maandag 10 december 2018

De ultieme kerstmusical: Scrooge

In Antwerpen kun je dezer dagen gaan kijken naar Scrooge, de Musical, de nieuwste productie van Music Hall. Wij waren bij de avant-première op 8 december.

Al meteen na het grote succes van Oliver! enkele jaren geleden ontstonden de plannen om een ander verhaal van Charles Dickens als musical te brengen. Een van Dickens’ bekendste novelles, die zich daar bijzonder goed toe leent, is natuurlijk de ultieme kerstklassieker A Christmas Carol, die het verhaal brengt van een oude, verbitterde vrek die luistert naar de naam Ebenezer Scrooge.

Voor de muziek van Scrooge, de Musical deed het productiehuis een beroep op componist Dirk Brossé, die zijn sporen als film- en musicalcomponist al ruimschoots heeft verdiend en die ook vaak als dirigent bij allerlei concerten optreedt. Het scenario en de liedteksten zijn van Frank Van Laecke en Allard Blom. Inderdaad: Scrooge is geen naar het Nederlands vertaalde broadwaymusical, maar een originele, Vlaamse productie.

In zijn eerste musical(hoofd)rol vinden we Warre Borgmans (gekend van tal van Vlaamse films en tv-series) als Ebenezer Scrooge. Een groot zangtalent is hij niet, maar als Scrooge brengt hij het er prima vanaf. De rol lijkt hem op het lijf geschreven.

Bij deze musical, in een regie van Cornelius Baltus (onder andere bekend van Tanz der Vampiere en The Lion King), wordt weer flink gebruik gemaakt van de grote draaischijf in de toneelvloer van de Antwerpse Stadsschouwburg. De decorelementen, waarbij videoprojecties worden gebruikt, zijn erg origineel. Verantwoordelijk voor dit bijzondere decor (en voor de kostuums) is Dan Potra, die ook al heel wat internationale producties op zijn naam heeft staan.

Zowat 175 jaar na de publicatie van A Christmas Carol spreekt het verhaal de mensen nog altijd even sterk aan als in de tijd van Charles Dickens. Het is het gekende verhaal van een oude vrek die niemand iets gunt, geen greintje medeleven toont en iedere cent zes keer omdraait. Maar na de dood van zijn zakenpartner Marley krijgt hij – in een droom, want geesten bestaan natuurlijk niet echt – tijdens de kerstnacht het bezoek van diens geest, en vervolgens van de geesten van het verleden, van het heden en van de toekomst. Ze laten hem confronterende scènes zien, waardoor hij uiteindelijk tot inkeer komt. ’s Anderendaags, op Kerstdag, heeft de gierige vrek een complete metamorfose ondergaan en is hij een gulle, vrijgevige man geworden die zijn naasten graag een financieel ruggensteuntje geeft.

Een verhaal als dit helpt natuurlijk prima om de toeschouwer helemaal in de kerstsfeer te brengen, en op het toneel is er dan ook geen gebrek aan kerstbomen en nepsneeuw. Ook een kinderkoortje ontbreekt niet. Nog tot eind december kun je Scrooge gaan bekijken in de Antwerpse Stadsschouwburg. In januari – maar dat zijn een beetje vijgen na Pasen, als je ’t mij vraagt (of beter gezegd: kalkoen na Kerstmis) – zijn er ook nog opvoeringen in de Gentse Capitole, zij het dan op een iets kleiner toneel zonder draaischijf.

musichall.be/shows/scrooge

vrijdag 7 december 2018

The King and I

Ik had het op deze blog al eerder over Opera in de cinema, Ballet in de cinema en Theater in de cinema. Maar er is ook Musical in de cinema. Vorige week stond The King and I op het programma, de musical van Rodgers en Hammerstein, opgevoerd in het London Palladium.

Het verhaal is dat van Margaret Landons biografische roman Anna and the King of Siam, waarin het hoofdpersonage, een jonge Britse weduwe, naar Siam (Thailand) trekt om er les te geven aan de vrouwen en de kinderen van de Siamese koning, die van Siam een moderne natie wil maken. De hoofdrollen waren voor Kelli O’Hara (Anna) en Ken Watanabe (de koning).

De productie won in 2015 maar liefst vier Tony Awards: beste actrice in een hoofdrol (Kelli O’Hara), beste actrice in een bijrol (Ruthie Ann Miles), beste kostuumontwerp, en beste musicalrevival. Verder waren er nog Tony-nominaties voor beste acteur in een hoofdrol (Ken Watanabe), beste regie, beste toneelontwerp, beste belichting en beste choreografie.

Hoewel ik heel wat melodieën kende, had ik de musical zelf nooit eerder gezien. The King and I ging in 1951 in première op Broadway en werd daar bijna drie jaar lang opgevoerd. Daarna ging de musical meermaals op tournee en kwamen er heel wat revivals. De productie die op het grote Kinepolis-scherm te zien was, is de revival van 2018 in Londen, die heel wat succes oogst.

De voorstelling was heel erg de moeite waard. De openingscène maakt al bijzonder veel indruk, wanneer Anna met haar zoon per schip aankomt in Siam. De muziek van Richard Rodgers is bijzonder genietbaar, net als de dialogen van Oscar Hammerstein. De kostuums zijn prachtig, de decors inventief en impressionant, de vertolkingen van een erg hoogstaand niveau.

De opkomst in Kinepolis was helaas wat aan de lage kant. Ik vind dat vreemd, want het aanhoudend succes van de musical in Vlaanderen, in zalen als de Antwerpse Stadsschouwburg en de Gentse Capitole, bewijst dat er bij ons wel degelijk een groot musical-minnend publiek is. De Musical in de cinema-formule laat je toe om tegen een fractie van de prijs van een theaterticket een productie van topniveau vanop de eerste rij te bekijken. De afwezigen hadden dus alweer ongelijk...

Binnenkort ga ik weer naar de musical, niet in de bios, maar in het écht. Zondag gaat in de Antwerpse Stadsschouwburg immers Scrooge, de Musical in première, een Vlaamse adaptatie van het beroemde A Christmas Carol van Charles Dickens met Warre Borgmans in de rol van Ebenezer Scrooge. Beslist meer daarover in een volgend blogje.

www.thekingandilivecinema.com