torchwood moeten stellen.

Dankzij de goede kijkcijfers is het nu zo goed als zeker dat de BBC groen licht geeft voor een vierde seizoen. In afwachting kunnen we dit jaar nog kijken naar een Doctor Who-special met David Tennant en volgend jaar naar een nieuwe reeks Doctor Who-afleveringen, met Matt Smith als de nieuwe Doctor. Benieuwd of dat wat wordt...

www.bbc.co.uk/torchwood
www.bbcamerica.com/content/262

Museumdag

Vandaag twee musea bezocht: het Bruggemuseum-Archeologie en het Arentshuis. Vandaag vond in Brugge de eerste museumdag plaats, na de vijf succesvolle museumnachten van de voorbije jaren.

Het Bruggemuseum-Archeologie is een interactieve tentoonstelling over archeologie. In tegenstelling tot wat je van een museum misschien zou verwachten, mag je hier gewoon overal aankomen. Alles is aantrekkelijk voorgesteld en ook bijzonder toegankelijk voor jongere bezoekertjes.

In het Arentshuis maakte ik kennis met het oeuvre van de mij tot nu toe onbekende Brits-Brugse kunstenaar Frank Brangwyn. Hier heel wat houtsneden met realistische taferelen uit het industriële leven in dokken en fabrieken, en een groot aantal reisimpressies.

Ik had nog meer musea willen bezoeken, maar ik was een beetje laat van huis vertrokken en ik zag het eerlijk gezegd niet meer zitten. Het was erg warm vandaag, en in de stad was het ontzettend druk. Maar Bruggelingen kunnen de meeste Brugse musea het hele jaar door gratis bezoeken, dus ik ga binnenkort beslist nog eens op museumtocht. Geen reden om te wachten tot de volgende museumdag. Het is een voorrecht om een een historische stad als Brugge te mogen wonen. Hier valt nog een boel te ontdekken!

www.museabrugge.be

Ik twitter, jij twittert ...

Het moest er vroeg of laat van komen: ik heb ook maar eens een Twitter-account aangemaakt. Ik weet niet precies wat mij ertoe aangezet heeft, maar het zal vermoedelijk een combinatie van factoren geweest zijn. Ik merk dat steeds meer mensen in mijn (virtuele) omgeving beginnen te twitteren, en op een aantal podcasts die ik beluister en blogs die ik volg verneem ik dat er tegenwoordig flink wat getwitterd wordt. Ik kan er dus niet meer omheen. Voortaan twitter ik ook.

Het eerste wat mij opviel waren de groene avatars. Ik ontdekte al snel wat de betekenis daarvan is: er loopt momenteel een campagne op Twitter om te laten zien dat je je steun betuigt aan de democratische protesten in Iran door je avatar een groene overlay of een groen lintje mee te geven. Groen is de officiële kleur van de protestbeweging. Ik heb me daar dus maar meteen bij aangesloten en zie er nu dus een beetje uit als de Hulk.

Ik heb natuurlijk nog geen goed idee wat ik allemaal ga twitteren of hoe vaak ik dat zal doen. Ik zal eerst maar eens de andere twitteraars wat in het oog houden om te zien hoe en wat er zo allemaal getwitterd wordt.

Jammer genoeg was ‘gebo’ al bezet, dus heb ik als gebruikersnaam maar weer ‘gebo007’ gekozen. (Goed geraden: ik ben ook een beetje een James Bond-fan.) Wie twittert er mee?

www.twitter.com/gebo007

 

Op weg naar de maan!

Miche, Annelies en ik zijn op weg naar de maan. Dinsdagmorgen arriveren we op onze bestemming. We zijn stiekem aan boord geslopen van de Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), die eergisteren vanaf Kennedy Space Center werd gelanceerd.

Nou ja, bij wijze van spreken dan. We staan natuurlijk nog veilig met onze voetjes op de grond, maar de LRO heeft wel een chip aan boord met onze namen erop, dus in die zin zijn we nu wel degelijk onderweg naar de maan, samen met 1,6 miljoen andere ruimte-enthousiastelingen. Vorig jaar kon al wie dat wou immers op de LRO-website zijn of haar naam opgeven. Nuttig voor de wetenschap is het natuurlijk niet, maar leuk is het beslist wel. In ieder geval zijn we NASA dankbaar dat we gratis kunnen meeliften.

De LRO zal de maan nauwgezet en in 3D in beeld brengen vanuit een polaire baan op amper 50 km boven het maanoppervlak, op zoek naar interessante landingsplaatsen voor latere bemande vluchten.

In 1999 vloog Annelies al op een cd met namen van schoolkinderen mee met de Mars Polar Lander naar de rode planeet, maar jammer genoeg is dat tuig ergens op de zuidpool van Mars te pletter geslagen. Hopelijk brengt de LRO het er beter van af...

www.nasa.gov/lro

Con report FedCon 2009

I finally found the time to write and upload my FedCon XVIII con report, a little later than intended. You can read it at issuu.com and download it as a pdf if you wish.

Enjoy!

issuu.com/gebo007/docs/fedcon_2009

Terminator Salvation

Net nu we te horen hebben gekregen dat de spin-off tv-reeks Terminator: The Sarah Connor Chronicles (met de talentvolle Summer Glau in een van de hoofdrollen) na twee seizoenen wordt opgedoekt, komt de vierde bioscoopfilm in de Terminator-serie uit: Terminator Salvation, de eerste Terminator-film zonder Arnold Schwarzenegger. Hoewel... voor Schwarzenegger – schertsend de Governator genoemd sedert hij gouverneur van Californië werd – is toch nog een klein rolletje weggelegd in deze film. Nou ja, eigenlijk niet echt, want voor zijn cameo werd gebruik gemaakt van filmmateriaal dat al voor de eerdere Terminator-films werd opgenomen. Arnie moest bijgevolg niet opnieuw voor de camera’s gaan staan – wat hij trouwens ook niet wou – en ziet er bovendien terug een stuk jonger uit.

Gisteravond ben ik de film gaan bekijken. Bekende gezichten zijn o.a. Christian Bale (vorig jaar te zien als Batman in The Dark Knight) in de rol van de legendarische John Connor, Anton Yelchin (momenteel nog steeds te zien als Checkov in de nieuwe Star Trek) in de rol van een jonge Kyle Reese, Moon Bloodgood (Livia uit de sf-tv-reeks Journeyman) en Michael Ironside (bekend van zijn vele rollen in o.a. Starship Troopers, Total Recall, Top Gun etc.).

In tegenstelling tot de drie eerdere films speelt Salvation zich af in de toekomst, na ‘Judgment Day’. Het is een dystopisch verhaal, veel somberder dan T1, T2 en T3. Het verschil met de eerdere films is groot, waardoor een aantal fans misschien ontgoocheld zullen zijn. Maar dit is zeker geen slechte film, integendeel. Het verhaal is complexer, en naast de strijd tussen de Resistance en de Machines (een strijd die overigens wat aan The Matrix doet denken) is er nu ook de verhaallijn van Marcus Wright, die een interessant element toevoegt aan de plot. Details geef ik niet, daarvoor moet je de film zelf maar gaan bekijken.

De dialoog bevat verder nog enkele quotes die de fans van de franchise beslist niet onbekend in de oren zullen klinken, zoals ‘Come with me if you want to live’ en het onvermijdelijke ‘I’ll be back’. Tot slot nog even meegeven dat je deze film ook zonder problemen kunt gaan bekijken als je de vorige drie niet gezien hebt.

www.skynetresearch.com
www.terminatorsalvation-movie.net

Angels & Demons

Zopas naar de bios geweest: Angels & Demons, de verfilming van Dan Browns gelijknamige bestseller.

Van het boek had ik heel erg genoten. Daar heb ik eerder al over geblogd. Mijn verwachtingen waren dus erg hooggespannen voor de film. De eerste Brown-verfilming, The Da Vinci Code, was een beetje een tegenvaller, maar gelukkig blijkt de verfilming van Angels & Demons stukken beter geslaagd. Regisseur Ron Howard, die doorgaans goede films aflevert (denk maar aan A Beautiful Mind, Apollo 13, Cocoon ...), heeft blijkbaar toch wat opgestoken van de kritieken op de vorige film.

Hoewel ik het boek gelezen had en dus op voorhand de plot kende, zat ik toch meermaals op het puntje van mijn bioscoopzetel. Howard is er deze keer uitstekend in geslaagd de spanning van het boek op het witte doek over te brengen.

Zeker een aanrader dus. Ook leuk om de LHC eens in een film te zien, al wordt de antimaterie absoluut niet realistisch in beeld gebracht...

www.angelsanddemons.com

DLRP-foto’s online

Ik heb eindelijk de tijd gevonden om wat orde te scheppen in mijn foto’s van ons tripje naar Disneyland Resort Paris met Pasen. Van de meer dan 1000 foto’s die ik heb gemaakt, heb ik een selectie van zo’n 600 online geplaatst, netjes opgedeeld per thema:

Stars ’n’ Cars
Once Upon A Dream Parade
Party Time With Mickey And Friends
Dance Time In Discoveryland
Disney Characters (incl. Minnie’s Party Train)
DLRP 2009 (overige foto’s)

Enjoy!

Astrotoerisme

Vrijdagavond heb ik een exemplaar gekocht van de Astronomische gids voor België, en ik heb het boek meteen door de auteur laten signeren. Jan Vandenbruaene, voorzitter van de Brugse Volkssterrenwacht Beisbroek, brengt in dit werkje een overzicht van alle bezienswaardigheden die iets met sterrenkunde te maken hebben: straatnamen, standbeelden, sterrenwachten, planetaria, onderzoeksinstrumenten, zonnewijzers etc., met uitgebreide achtergrondinformatie en heel wat illustraties. Overal worden de geografische coördinaten vermeld, zodat alles moeiteloos via de gps te vinden is. Hier zullen we tijdens onze rondzwervingen doorheen het land vast heel wat plezier aan beleven!

www.vvs.be/astronomische-gids-van-belgie

Genie

Ik heb Star Trek inmiddels drie keer in de bioscoop gezien, en ik weet het nu absoluut zeker: J.J. Abrams is een genie!

Hij heeft de meer dan 40 jaar oude franchise met deze bijzonder geslaagde reboot een nieuw leven gegeven. Zowat iedereen is laaiend enthousiast over het resultaat, en dit zet de deur wijd open voor een nieuwe generatie toegewijde Trekkies...

www.startrekmovie.com

FedCon XVIII-foto’s online

Ik heb mijn foto’s van het voorbije FedCon-weekend online gezet. Ik heb ze van bijschriften voorzien en geüpload naar Picasaweb. Veel kijkplezier!

picasaweb.google.com/gebopics/FedConXVIII

Thanks, J.J.!

I just saw the new Star Trek movie, and I was completely blown away by it. This is undoubtably the best Star Trek in over 40 years. The best Star Trek ever. Thanks, J.J., you’ve done it. This film is everything I expected from it, and more. I’m proud to be a Trekkie. Can’t wait to see it again...

www.startrekmovie.com

Back home again

Just returned from three fantastic days in Bonn. FedCon rocks! It’s been my favorite event of the year for the past eight years now. And best of all... they showed us 28 minutes from the new Star Trek movie, five days before it hits theaters, in all exclusivity. No other convention in the world has had this privilege.

I’ll try to post my full con report and my pictures soon...

Aftellen naar 6 mei

Ik weet het, ik heb er al eerder over geblogd, maar ik doe het nog eens. Het is bijzonder lang geleden dat ik al zo lang van tevoren en met zo hooggespannen verwachtingen naar een nieuwe bioscooprelease uitgekeken heb. Maar ik ben lang niet de enige. Talloze fans over de hele wereld zien al maanden-, zelfs jarenlang halsreikend uit naar de nieuwe Star Trek-film. Nog heel even, en dan is het zover. Volgende week woensdag, op 6 mei, komt Star Trek in de zalen. Je weet dus waar je mij woensdagavond kunt aantreffen: in Kinepolis!

Neen, het is niet de zoveelste Star Trek-film in de reeks. Deze is anders. Verrassend anders, als we mogen afgaan op de trailers en op de vele interviews en geruchten waar het internet al maandenlang mee overspoeld wordt. Het gaat om een complete ‘reboot’ van de franchise. Om te beginnen is er een compleet nieuwe cast. De acteurs uit deze nieuwe film heb je dus nooit eerder in een Star Trek-aflevering op tv gezien (met uitzondering van Leonard Nimoy). Meer nog: de hele ploeg achter deze film heeft niets gemeen met de oude Star Trek. Hoewel de cast voornamelijk uit jonge, onbekende acteurs bestaat, zijn er toch een paar bekende namen betrokken bij de fim.



Zo heeft J.J. Abrams zowel de productie als de regie in handen genomen. Abrams is voornamelijk gekend van de succesvolle tv-reeksen Lost en Alias, en de monsterfilm Cloverfield. Het scenario is dan weer van het duo Robert Orci en Alex Kurtzman, die ook met Abrams samenwerkten aan Alias en zijn nieuwe serie Fringe, en die ook het scenario van kassuccessen als The Island, The Legend of Zorro, Mission: Impossible III en Transformers op hun naam hebben staan. De soundtrack is van Michael Giacchino, die naam maakte met zijn soundtracks voor onder andere The Incredibles, Mission: Impossible III, Ratatouille en de tv-reeksen Alias en Lost.
Wat de cast betreft: hier treffen we Zachary Quinto aan in de rol van de jonge Spock. Quinto werd bij het grote publiek bekend als de slechterik Sylar in de successerie Heroes, en had daarvoor ook al een rolletje in het derde seizoen van 24. Andere gekende namen zijn Winona Ryder als Spocks moeder, en Leonard Nimoy als de oude Spock. Nimoy is de enige van de originele cast die zijn rol in deze film herneemt. Karl Urban kennen sommigen misschien nog van zijn rol als Eomer in de Lord of the Rings-trilogie, en Eric Bana van zijn rol als Bruce Banner in Hulk.

In ieder geval: je hebt ongetwijfeld al begrepen dat ik ongeduldig uitzie naar de nieuwe Star Trek, en dat ik zit te popelen tot de eerste beelden woensdag op het grote scherm zullen verschijnen. De makers mikken zowel op de fans van weleer als op een nieuw, hedendaags publiek dat voor het eerst met de meer dan 40 jaar oude franchise kennis maakt. Ik wens hen alle succes toe, en ik ben ervan overtuigd dat ze mij niet zullen ontgoochelen...

www.startrekmovie.com

Tripreport DLRP 2009

Mijn tripreport van ons bezoekje aan Disneyland Resort Parijs in de voorbije paasvakantie is af. Ik heb er een pdf-bestand van gemaakt en geüpload naar issuu.com. Daar kun je het bekijken en desgewenst downloaden. Er staan al enkele foto’s in, maar voor de rest van de foto’s moet je nog even wachten. Die zet ik pas later online.

Veel leesplezier!

issuu.com/gebo007/docs/dlrp_2009

Aftellen naar 15 september

Op 15 september is het eindelijk zover: dan verschijnt The Lost Symbol, de langverwachte nieuwe thriller van Dan Brown, een vervolg op zijn enorm succesvolle The Da Vinci Code. Ik zie er alvast vol ongeduld naar uit, want ik heb alle eerdere thrillers van Brown gretig verslonden, en het smaakt duidelijk naar meer.

Ondertussen kijken de Dan Brown-fans ook uit naar de verfilming van Angels and Demons, die half mei in de bioscoopzalen komt. De bioscoopversie van The Da Vinci Code, met Tom Hanks en Audrey Tatou in de hoofdrollen, was eerder teleurstellend. Afwachten wat Angels and Demons wordt...

www.danbrown.com

Terug van weggeweest

We zijn een stuk na middernacht terug thuis gekomen van drie fantastische dagen in Disneyland Resort Paris.

In het kort: drie prachtige, zonovergoten dagen gehad, een probleemloze heen- en terugrit, héél veel foto’s gemaakt en ons kostelijk geamuseerd.

In het lang: een uitgebreid en gedetailleerd tripreport, zoals je van mij gewoon bent, volgt later. Vermoedelijk véél later...

Nieuw dolfijnenseizoen

Het is weer paasvakantie, en traditioneel betekent dat ook het begin van het pretparkseizoen. Annelies zat hier al maanden naar uit te kijken, en vandaag kon ze dan eindelijk weer naar haar geliefkoosde dolfijnenshow in het Boudewijn Seapark. Het eerste van ongetwijfeld vele bezoeken die we dit jaar weer aan de dolfijnen zullen brengen, want met onze burenpas en Annelies haar vriendenpas kunnen we er zo vaak heen als we willen.

www.boudewijnseapark.be

Twee uur minder

Twee uur minder slaap, dat is waar ik het dit weekend mee moet doen. Eén uur minder omdat we weer overgeschakeld zijn van wintertijd op zomertijd, waardoor zondag 29 maart dus slechts 23 uur telt, en nog een uur minder omdat ik zo lang bezig geweest ben met al mijn klokjes goed te zetten en er dus minder tijd over bleef om te slapen.

Want ik wil al mijn klokjes in één keer goed zetten. De korte pijn. Ik heb een hekel aan klokken die verkeerd staan. Ik wil niet ergens in juli moeten vaststellen dat de klok in mijn camcorder nog op wintertijd staat. Gelukkig weten onze computers en de digicorder uit zichzelf dat het uur veranderd is, maar alle andere klokjes heb ik handmatig goed moeten zetten. Tweeëntwintig in totaal, namelijk:

mijn doordeweekse polshorloge
mijn zondagse polshorloge
het doordeweekse polshorloge van mijn echtgenote
het zondagse polshorloge van mijn echtgenote
het doordeweekse polshorloge van onze dochter
het zondagse polshorloge van onze dochter
het klokje in mijn fietscomputer
het klokje in de auto
het klokje in de gps-ontvanger
het klokje in de thermostaat
het klokje in de microgolfoven
het klokje in het koffiezetapparaat
het klokje in de oven
het klokje in mijn mobieltje
het klokje in het mobieltje van mijn echtgenote
het klokje in het mobieltje van onze dochter
het klokje in de compactcamera
het klokje in de dslr
het klokje in de camcorder
het klokje in ons antwoordapparaat
het klokje in de mini-stereoketen van onze dochter
onze wekker

En dan hoop ik maar dat ik niets vergeten ben. Een videorecorder gebruiken we al een poosje niet meer, dus dat is alvast één klokje minder...

BSG

Vorige week werd in de States de laatste aflevering van Battlestar Galactica – kortweg BSG – uitgezonden. Hiermee werd een punt gezet achter wat gerust een mijlpaal in de geschiedenis van de sciencefiction genoemd mag worden. Battlestar Galactica is een bijzonder geslaagde re-imagening (een soort remake) van de gelijknamige serie uit 1978, maar de makers van de nieuwe BSG zijn bijzonder creatief geweest en hebben met hun inbreng het bestaande gegeven een compleet nieuwe wending gegeven.

Hoewel de special en visual effects bijzonder geslaagd zijn, is dat niet waar het in deze serie om draait. Het gaat voornamelijk over de interacties tussen de personages, en een aantal elementen uit de verhaallijn zijn vaak verrassend actueel. Het is in de eerste plaats uitstekend drama; het sci-fi-aspect komt pas op het tweede plan.

Ik heb erg van de reeks genoten en keek iedere week ongeduldig uit naar de volgende aflevering. Jammer dat het er op zit, maar niet getreurd... voor later dit jaar is er nog een BSG-tv-film gepland, er staat ook een spin-off tv-serie op het programma, en binnenkort kan ik op FedCon weer een aantal BSG-acteurs ontmoeten: Edward James Olmos (Commander Adama), James Callis (Gaius Baltar), Aaron Douglas (Chief Tyrol) en Richard Hatch (Tom Zarek). Die laatste kreeg ik vorig jaar op F.A.C.T.S. al te zien.

www.scifi.com/battlestar

Oude boeken (2)

Gisteravond ben ik naar bieb geweest voor de derde en tevens laatste voordracht uit de reeks ‘Oude astronomische boeken’. De eerste sessie was een introductie op oude boeken, in de tweede sessie kregen we een overzicht van de belangrijkste boeken waarin het geocentrische wereldbeeld centraal staat, en de derde keer kwamen boeken over het heliocentrische wereldbeeld aan bod.

Het waren bijzonder boeiende avonden, en ik heb weer veel bijgeleerd en veel van die oude boeken ook met eigen ogen kunnen aanschouwen, want de bibliotheek van Brugge beschikt over een indrukwekkende collectie. Hoewel ze waarschijnlijk niet zo vaak uit de kluis komen, kunnen die oude boeken op aanvraag ter plaatse ingekeken worden.

Gaandeweg wordt de hele collectie ook ingescand, met de bedoeling alles langs digitale weg voor het grote publiek toegankelijk te maken. Een aantal oude boeken kunnen momenteel al geraadpleegd worden via de website Historische Bronnen Brugge, en er zullen er in de toekomst nog heel wat bij komen.

www.historischebronnenbrugge.be

Strandfoto’s

Vrijdag heb ik een strandwandeling gemaakt, en zaterdag heb ik de wandeling nog eens overgedaan. Het was stralend weer, en in deze tijd van het jaar zijn er nog in de verste verte geen zonnekloppers te bespeuren. Ideaal dus om eens helemaal te ontstressen, de frisse zeelucht op te snuiven en ondertussen ook nog wat foto’s te maken.

Een selectie van die foto’s heb ik ondertussen geüpload naar m’n Picasa Webalbums.

http://picasaweb.google.com/gebopics/Strand?feat=directlink

Lente

Vandaag begint de lente weer, om 12.44 uur om precies te zijn. En ik was vanmorgen al meteen in lentestemming. Er zat een stralend zonnetje aan een blauwe hemel, en op de radio weerklonk ‘I feel pretty’ uit West Side Story. Het is momenteel nog steeds prachtig weer en ik heb vanmiddag vrij, dus ik denk dat ik straks nog even een strandwandeling ga maken. Nu kan het nog. Het strand is nog veilig tot aan de paasvakantie. Dan komen de toeristen weer.

In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, begint de lente doorgaans inderdaad op 20 maart, niet op 21 maart. Wat de meeste mensen trouwens ook niet weten, is dat niet alle seizoenen even lang duren. Dat komt doordat de Aarde in een elleptische baan om de zon draait, niet in een perfecte cirkel. Volgens de wetten van Kepler beweegt de Aarde dan sneller wanneer ze dichter bij de zon staat, en trager wanneer ze verder van de zon staat. De Aarde staat het dichtst bij de zon wanneer het op het noordelijk halfrond winter is, en het verst wanneer het zomer is. Daardoor duurt de winter korter en de zomer langer. Het scheelt zo’n kleine vijf dagen: de zomer duurt 93,65 dagen, de winter slechts 88,89 dagen.

SKEPP en Randi

Gisteren kwam SKEPP (de Studiekring voor de Kritische Evaluatie van Pseudowetenschap en het Paranormale) in het nieuws naar aanleiding van de uitreiking van twee jaarlijkse prijzen. De eerste prijs, de ‘Zesde Vijs’, gaat naar iemand die zich verdienstelijk heeft gemaakt voor het verspreiden van objectieve kennis inzake pseudowetenschap en het paranormale. Dit jaar was de prijs voor een journalist die een tv-documentaire gemaakt heeft over graancirkels in België. Het programma laat zien dat die graancirkels gewoon mensenwerk zijn en absoluut niets te maken hebben met landing van buitenaardse ruimtetuigen of onbegrepen weerfenomenen.

De tweede prijs, de ‘Skeptische Put’ is een spotprijs en gaat naar iemand die het in het voorbije jaar wat te bont gemaakt heeft. De twijfelachtige eer ging deze keer naar de uitvinder van de E-Waves Phone Chip, die zogezegd de schadelijke gsm-straling moest tegengaan. Het ding werd een tijdje geleden door Omega Pharma op de markt gebracht maar enkele dagen later alweer uit de rekken gehaald omdat het bedrijf ondertussen, na heel wat kritiek van vooraanstaande wetenschappers, moest toegeven dat het ding absoluut niet het geclaimde effect had.

SKEPP wil het kritisch en skeptisch denken promoten en een tegengewicht bieden voor de vele pseudowetenschappelijke en paranormale nonsens waarmee we vandaag de dag bijna voortdurend bestookt worden. Veel te weinig mensen gebruiken hun gezond verstand en velen laten zich maar al te graag misleiden door zogenaamde waarzeggers, helderzienden, astrologen en andere kwakzalvers, die daar flink aan verdienen. Het is een heuse business geworden. Televisieprogramma’s als Het Zesde Zintuig (op VTM) of De nieuwe Uri Geller (op SBS6) zijn erg populair.

Ik vraag me af hoeveel van de kijkers eigenlijk zouden weten dat Uri Geller, die beweerde met de kracht van zijn gedachten lepeltjes te kunnen buigen, al meer dan 30 jaar geleden door James Randi ontmaskerd werd als een ordinaire bedrieger die gewoon wat goocheltrucs uithaalde. Ik weet dus niet of de 12-jarige Yelle Minne, die onlangs de titel van ‘nieuwe Uri Geller’ won, daar wel zo blij mee moet zijn... OK, Yelle weet beslist het publiek te entertainen, maar paranormaal begaafd? No way!

James Randi is zelf een uitstekend goochelaar en doorziet daardoor vrij snel de trucs waarvan bedriegers en fraudeurs zich bedienen. Hij werd de bezieler van de wereldwijde sceptische beweging, die langzaam maar zeker meer aanhangers wint.

www.skepp.be
www.skepsis.nl

Brain Storm

Ik sta wat achter met het bekijken van Stargate Atlantis. Inmiddels is de serie, een spin-off van het immens populaire Stargate SG-1, na vijf seizoenen stopgezet. Deze week heb ik een van de laatste afleveringen gezien: Brain Storm.

Wow! Deze aflevering zal ik beslist nog een paar keer herbekijken. Eigenlijk is het een volkomen atypische aflevering, want het verhaal speelt zich voor een keer niet af in het Pegasus-sterrenstelsel en er doen eigenlijk maar twee van de Atlantis-personages mee: Rodney McKay (David Hewlett) en Jennifer Keller (Jewel Staite).

Maar wat deze aflevering zo bijzonder maakt, is dat een van mijn grote idolen, de bekende astrofysicus Neil deGrasse Tyson, directeur van het bekende Hayden Planetarium in New York, in Brain Storm zichzelf vertolkt. De aflevering speelt zich af op een bijeenkomst van wetenschappers, waar Tyson een van de gasten is.

In de aflevering zien we ook nog heel even Stephen Hawking, maar zijn personage wordt door een acteur vertolkt. Hawking speelde ooit wel zichzelf in een aflevering van Star Trek: The Next Generation.

Ook een leuk moment was het ogenblik waarop Jennifer Keller een opmerking maakt over de aardbeien. Niets speciaals, denk je misschien, maar dit is een duidelijke knipoog naar de fans van Firefly, waarin Jewel Staites personage, Kaylee, een obsessie voor aardbeien heeft...

I know, I’m such a geek...

Op de foto herken je naast Neil deGrasse Tyson misschien ook nog Bill Nye (‘the science guy’), die ook zichzelf speelt.

Serenity

Op de NASA-website kan iedereen momenteel stemmen over de naam van een nieuwe module die straks aan het internationale ruimtestation gekoppeld gaat worden en die voorlopig met de naam ‘Node 3’ wordt aangeduid. Als alles volgens plan verloopt, wordt de module in december gelanceerd.

Een van de mogelijkheden waaruit je kunt kiezen is Serenity. Die naam werd voorgesteld door de ‘Browncoats’, de fans van de sciencefictionreeks Firefly, waarin het ruimteschip die naam draagt. Uiteraard heb ik als rechtgeaarde Browncoat al mijn stem op Serenity uitgebracht, en momenteel staat Serenity in de stemming zowaar aan kop!

Als het inderdaad Serenity wordt – wat ik natuurlijk ten stelligste hoop –, dan zou dat bij mijn weten de eerste keer in de geschiedenis zijn dat een echt ruimtetuig de naam krijgt van een fictief ruimteschip uit een populaire tv-reeks. Dat gebeurde weliswaar eerder al met de space shuttle Enterprise, die zijn naam kreeg op aandringen van de Star Trek-fans, maar die shuttle was niet ontworpen om echt de ruimte in te gaan en werd door de NASA enkel gebruikt als testmodel.

Stemmen kan nog tot 20 maart op www.nasa.gov/externalflash/name_ISS.

Oude boeken

In het kader van het Internationaal Jaar van de Sterrenkunde en de vierhonderdste verjaardag van de eerste telescopische waarnemingen door Galileo organiseert volkssterrenwacht Beisbroek in maart een interessante driedelige lezingencyclus over oude astronomische boeken. De lezingen vinden plaats in de Brugse stadsbibliotheek.

Gisteravond heb ik de eerste sessie bijgewoond. Het was erg boeiend. Ludo Van Damme van de Brugse bibliotheek gaf een bijzonder deskundige uitleg over de ontstaansgeschiedenis van het boek en we kregen enkele middeleeuwse exemplaren – die elk in hun eigen, op maat gemaakte doos bewaard worden – van heel dichtbij te zien.

Het ging op deze eerste avond nog nauwelijks over astronomie, maar voornamelijk over oude boeken. Ik werk al jaren in een grafisch bedrijf en weet dus hoe een boek vandaag de dag tot stand komt, maar ik heb gisteren alvast ontzettend veel bijgeleerd over hoe het er in de middeleeuwen aan toe ging, vóór de uitvinding van de boekdrukkunst.

Star Trek

Als Trekkie in hart en nieren tel ik met spanning af naar de releasedatum van de nieuwe Star Trek-film, die in België op 6 mei – een dag voor Nederland en twee dagen voor de Verenigde Staten! – in première gaat.

Het gaat niet zomaar om de zoveelste film in de reeks. De verwachtingen zijn deze keer echt bijzonder hooggespannen. Met een nieuwe cast en onder regie van J.J. Abrams (gekend de monsterfilm Cloverfield en van bijzonder succesvolle tv-reeksen als Alias en Lost) wordt de meer dan 40 jaar oude franchise – stel je voor: bijna zo oud als ik! – nieuw leven in geblazen.

Zopas werd de derde trailer online geplaatst, en ik heb er een paar keer met open mond zitten naar staren. Wow! Bereid je voor op een compleet nieuwe Star Trek, met meer drama, meer actie, meer realisme en betere special en visual effects. Nog twee maandjes...

www.apple.com/trailers/paramount/startrek

Edit 2008-03-11: Ik lees net op Slice of SciFi dat de nieuwe trailer ondertussen alle downloadrecords gebroken heeft!

Benjamin Button

The Curious Case of Benjamin Button stond al een poosje op mijn ‘must see’-lijstje. Gisteren heb ik eindelijk de tijd gevonden om de film (die 2 uur en 46 minuten duurt) te gaan bekijken.

Het was al een hele poos geleden dat ik nog eens een goed drama had gezien en ik was best benieuwd, want de film, met een sublieme Brad Pitt en dito Cate Blanchett in de hoofdrollen, werd genomineerd voor een recordaantal van maar liefst 13 Oscars, waarvan er ook drie daadwerkelijk verzilverd werden. En terecht!

Bovendien had ook het magische kantje van de film een bijzondere aantrekkingskracht op mij, want het hoofdpersonage maakt zijn leven in omgekeerde volgorde door: hij wordt geboren in een oud lichaam, dat alsmaar jonger wordt. Dat deed me even denken aan de sciencefictionroman Hyperion van Dan Simmons, waar een van de personages iets dergelijks doormaakt.

Al bij al een prachtige film, met een erg mooie soundtrack van Alexandre Desplat, die we nog kennen van The Golden Compass. Hou je van drama van de bovenste plank en heb je er geen probleem mee om lang stil te zitten, dan moet je deze film beslist gaan zien!

www.benjaminbutton.com

Platte batterij

Vanmorgen was het weer zover: een platte batterij. Door mijn eigen stomme schuld natuurlijk, want ik wist meteen hoe het kwam. Gisteravond had ik het lampje in de auto laten branden. Gelukkig heeft een bereidwillige buur me snel weer op weg geholpen. Het is niet de eerste keer dat dit me overkomt. Ik neem me dan telkens voor in het vervolg wat beter op te letten, maar toch laat ik me soms nog eens vangen.

Ik heb dit alvast toegevoegd aan het lijstje van eigenschappen die mijn volgende auto moet hebben: het lampje moet na verloop van tijd vanzelf uit gaan. (Ja, nu ging het ook vanzelf uit, maar jammer genoeg pas nádat de batterij leeg was...)

Oude dia’s

Toen ik zowat drie decennia geleden mijn eerste stappen zette in de boeiende wereld van de fotografie, heb ik me, naar het voorbeeld van mijn vader, toegelegd op het maken van dia’s. Ondertussen liggen die dia’s natuurlijk jammer genoeg al jaren te verkommeren op zolder. Toch wil ik ze niet voorgoed verloren laten gaan. Om de beelden voor de eeuwigheid te bewaren, heb ik er een aantal laten digitaliseren. Gisteren heb ik ze afgehaald bij de fotograaf.

Het resultaat valt eerlijk gezegd wat tegen. De kleuren zijn flets, en alles wat wit is, is eerder overbelicht. Ik kan ze natuurlijk wel wat proberen verfraaien op de computer, maar toch, echt goed krijg ik ze niet. Bovendien zijn de meeste beelden veel slechter dan ik me herinner: vaak onscherp, slecht belicht en slecht gekadreerd. Ik durf ze hier dus niet te publiceren...

Maar los van die technische mankementen gaat het natuurlijk niet enkel om zomaar wat dia’s, maar vooral om herinneringen. En dat is de belangrijkste reden waarom ik ze niet verloren wil laten gaan. Eenmaal gedigitaliseerd kan ik ze weer af en toe bekijken en wegdromen bij lang vervlogen jeugdherinneringen...

Disney-tripje geboekt

We hebben zopas ons volgende Disney-tripje geboekt. In de paasvakantie gaan we weer lekker drie dagjes genieten in Disneyland Resort Paris. Deze keer gaat nichtje Jolien ook mee, om haar eerste communie te vieren. Kinderen tot 6 jaar mogen nog altijd gratis.

Het is geleden van Halloween 2007 dat we nog in DLRP geweest zijn, en we beginnen stilaan afkickverschijnselen te vertonen. Het mag dus snel Pasen zijn.

Astro Event 2009

Vrijdagnamiddag heb ik een bezoekje gebracht aan Astro Event 2009, volgens de website de grootste sterrenkundige en ruimtevaartgerichte beurs in de Benelux. Maar als ik er toevallig niets in Eos over gelezen had, dan had ik niet eens van het bestaan van dit evenement af geweten, want noch op de radio, noch op tv had ik er van tevoren iets over gehoord of gezien. Zelfs in Beisbroek, de volkssterrenwacht waar ik vrij regelmatig kom omdat ik er een aantal lezingencycli volg – en die samen met de andere volkssterrenwachten met een stand op Astro Event aanwezig was –, hadden ze er niets over gezegd.

Maar goed, ik ben dus uiteraard even gaan kijken omdat sterrenkunde en ruimtevaart mij al sinds mijn prilste jeugd enorm boeien. Er was eigenlijk van alles wat. Telescopen en toebehoren, boeken en tijdschriften, foto’s, video, voordrachten, workshops en nog veel meer. Het driedaagse evenement, dat overigens gratis toegankelijk is en op een breed publiek mikt, kadert in het Internationale Jaar van de Sterrenkunde. Best interessant om te zien allemaal.

Terwijl ik toch in Oostende was, heb ik natuurlijk ook nog even een frisse neus gehaald op de zeedijk.

www.ae2009.be
www.astronomy2009.nl

Nieuwe blog

Tja, ik ben maar eens een nieuwe blog begonnen. Het was al een hele poos geleden dat ik mijn vorige blog nog bijgewerkt had, en dat had verschillende redenen. Om te beginnen had ik het weer maar eens ontzettend druk met allerlei projecten zodat ik weinig tijd had om te bloggen, en bovendien vond ik dat ik moest uitkijken naar een andere blogservice, want Windows Live Spaces begon me een beetje te vervelen.

De keuze is gevallen op Blogger. Net zoals de andere producten uit de Google-stal lijkt dit me wel wat. Nu nog zien of het in de praktijk ook meevalt, maar ik heb er alle vertrouwen in.

Ik begin hier met een schone lei. Dus vaarwel Gebo’s Ever Expanding Universe, en welkom Gebotopia, want dat is de naam van m’n nieuwe blog. Ik heb me ook voorgenomen mijn blog posts wat korter te maken, want sommige durfden nog al eens wat lang uit te vallen. Uitgebreide tripreports zullen elders een plaatsje krijgen.

Bolt

Eerder deze maand zijn we naar Bolt gaan kijken, de nieuwe animatiefilm van Disney. Het gaat over een hond die in Hollywood voor superhond speelt, en in de waan verkeert dat hij een échte superhond is. Tot hij op een dag in de echte wereld terecht komt en ontdekt dat hij maar een gewone hond is en helemaal niet over superkrachten beschikt.

Een leuke film, die ons aangenaam verrast heeft. Deze film bewijst dat Disney het ook zonder Pixar kan. De film is twee keer 3D: om te beginnen gaat het om 3D-animatie (à la Pixar, in tegenstelling tot de traditionele 2D-animatietechnieken van de oudere Disneyfilms), en daarnaast wordt het beeld in daarvoor uitgeruste bioscopen ook in 3D geprojecteerd (waarbij de toeschouwer zo’n brilletje op de neus krijgt), gebruik makend van de hoogwaardige RealD 3D-technologie.

www.disney.nl/Films/bolt
www.reald.com