dinsdag 30 december 2014

Netflix

Sedert enige tijd is Netflix ook in België actief. Dat werd hoog tijd, want België liep zoals gewoonlijk weer wat achter op de rest van de beschaafde wereld.

Netflix is een internetdienst waarmee je voor een vast bedrag een onbeperkt aantal films en tv-series kunt bekijken. Die series worden pas op Netflix gezet wanneer een compleet seizoen beschikbaar is. Heb je een boeiende serie gevonden, dan moet je dus geen week wachten om te weten hoe het verder gaat, maar je kunt meteen alle afleveringen achter elkaar bekijken (met de nodige pauzes om te eten en te slapen uiteraard). Binge watching heet dat in het Engels. Sinds kort is er ook een Nederlands woord voor: marathonkijken. En je film of serie wordt natuurlijk niet om de haverklap onderbroken door irritante reclamespots zoals op tv.

Netflix

Een dienst als Netflix is natuurlijk een beetje een concurrent van de video-on-demand die we tegenwoordig aangeboden krijgen van onze digitale tv-operatoren zoals Telenet en Proximus. Netflix is wat dat betreft een heel stuk voordeliger, maar het duurt helaas wat langer vooraleer de nieuwste films en series beschikbaar zijn. Een video-on-demand-abonnement zoals Play en Play More van Telenet (het vroegere Rex en Rio) is een behoorlijk stuk duurder, maar biedt wel recentere films en series aan. Maar toch: als het je erom te doen is veel films en series te bekijken wanneer het jou uitkomt, dan ben je met Netflix veel voordeliger af.

Heb je een Netflix-abonnement, dan kun je bovendien overal kijken waar je een voldoende snelle internetaansluiting hebt: niet alleen op je tv maar ook op je smartphone, je tablet, je laptop of je desktop, zowel thuis als op verplaatsing.

Om thuis op tv te kijken zijn er verschillende mogelijkheden. De digitale tv-decoder van Proximus heeft tegenwoordig Netflix ingebouwd. Heb je geen Proximus-abonnement, dan heb je misschien een smart-tv of een recente blu-rayspeler waarop de Netflix-app beschikbaar is. Of als je dat ook niet hebt (zoals ik), dan biedt de Chromecast, waarover ik het in mijn vorige blogje al heb gehad, wellicht een oplossing.

Wil je het ook even proberen, dan mag je van Netflix een maand lang helemaal gratis kijken voordat je een abonnement neemt. Je hebt dus ruim de tijd om in het uitgebreide aanbod te neuzen om te zien of Netflix iets voor jou is. En duur is het absoluut niet, wanneer je bedenkt dat je een hele maand lang naar een ongelimiteerd aantal films en series kunt kijken voor minder dan wat tegenwoordig één bioscoopticket kost.

www.netflix.be

vrijdag 19 december 2014

Chromecast

Ik heb enkele weken geleden een Chromecast aan mijn tv gehangen. Een wat, zeg je? Een Chromecast: dat is de naam van een handig klein apparaatje dat door Google is ontwikkeld en waarmee je beeld en geluid vanaf je computer, je tablet of je smartphone naar je tv kunt streamen. En dat zonder gehannes met kabeltjes.

Zo kan ik nu bijvoorbeeld vanuit mijn luie zetel YouTube-filmpjes op mijn tv bekijken, of samen met mijn huisgenoten genieten van de foto’s en video’s die op mijn smartphone staan (maar dat laatste kan ook zonder de Chromecast, bijvoorbeeld via DLNA naar mijn Telenet-digicorder). Let wel: mijn tv is een simpele tv, geen smart-tv waar je apps op kunt installeren.

De Chromecast

De Chromecast is een klein toestelletje dat er een beetje uitziet als een grote memorystick met een HDMI-aansluiting. Je sluit het direct aan op een vrije HDMI-ingang op je tv-toestel. Voor de stroomvoorziening heb je twee mogelijkheden: via de meegeleverde netadapter of via de meegeleverde USB-kabel, die je in een vrije USB-aansluiting van je tv plugt. Dat laatste is natuurlijk het handigst: dan heb je geen extra stopcontact nodig en dan staat je Chromecast automatisch uit wanneer je tv uit (of in stand-by) staat.

Eenmaal aangesloten moet je het hebbedingetje nog installeren. Dat komt er gewoon op neer dat je het een naam geeft en dat je ermee inlogt op je wifi-netwerk. Dat installeren doe je via je computer, tablet of smartphone, want het toestel heeft natuurlijk geen toetsenbord, en er wordt ook geen afstandsbediening meegeleverd. Als afstandsbediening kun je je smartphone of tablet gebruiken.

Er zijn al heel wat apps die uitstekend met de Chromecast samenwerken, zoals bv. de YouTube-app en de Netflix-app. In dergelijke apps vind je een Chromecast-pictogrammetje. Als je erop tikt, wordt de content via de Chromecast naar je tv gestuurd (in het jargon: gecast). Je smartphone dient dan enkel nog als afstandsbediening, bv. om te stoppen, te pauzeren, opnieuw te starten of naar een andere video, foto of audio-track te gaan.

Gebruik je de Chrome-webbrowser op je computer, dan kun je de inhoud van je browser-venster naar je tv casten. En als je weet dat er tegenwoordig heel wat software is die in een browser draait (ook om filmpjes af te spelen), dan opent dat ongekende mogelijkheden. Het enige wat je moet doen is de Chromecast-extensie installeren in Chrome.

Een kleine selectie uit het aanbod van Chromecast-apps

Op de Chromecast-website vind je alvast een hele resem apps. Er komen steeds nieuwe apps bij, dus de mogelijkheden van de Chromecast blijven groeien.

Binnenkort zal ik het in een volgend blogje over Netflix hebben, een van de apps die je met de Chromecast kunt gebruiken.

www.chromecast.com

donderdag 27 november 2014

Interstellar

Vorig jaar werden we verwend met Gravity, dit jaar met Interstellar. Bleven we met Gravity nog relatief dicht bij de Aarde, Interstellar is ambitieuzer en brengt ons meteen naar een ander sterrenstelsel. Nochtans speelt het verhaal zich af in de niet zo verre toekomst, met een technologie die niet zo veel op de onze vooruit is. Hoe slagen de astronauten er dan in om zo ver te reizen? Via een wormgat natuurlijk, de favoriete plot device van iedere sci-fi-auteur.

Geland op een waterplaneet

Voor wie geen idee heeft wat een wormgat is, geef ik graag een korte introductie in elementaire wormgatenfysica. Het komt erop neer dat een wormgat een snellere en kortere weg is tussen twee punten in het heelal. Veel korter dan de weg die je normaal gezien zou moeten nemen. Stel dat een ster een miljoen lichtjaar van ons verwijderd is, dan betekent dat dat het licht – aan een fenomenale snelheid van 299.792.458 m/s (meer dan een miljard kilometer per uur) – er een miljoen jaar over doet om van hier naar daar (of andersom) te reizen. Die snelheid van het licht is de absolute snelheidslimiet in het heelal. Niets kan sneller, en enkel massaloze deeltjes (zoals licht of andere vormen van elektromagnetische straling) kunnen zich met die maximale snelheid verplaatsen. Met onze huidige rakettechnologie komen we niet eens in de buurt, zodat een reis naar de buitenplaneten van ons eigen zonnestelsel – op amper enkele lichtminuten van ons verwijderd — al meerdere jaren duurt. Zo heeft het snelste ruimtetuig ooit door mensen gemaakt – de Pluto-sonde New Horizons – nog altijd negen en een half jaar nodig om Pluto te bereiken. Je begrijpt: met dergelijke duizelingwekkende afstanden kunnen we niet zomaar naar andere sterren reizen.

Interstellar posterEen wormgat zorgt er niet voor dat je sneller dan het licht kunt reizen – want dat is dus absoluut onmogelijk –, maar zorgt er wel voor dat de afstand tussen ons zonnestelsel en die verre ter of planeet drastisch ingekort wordt, waardoor het mogelijk wordt om die afstand in een veel kortere tijd te overbruggen. De naam ‘wormgat’ komt van de gaten of tunnels die wormen in appels boren. Als je het heelal zou voorstellen als de schil van de appel, dan moet je normaal gezien de halve omtrek van de appel afleggen om aan de andere kant te komen, maar als de worm een gat boort doorheen het centrum van de appel, dan ontstaat daarmee een kortere route. Een wormgat in het heelal is ook zoiets, maar dan met een extra dimensie en met een nog spectaculairder resultaat.

Wormgaten zijn echter zeer theoretisch, en vooralsnog denken wetenschappers dat er enkel microscopische wormgaten kunnen bestaan, veel te klein om een ruimteschip of een mens door te sturen. En bovendien hebben die theoretische wormgaten een extreem korte levensduur, zodat je niet eens de tijd krijgt om er doorheen te gaan voordat het wormgat in elkaar klapt. Het lijkt er dus niet meteen op dat we in de eerstkomende jaren via wormgaten naar andere sterren en planeten zullen reizen.

Maar gelukkig trekken sciencefictionauteurs zich daar weinig van aan. Ze gaan ervan uit dat wormgaten prima te gebruiken zijn om ruimtetuigen doorheen te sturen en zo in een mum van tijd duizenden, miljoenen of zelfs miljarden lichtjaren te overbruggen. Het wormgat in Interstellar – dat spontaan ergens in de buurt van Saturnus verschijnt, een diameter van 2 km heeft en decennia lang open blijft – maakt een verbinding tussen ons zonnestelsel en een stelsel op maar liefst tien miljard lichtjaar afstand. In het centrum van dat stelsel staat geen ster, maar een gigantisch actief zwart gat, waar planeten omheen draaien. Het wormgat lijkt gecreëerd te zijn door een buitenaardse intelligentie die het blijkbaar goed voor heeft met de mensheid.

Afgezien van de speculatieve elementen scoort deze film bijzonder goed op wetenschappelijke nauwkeurigheid. Het wormgat en het zwarte gat worden bijzonder waarheidsgetrouw in beeld gebracht. Rond het zwarte gat draait een accretieschijf: een oplichtende schijf van verhit materiaal dat in het zwarte gat dreigt te vallen. De ruimte in de buurt van het zwarte gat wordt echter enorm gekromd door het extreem grote zwaartekrachtsveld van het gat, waardoor het mogelijk is om delen van de accretieschijf te zien die zich áchter het zwarte gat bevinden. De rendersoftware die gebruikt wordt om de beelden te genereren, hield daar oorspronkelijk geen rekening mee, maar werd aangepast met de relativistische formules die de kromming van de ruimtetijd beschrijven, zodat waarheidsgetrouwe beelden gegenereerd konden worden.

interstellar-movie-wormhole

De film heeft het ook bij het rechte eind voor wat betreft de relativistische effecten van de nabijheid van een groot zwaartekrachtsveld, dat ervoor zorgt dat de tijd op de ene plaats met een andere snelheid verloopt dan op de andere. Daardoor worden de astronauten die naar de planeet dichter bij het zwarte gat reizen minder snel oud dan wie op grotere afstand blijft. In eerste instantie merken ze er weinig van – de tijd lijkt voor hen normaal te verlopen –, maar bij hun terugkeer (volgens hun klokken slechts enkele uren later) merken ze dat ondertussen voor de buitenwereld 23 jaar verstreken zijn. Als je hier niet vertrouwd mee bent kan dit zeer vreemd overkomen, maar dit is geen sciencefiction; dit is écht hoe het universum in elkaar zit.

Dit effect, tijdsdillatatie genaamd, is reëel en wordt verklaard door Einsteins algemene relativiteitstheorie. Zelfs op Aarde moeten we met dat effect rekening houden, zij het dan in beperktere mate. De meeste mensen staan er wellicht niet bij stil dat het GPS-systeem in hun auto of in hun smartphone niet zou werken zonder rekening te houden met de effecten van de algemene relativiteitstheorie. Voor plaatsbepaling via GPS wordt gebruik gemaakt van extreem nauwkeurige atoomklokken aan boord van de GPS-satellieten. Maar omdat die satellieten in een baan op 20.200 km hoogte rond de Aarde draaien, bevinden ze zich in een minder sterk zwaartekrachtsveld dan wij, hier op het aardoppervlak. Het gevolg is dat de atoomklokken op Aarde een heel klein beetje langzamer lopen dan identieke atoomklokken in de GPS-satellieten. Met de formules van de algemene relativiteitstheorie valt precies te berekenen hoe je voor dat effect moet corrigeren, en alleen op die manier kan een systeem als GPS correct functioneren.

Het ruimteschip nadert het wormgat

Intermezzo: als er dus nog eens iemand vraagt waar ver-van-mijn-bed-dingen als Einsteins relativiteitstheorie eigenlijk goed voor zijn, antwoord dan maar gerust dat ze zonder die relativiteitstheorie nog altijd verloren zouden rijden als ze ergens naartoe moeten.

De reden waarom Interstellar zo goed scoort op het gebied van wetenschappelijke juistheid, is omdat de producers voor een keer wel goed geluisterd hebben naar hun wetenschappelijk adviseur. Die adviseur is niemand minder dan Kip Thorne, een vooraanstaand theoretisch fysicus en een wereldautoriteit op het gebied van zwaartekracht, zwarte gaten en wormgaten. In zijn jongste boek, The science of Interstellar, licht Thorne de wetenschap van Interstellar nader toe. Kip Thorne is ook een van de executive producers van de film, en een van de robots in Interstellar, KIPP, is naar hem genoemd.

Dit gezegd zijnde moet ik er toch wel meteen aan toevoegen dat niet álles in Interstellar wetenschappelijk oké is. Er zitten toch wel enkele zaken in die een beetje bij het haar gegrepen zijn (zoals de enorm grote golf in vrij ondiep water, of de bevroren wolken), maar de wormgaten- en zwartegatenfysica in de film is bijzonder degelijk en het ruimteschip is behoorlijk realistisch, en dat is het voornaamste. Op het internet zijn ondertussen een hoop sites te vinden waar de wetenschap van Interstellar uitgebreid wordt besproken en bediscussieerd.

Over de plot zelf zal ik hier niet uitweiden, deze blogpost is al lang genoeg. Maar ik vond de film heel erg knap gemaakt, zodat ik hem ondertussen alvast een tweede keer in de bioscoop ben gaan bekijken. Ik ben ook van plan om de blu-ray aan mijn collectie toe te voegen van zodra hij uitkomt, en ik heb uiteraard ook het boek van Kip Thorne op mijn leeslijst gezet. De regie is van Christopher Nolan (bekend van o.a. Batman Begins en sequels, Inception, Insomnia, Memento), en er spelen heel wat bekende acteurs in mee: Matthew McConaughey, Anne Hathaway, Jessica Chastain, Michael Caine, Matt Damon en John Lithgow.

www.its.caltech.edu/~kip
www.space.com
www.interstellarmovie.net

vrijdag 21 november 2014

IJssculptuurfestival 2014

Net als de voorbije jaren is er ook in 2014 weer een ijssculpturenfestival in Brugge. Thema dit jaar is The Land of the Hobs, geïnspireerd door Tolkiens The Hobbit. Geen Disney dus deze keer, maar geen nood: daarvoor kun je dezer dagen terecht in Antwerpen en in Luik.

Maar waarom zouden we zo ver rijden als we net zo goed in onze eigen stad (Brugge dus) kunnen gaan afkoelen? Bovendien waren we uitgenodigd op de openingsavond, ook altijd leuk natuurlijk (met gratis hapjes en drankjes).

IJssculptuurfestival 2014 – The Land of The Hobs

Bij een glaasje cava werd de avond ingezet met enkele toespraken van de organisator, de hoofdsponsor en de burgemeester. Daarna mochten alle genodigden de ijstent in, waar het op dat moment −11 graden was. Mutsen aan en jassen goed dichtritsen was dus de boodschap. Maar eerst passeerden we een ijsvrije ‘groene zone’, waar een leuk hobbithuisje was nagemaakt.

De ijssculpturen zelf zijn weerom erg knap gemaakt, en de voortdurend van kleur wisselende belichting zorgt voor de juiste sfeer. Mijn foto’s staan al online, dus neem gerust een kijkje.

Er is ook weer een ijsglijbaan, waar klein en groot zich kan uitleven. Tijdens de afdaling word je gefotografeerd, en achteraf kun je in de warme horecatent je foto laten afdrukken. Er is ook weer een ijsbar, ruim voorzien van Jägermeister, waar je uit ijsglaasjes een hartverwarmende borrel kunt drinken. Een glühweintje of een warme chocolademelk kan natuurlijk ook.

Het grote voordeel van zo’n avant-première is dat we ruim de gelegenheid kregen om foto’s te maken zonder dat er te veel volk in de weg liep. Dat kan op drukke dagen wel even anders zijn, zo weten we nog van vroeger. Aan het eind van de avond hadden we de ijstent bijna voor ons alleen, en Miche en Annelies namen maar al te graag de gelegenheid te baat om heel wat keren achter elkaar van de ijsglijbaan te gaan.

IJssculptuurfestival 2014 – The Land of The Hobs

Er staat ook nog een ijsbed, waar je naar het schijnt de nacht kunt doorbrengen. Je krijgt dan wel voldoende dekens om warm te blijven, maar wij verkiezen toch het comfort van onze eigen slaapkamer.

Na onze ijswandeling in de feeërieke ijstent zijn we wat gaan opwarmen in de horecatent, waar ons lekkere hapjes en drankjes werden aangeboden. Miche en Annelies lieten als souvenir elk een glijbaanfoto afdrukken en kregen er nog een sleutelhanger met foto bij.

Schrikt een klein beetje kou je niet af, dan is een bezoekje beslist het overwegen waard.

Je kunt in Brugge van 21 november tot 4 januari gaan chillen tussen de hobbits, dwergen, elfen, orks, trollen en andere Midden-aardse creaturen. In Antwerpen (van 29 november tot 11 januari) en in Luik (van 22 november tot 4 januari) kan het tussen de Disney-figuren.

www.ijssculptuur.be
www.ijs.be

woensdag 19 november 2014

Rhapsody in Blue

Het was alweer veel te lang geleden dat ik nog eens naar een concert geweest was, dus de opvoering van Gershwins Rhapsody in Blue in het Brugse Concertgebouw gisteravond was de ideale gelegenheid om daar iets aan te doen. Ik was een beetje aan de late kant om te boeken, maar er was gelukkig nog een mooi plaatsje vrij op de tweede rij van het eerste balkon, vanwaar ik een prima uitzicht had op het podium.

Rhapsody in Blue in het Brugse Concertgebouw

Al sedert mijn jeugd ben ik gepassioneerd door dit stuk, dat ik eindeloos kan herbeluisteren. Het is een bijzonder geslaagde combinatie van jazz en klassiek, bijzonder gevarieerd en vol ritmewisselingen. Onder de leiding van chef-dirigent Jan Latham Koenig en met de Luikse pianovirtuoos Johan Dupont aan de vleugel zorgde het Symfonieorkest Vlaanderen voor een feilloze uitvoering. Dupont viel in voor de zieke Bulgaar Boyan Vodenicharov.

Het stuk is natuurlijk wat kort om er een avond mee te vullen, dus stonden nog twee andere stukken op het programma: A Lincoln Portrait van Aaron Copland (een stuk dat mij niet bekend was) en Moessorgski’s Pictures at an Exhibition.

Dat laatste is van oorsprong een stuk voor piano, maar Maurice Ravel bewerkte het voor een symfonieorkest, en het is Ravels meesterlijke orkestratie die gisteren in het concertgebouw in Brugge werd opgevoerd.

A Lincoln Portrait is een stuk voor groot orkest en redenaar. Deze leest passages voor uit Lincolns beroemde speech Gettysburg Address, een eerbetoon aan de gesneuvelde soldaten bij de slag om Gettysburg.

Als toemaatje sloot het orkest de avond af met een nummer dat niet op het programma stond: de Slavische Dans opus 72 van Dvořák. Zalig!

Moet ik er nog aan toevoegen dat ik bijzonder van dit concertbezoek heb genoten?

dinsdag 18 november 2014

Halloween 2014 in Disneyland Parijs

Halloween 2014 in Disneyland Parijs

Halloween ligt alweer enkele weken achter ons, dus het werd hoog tijd om de foto’s van ons halloweenuitstapje naar Disneyland Parijs online te zetten zodat jullie kunnen meegenieten.

We begonnen ons weekendje deze keer onder een blauwe hemel met een ballonvlucht in PanoraMagique, de heliumballon in de Disney Village. Je hebt er een mooi uitzicht hebt over Disneyland en de wijde omgeving. Op 31 oktober zijn we naar de Halloween Party geweest: een speciaal evenement in het Disneyland Park ter gelegenheid van Halloween, na de gewone openingsuren.

PanoraMagique

We hebben (alweer!) heel veel geluk gehad met het weer. De eerste twee dagen van onze trip (31 oktober en 1 november) leek het wel zomer, ongetwijfeld een gevolg van de opwarming van de Aarde. Volgens de Belgische weerman was het in Ukkel de warmste 1 november sedert 1901, en we nemen graag aan dat dat ook voor Parijs en omgeving gold. Op de derde dag was zowat 50% kans op regen voorspeld, maar het is gelukkig de hele dag droog gebleven. Er was wel te veel wind voor de luchtballon, maar die hadden we dus gelukkig al op dag 1 gedaan.

Mickey's Halloween Celebration

Een selectie van onze foto’s vind je op Google Plus. Voor de overzichtelijkheid heb ik ze ondergebracht in verschillende albums:

zaterdag 15 november 2014

Heist – vroeger en nu

Ik ben zo stilaan op de leeftijd gekomen waarbij ik af en toe spontaan overvallen word door een bui van jeugdsentiment. Een tentoonstelling over de plaats waar ik ben opgegroeid, was dan ook iets dat ik zeker met een bezoekje wou gaan vereren.

Tentoonstelling Heist – vroeger en nu

Dat heb ik gisteren dus gedaan, in het heemkundig museum Sincfala in Knokke-Heist. Daar loopt nog tot en met 15 december de fototentoonstelling Heist – vroeger en nu, met heel wat foto’s van de badplaats, ooit vissersdorp, waar ik 29 jaar heb gewoond. Er zijn tal van foto’s te zien van gebouwen, straten en pleinen, waarbij telkens een foto van vroeger en een van nu naast elkaar getoond worden.

Maquette van het gebouw waar ik lagere school heb gelopen

Het is bijzonder confronterend te zien hoe de kleine huisjes, statige villa’s en imposante hotels van weleer plaats hebben gemaakt voor moderne woningen en hoge flatgebouwen. Een straatje waar ik als kind wel eens kwam, op bezoek bij een vriendin van mijn moeder, is zelfs helemaal verdwenen. Het heeft jaren geleden al plaats moeten maken voor de havenuitbreiding van Zeebrugge.

Heist – vroeger en nu (affiche)Behalve foto’s en een video zijn er ook enkele maquettes te zien, onder andere van het gebouw van de broeders Xaverianen, waar ik zes jaar lang school heb gelopen. Ook dat gebouw is ondertussen afgebroken en vervangen door moderne flats, maar bij het zien van de bijzonder gedetailleerde maquette kwamen al mijn lagereschoolherinneringen in een flits terug naar boven.

Een paar weken geleden was ik overigens ook in Heist voor de boekvoorstelling van Heist aan Zee en ons verleden van de gebroeders Georges en Marc De Vent, een nostalgisch fotoboek over de periode 1955-1971.

Het zien van oude foto’s kan heel wat herinneringen losmaken. Herinneringen aan plaatsen waar ik vroeger kwam, dingen die ik vroeger deed, mensen die ik lang geleden ontmoette.

Word ik nu oud? Misschien. Maar vrees niet, er is geen enkel gevaar dat ik symptomen van midlifecrisis ga vertonen. Ik mag dan wel de 50 gepasseerd zijn, ik voel me nog altijd jong, jeugdig en vol energie.

www.knokke-heist.be
www.sincfala.be

dinsdag 11 november 2014

Het avontuur van de evolutie

In het centraal station van Antwerpen loopt sinds enkele weken de tentoonstelling Het avontuur van de evolutie. Omdat we gisteren toch in Antwerpen waren voor de boekenbeurs, wou ik mijn jaarlijkse boeken-uitstap deze keer combineren met een bezoekje aan deze interessante expo (terwijl mijn vrouw en dochter toch liever even gingen shoppen).

De bezoeker krijgt een vrij summiere uitleg over hoe evolutie werkt. De tentoonstelling besteedt vooral aandacht aan het visuele aspect. Het begint al met een grote mammoet, die als blikvanger opgesteld staat in het station van Antwerpen Centraal. Niet in de centrale stationshal bij het Astridplein, maar een heel eind verderop, voorbij de meeste shops.

Bordjes leiden de bezoeker verder naar de ingang van de tentoonstellingsruimte helemaal aan het einde van het enorme stationsgebouw, een behoorlijk eind stappen! Eenmaal binnen krijg je weer de wolharige mammoet te zien, nu iets realistischer en met jong voorgesteld.

Jagers hebben een mammoet gevangen in een kuil

Iedere bezoeker krijgt een audiogids mee, met een aparte audio-track voor de kinderen. De tekst die je als volwassene te horen krijgt, is zowat identiek aan de tekst die op de pancartes bij de afzonderlijke taferelen afgedrukt staat. De dieren je die doorheen de tentoonstelling aantreft, zijn voornamelijk (maar niet uitsluitend) soorten die pas in of na de laatste ijstijd uitgestorven zijn. Evolutionair en geologisch gezien allemaal heel recentelijk dus.

De tentoonstelling laat maar een handjevol fossielen zien. Aan het begin van de tentoonstelling een trilobiet, en verderop nog een bot van een mammoet en een stuk kaakbeen. In het laatste gedeelte van de expo wordt aandacht besteedt aan de evolutie van de mensachtigen.

De eerste vogels: directe afstammelingen van de dinosauriërs

De taferelen zijn stuk voor stuk mooi gemaakt, prachtig vormgegeven en kleurrijk belicht. Een ware lust voor het oog. Er worden voornamelijk erg grote dieren getoond, en die zijn bijzonder indrukwekkend. Er is ook een korte filmvoorstelling waarin de werking van evolutie uit de doeken gedaan wordt.

Helemaal aan het einde van de tentoonstelling is er toch wat speculatie, waarbij ik me de bedenking maak of dit er eigenlijk wel bij had gemoeten: hier wordt zowaar een poging gedaan om Bigfoot (ook gekend als de Yeti of de verschirkkkelijke sneeuwman), af te beelden. Daarmee begeeft men zich op het eerder gevaarlijke terrein van de cryptozoölogie.

Wie de expo nog wil zien moet niet te lang wachten. De tentoonstelling Het avontuur van de evolutie – met ondertitel Van de oerknal tot mens & mammoet – loopt nog tot 15 december.

www.evolutie-expo.be

Boekenbeurs 2014

Het was bijzonder druk op de boekenbeurs gisteren. Ik had het kunnen weten natuurlijk. Het was een brugdag én mooi weer, dus mensen trekken er massaal op uit. Maar ja, we hadden geen andere keuze. We konden ons niet permitteren om een dagje vrij te nemen en in de week te gaan. Wegens onze drukke agenda was gisteren de enige dag die we nog vrij hadden.

Op bepaalde momenten was er op sommige plaatsen geen doorkomen aan. Zo is het niet leuk meer. En dan te bedenken dat we eigenlijk een uitnodiging hadden voor de openingsavond (die we, eveneens wegens onze drukke agenda, jammer genoeg moesten laten schieten)!

Boekenbeurs 2014

Hier en daar stonden lange rijen mensen aan te schuiven. Voor boeken? Lang niet altijd. Wel voor een anonieme figuur die in een muizenpak zat te signeren – een zekere Stilton, als ik het goed voor heb –, of voor een foto met een of andere illustere BV die met een ghostwriter werkt en zelf met alle aandacht gaat lopen. Het e-paviljoen, waar het grote publiek de voorbije jaren kennis kon maken met e-reading, had dit jaar veel meer weg van een kinderopvang, waar de kinderen zich zaten te amuseren op grote en kleine tablets.

Voor de rest ook een hoop dingen die niets met boeken te maken hebben. Iemand zin in een Royco-soepje? Abdijbiertje proeven? Beemster-kaasje misschien? Uw eigen gepersonaliseerde postzegel? En heel veel wedstrijden, waar je de indruk krijgt dat je effectief een kans hebt om iets te winnen, maar waar je eigenlijk alleen maar je e-mailadres achterlaat zodat je in de komende tijd weer bestookt kunt worden met allerlei reclame-mails. Ik doe daar dus niet meer aan mee.

Ik krijg ook de indruk dat er ieder jaar meer kinderboeken en meer strips te zien zijn. Begrijp me niet verkeerd: dat laatste vind ik absoluut geen slechte ontwikkeling. Strips zijn al lang niet meer uitsluitend voor kinderen, en het wordt hoog tijd dat het grote publiek de strip, de comic en de graphic novel serieus gaat nemen.

Maar dat grote publiek gaat blijkbaar voornamelijk naar de boekenbeurs voor kookboeken. En ook met onzin als astrologie en healing is voor uitgevers nog altijd veel geld te verdienen. Natuurlijk ook veel boeken over de Eerste Wereldoorlog dit jaar.

Maar erg lang ben ik niet gebleven. Zoals ik al zei: véél te druk, en wie mij een beetje kent, weet dat ik een grondige hekel heb aan grote menigten. Na één keer de vier hallen met boeken te hebben doorlopen, hield ik het dus voor bekeken en heb ik tram 2 naar Antwerpen Centraal genomen om er de tentoonstelling Het Avontuur van de Evolutie te gaan bekijken. Maar dat is stof voor een volgend blogje…

O ja, ik heb overigens wel nog een leuk boek meegebracht: Things to make and do in the Fourth Dimension, van Matt Parker.

www.boek.be
www.boekenbeurs.be

dinsdag 4 november 2014

FACTS 2014

Een jaarlijks terugkerende traditie in oktober: FACTS, de tweedaagse beurs voor liefhebbers van cosplay, fantasy, anime, manga, comics, toys, games, horror en sci-fi. Het evenement vindt plaats in Flanders Expo in Gent. Ik ben op zondag gegaan, want op zaterdag was er een interessante lezing in Volkssterrenwacht Beisbroek die ik niet wou missen. Carrie Fisher (prinses Leia uit Star Wars) zou er ook zijn, zo was aangekondigd, enkel op zondag. Mooi zo, dacht ik nog, dan bof ik even dat ik er ook op zondag ben. Maar uiteindelijk heb ik Carrie Fisher niet te zien gekregen.

Star Wars op FACTS 2014

In tegenstelling tot de andere acteurs en actrices die op FACTS te gast zijn, vond Fisher het niet nodig om een Q&A te geven. Dat vond ik erg jammer. Geen nood, dacht ik, ik zal wel een glimp van haar kunnen opvangen aan de autogramtafel. Daar zitten alle acteurs en actrices doorgaans netjes op een rij, en je kunt gaan aanschuiven voor een foto met een handtekening. Niet dat ik meteen van plan was om gesigneerde foto’s aan te schaffen, die periode heb ik achter mij gelaten. Maar ik had toch gehoopt om toch even een glimp van Carrie Fisher te kunnen opvangen en van op afstand enkele foto’s van haar te maken.

Nou, mooi niet dus. Fisher was helemaal aan het zicht onttrokken, goed weggestopt achter grote panelen. De enige manier om erbij te komen, was effectief in de rij te gaan staan voor een handtekening of een foto. Enkele bodyguards in donkere pakken stonden op de uitkijk. Niet dat dat echt nodig was, want de sci-fi-fans gedragen zich uiteraard allemaal heel erg netjes. We zijn tenslotte veel beter opgevoed dan de voetbalhooligans die de stadions (en wijde omgeving) onveilig maken. Voor een handtekening vroeg Carrie Fisher de luttele som van 55 euro, en voor amper 50 euro extra kon je ook met haar op de foto. Er stond een hele resem fans aan te schuiven, die dit buitenkansje kennelijk niet aan zich wilden laten voorbijgaan.

Stargate SG-1 op FACTS 2014

Ik ben niet in de rij gaan staan. Ik mag dan wel een Star Wars-fan zijn, het was me al snel duidelijk dat Carrie Fisher hier alleen maar komt om snel veel geld te verdienen. Ze is niet geïnteresseerd in interactie met de fans. Anders zou ze zich niet wegstoppen en zou ze net als haar collega’s een Q&A geven. Wat mij betreft kunnen ze zo iemand in de toekomst maar beter niet meer uitnodigen op FACTS.

Gelukkig waren er nog andere gasten: Adam Brown (Ori in The Hobbit), Carice van Houten (Melisandre in Game of Thrones), Christopher Judge (Teal’c in Stargate SG-1 en al eerder te gast op FACTS 2009), Costas Mandylor (Mark Hoffman in Saw), Jerome Blake (Mas Amedda in Star Wars en al eerder te gast op FACTS 2005), Liam McIntyre (Spartacus), Lou Ferrigno (The Incredible Hulk – de tv-serie uit de jaren ’70-’80) en Robert Knepper (Samuel Sullivan in Heroes en Simeon in Stargate Universe).

Elsa, Anna en Olaf uit FrozenFACTS wordt steeds groter, dus ik heb veel tijd doorgebracht bij de verschillende stands van dealers en fanclubs. Daardoor had ik alleen maar tijd voor de panels van Christopher Judge en Lou Ferrigno, een stukje van het panel van Adam Brown, en geen tijd voor de cosplay. Als je alles wilt zien op FACTS, dan heb je wel degelijk twee dagen nodig.

Dit jaar vieren we de 20e verjaardag van Stargate, en dat ging op FACTS niet onopgemerkt voorbij. Voor de gelegenheid was er een Stargate-tentoonstelling met een aantal originele kostuums en props en een replica op ware grootte van de stargate. In de fan village stonden de stands van allerlei fanclubs bij elkaar, waaronder de Belgian Whovians (Doctor Who-fanclub), waar je een selfie bij de TARDIS kon maken, de Belgian Voyage Club (Star Trek-fanclub), waar je even in de captain’s chair kon gaan zitten, en de R2 Builders (die radiogestuurde R2-droids bouwen). Dat zijn er slechts enkele; er waren nog veel meer clubs aanwezig, en er waren ook demonstraties van Quidditch (de bezemsport uit Harry Potter).

Enkele dagen later is FACTS nog behoorlijk uitgebreid aan bod gekomen op tv, in de wekelijkse nerd-rubriek van Café Corsari op één. De reportage van Lieven Scheire, waarin het eerst nog over de Amerikaanse Comic-Con gaat, staat ook op YouTube.

Ik ben in de loop van de dag ook nog iets gaan eten in het restaurant in hal 1. De bemande kassa’s zijn dit jaar vervangen door automatische kassa’s waar je enkel nog met een betaalkaart kunt afrekenen en waar je zelf je drankjes en gerechten moet scannen of kiezen op het scherm. Dat verloopt niet echt vlotjes, ondanks assistentie van een paar Flanders Expo-medewerkers die van de ene naar de andere kassa hollen om de klanten te assisteren. Tussendoor heb ik me ook nog tegoed gedaan aan een Japanse snack: onigiri (お握り): een bol van witte rijst, gehuld in nori (een blaadje zeewier). In zo’n onigiri kan van alles als vulling gebruikt worden, en zondag was dat tonijn. Best lekker.

Nu aftellen naar de volgende con. Dat wordt waarschijnlijk Dutch Comic-Con, op 28 en 29 maart 2015 in Utrecht.

www.facts.be
youtu.be/S2IOcZ9SaOA

donderdag 9 oktober 2014

JVS/VVS-weekend 2014

Dit jaar ben ik voor de tweede keer naar het JVS/VVS-weekend geweest. Die afkortingen staan voor Jongerenvereniging voor Sterrenkunde (JVS) en Vereniging voor Sterrenkunde (VVS), en samen verenigen ze de Vlaamse amateurastronomen. Vorig jaar kwamen de sterrenkundeliefhebbers samen in Blankenberge; dit jaar waren we te gast aan de andere kant van het land, in Genk.

Cosmodrome Genk

Het tweedaagse gebeuren vond vorig weekend plaats in de Cosmodrome, tot voor enkele jaren gekend onder de naam Europlanetarium. In de loop van het weekend konden we gaan luisteren naar een aantal bijzonder interessante lezingen over sterrenkunde. De formule van het JVS/VVS-weekend is ideaal: er wordt een goede mix aangeboden van verschillende onderwerpen, en er passeren zowel professionele als amateurastronomen de revue. Op die manier is er voor elk wat wils. De astronomie bestaat tegenwoordig uit een zeer brede waaier van deelgebieden, en op zo’n weekend kun je dus heel wat bijleren.

Naast de lezingen viel er nog meer te beleven. Er waren enkele commerciële stands met waarnemingsmateriaal te bezichtigen, en op zondagvoormiddag waren er meerdere keuzeactiviteiten: een wandeling in het zonnewijzerpark of langs het planetenpad, of een fulldome-voorstelling in het planetarium.

De Cosmodrome ligt midden in het natuur- en recreatiegebied Kattevennen. Ik heb op zaterdag dankbaar gebruik gemaakt van de middagpauze om er even te gaan wandelen. Het weer zat in ieder geval mee, het leek wel zomer. Zaterdag tenminste, want zondag was het de hele dag grijs met lichte motregen.

Saturnus, de parel van het zonnestelsel

Op zondag ben ik dus niet gaan wandelen, maar heb ik de fulldome-voorstelling bijgewoond. We konden maar liefst twee voorstellingen na elkaar zien: We are astronomers en Wonders of the Universe. Bij de eerste voorstelling vond ik het toch een heel klein beetje jammer dat die in het Nederlands gedubd was, want op de begingeneriek las ik: ‘narrated by David Tennant’. Voor wie geen idee heeft wie dat is: Tennant is een Schots acteur, die van 2005 tot 2010 de 10th doctor speelde in de BBC-cultserie Doctor Who. Daarom had ik als Doctor Who-fan dus liever de originele versie gehoord. Maar hoe dan ook, het waren twee interessante voorstellingen. Tussendoor kregen we ook nog een live presentatie over de sterrenhemel zoals hij die dag in Genk te zien was (maar dan zonder wolken en zonder lichtvervuiling).

Al bij al een zeer geslaagd weekend. Volgend jaar moet ik geen grote verplaatsing maken voor het JVS/VVS-weekend, want dan is het weer in Blankenberge te doen.

www.cosmodrome.be
www.vvs.be

maandag 8 september 2014

14-18: de musical

Het is dit jaar precies 100 jaar geleden dat de eerste wereldoorlog begon. Wie dat niet weet, leeft wellicht op een andere planeet, want we worden er al het hele jaar constant aan herinnerd. Er worden radio- en tv-programma’s aan gewijd, kranten geven hun edities van 100 jaar geleden opnieuw uit, en er worden allerlei evenementen georganiseerd om de ‘Grooten Oorlog’ te herdenken. Er is zelfs een musical over gemaakt!

14-18

De musical liep aanvankelijk tot eind juni, maar is nu wegens het grote succes verlengd. Sedert 5 september kun je er weer naartoe. Voorlopig nog tot 12 oktober, maar wie weet komt er dan misschien nóg wel een verlenging.

Voor de zomer zijn we in Mechelen de spektakelmusical 14-18 gaan bekijken. Het was de eerste keer dat we in de Nekkerhal kwamen, waar het evenement plaatsvond. Die Nekkerhal lijkt totaal niet op een concert- of theaterzaal, maar heeft meer weg van een grote vliegtuighangar.

Ook vreemd: het eerste wat je ziet wanneer je er binnenkomt, is een groot friet-, hamburger- en pizzakraam. Dat ben ik als musical- en theaterbezoeker eigenlijk niet gewoon. Het is dus meteen duidelijk dat het hier om een Studio 100-gebeuren gaat. Fastfoodkraampjes bij een musical is iets dat ik nog niet eerder heb meegemaakt. De Nekkerhal beschikt ook over een vestiaire, maar die bleek op de dag van ons bezoek helaas gesloten. Ik vraag me nog steeds af waarom, want er zullen toch nog wel meer mensen geweest zijn die graag hun jas kwijt wilden.

In de grote foyer wordt al een beetje de sfeer van de musical opgeroepen met grote zwart-witfoto’s, en de ingang tot de zaal is aangekleed als een grensovergang uit de eerste wereldoorlog.

14-18 in de Nekkerhal

Het publiek wordt al maandenlang warm gemaakt voor deze musical: op tv geven alle BV’s die al zijn komen kijken, laaiend enthousiaste reacties. Een nooit gezien spektakel! Dit moét je gezien hebben! Fenomenaal! Onvergetelijk! Met een rijdende tribune, auto’s en paarden op de scène, een speelvlak van twee voetbalvelden groot! Zeg nu zelf, met zulke superlatieven kun je toch niet doen alsof dat alles je koud laat, nietwaar? Je zou toch ontzettend idioot zijn om niét te gaan kijken?

We zaten op de eerste rij in blok B en hadden dus veel beenruimte, maar een echt goed uitzicht op het speelvlak – een podium is het niet – hadden we toch niet. Gelukkig was het speelvlak inderdaad erg groot, en soms weet je niet waar eerst gekeken op momenten dat er tientallen acteurs en figuranten, voertuigen en paarden op de scène bewegen.

Langs de zijkanten van het podium hangen er grote tv-schermen, maar als je die probeert te volgen krijg je een stijve nek, en bovendien waren de mensen van de beeldregie blijkbaar een beetje ingedommeld, want het gebeurde maar al te vaak dat vooral de acteurs die op dat moment niét aan het zingen waren, in beeld kwamen. En soms kwamen ze maar half in beeld en kon je hun hoofd niet zien. Toch niet zo professioneel, voor een bedrijf dat voornamelijk tv-programma’s maakt…

Ik vroeg me bij momenten ook af of dat rijdende podium wel zo’n grote meerwaarde heeft. Het rijden maakt toch wel wat lawaai, en dat is soms storend.

Maar al bij al is het toch wel vrij spectaculair om te zien, dus wie nog niet geweest is: grijp alsnog je kans!

dinsdag 2 september 2014

Sir Richard

Hoe vaak krijg je de kans om een pionier en visionair als Richard Branson te ontmoeten? Niet zo vaak, dus van zodra ik wist dat de man naar België kwam en voor publiek in dialoog zou gaan met enkele andere grote namen, heb ik meteen een ticket besteld. Bovendien stond ook Nobelprijswinnaar Rajendra Pachauri op de affiche.

Gisteravond was het zover. De Antwerpse stadsschouwburg zat letterlijk tot de nok gevuld voor i-SUP 2014 met Richard Branson. Voor wie nog nooit van sir Richard Branson gehoord mocht hebben – shame on you! – even kort schetsen: Branson is een ietwat excentrieke miljardair die aan het hoofd staat van de Virgin Group, gekend van Virgin Atlantic Airways, Virgin Megastores en nog een heleboel andere bedrijven. Ook Virgin Galactic hoort daarbij, het bedrijf dat nu echt wel heel binnenkort hoopt te beginnen met het aanbieden van ruimtevluchten voor gewone mensen. (Nou ja, gewoon: je moet er natuurlijk wel zo’n 250.000 dollar voor kunnen ophoesten.)

Richard Branson in gesprek met Frank De Winne en Francesca Vanthielen

Ook duurzaam ondernemen en klimaatverandering zijn onderwerpen waar Branson over kan meepraten. In de loop van de avond ging hij daarover in dialoog met Arild Rødland (voormalig Noors staatssecretaris voor energie) en met Rajendra Pachauri (dé wereldautoriteit inzake klimaat). Met Frank De Winne praatte Branson over zijn plannen voor commerciële ruimtevaart. De avond werd gepresenteerd door Francesca Vanthielen, die ik voordien alleen maar kende van haar presentatie- en acteerwerk op tv. Wat ik nog niet wist, is dat Vanthielen ook Toegepaste Economische Wetenschappen heeft gestudeerd en twee jaar geleden met een schip van Greenpeace naar de noordpool is gereisd, waar ze de desastreuze gevolgen van de klimaatverandering zelf heeft kunnen vaststellen. Vanthielen bleek een waardig gesprekspartner voor Branson en de andere gasten.

Professor Arild Rødland liet het publiek kennismaken met een project voor het benutten van geothermische energie. Aangezien dit zowat overal op Aarde kan toegepast worden, zou dit wel eens dé oplossing kunnen betekenen voor het energieprobleem. Het gaat om het benutten van de natuurlijke warmte die in het binnenste van onze planeet opgesloten zit. Veel mensen denken nog dat geothermische energie iets is dat je enkel in de buurt van vulkanen en geisers uit de grond kunt halen, maar dat is absoluut niet zo. Als je in de Aarde graaft of boort, dan zul je merken dat de temperatuur ongeveer met 15 à 30 graden per kilometer stijgt, of anders uitgedrukt: 1 graad per 17 à 33 meter. Door diep genoeg te boren (zo’n kilometer of drie), water naar beneden te sturen en het opgewarmde water vervolgens weer terug op te pompen, kun je energie winnen. De technologie daarvoor staat nu op het punt dat dit rendabel wordt, en Rødland schat dat het nog drie jaar kan duren vooraleer dit overal op grote schaal toegepast kan worden. Dit zou betekenen dat iedere regio zijn eigen energie kan winnen en daardoor niet langer afhankelijk is van andere landen of van fossiele brandstoffen. De geothermische energie is er overal en altijd, en is, in tegenstelling tot bv. zonne- of windenergie, niet afhankelijk van weersomstandigheden.

Rajendra Pachauri in gesprek met Richard Branson en Francesca Vanthielen

VITO, organisator van i-SUP 2014, is overigens in de Kempen tests aan het doen om ook in Vlaanderen geothermische energie te kunnen gebruiken. Het is daarmee niet zozeer de bedoeling om die warmte om te zetten in elektriciteit, maar om de warmte rechtstreeks te gebruiken voor bijvoorbeeld het verwarmen van huizen, zwembaden en serres.

Doctor Rajendra Pachauri mocht in 2007 als voorzitter van het IPCC (het Intergovernmental Panel on Climate Change van de Verenigde Naties) samen met Al Gore (voormalig vicepresident van de Verenigde Staten) de Nobelprijs voor de Vrede in ontvangst nemen. Ondanks alle negatieve berichten over de gevolgen van de huidige klimaatverandering is Pachauri toch optimistisch, onder andere omdat mensen meer en meer gaan beseffen dat er iets moet veranderen. Daardoor zijn ook bedrijven genoodzaakt om klimaatvriendelijk te opereren. Zo niet zullen hun klanten hun producten niet meer willen afnemen, iets wat Branson natuurlijk al weet. Branson beseft maar al te goed dat hij (zowel persoonlijk als bijvoorbeeld zijn luchtvaartmaatschappij) een behoorlijk hoge ecologische voetafdruk heeft, maar erkent dat hij daardoor ook een grote verantwoordelijkheid heeft. Daarom werkt hij onder andere aan milieuvriendelijke vliegtuigbrandstoffen en aan methoden om koolstofneutraal te werken. Een tijd geleden is hij ook gestopt met het eten van rundsvlees. Ja: de meeste mensen beseffen dit niet, maar de veeteelt is een veel grotere bron van broeikasgassen (methaan) dan bijvoorbeeld de uitlaatgassen van auto’s! Als iedereen minder vlees zou eten, aldus Branson, zou het probleem al voor een heel groot deel opgelost zijn. Je hoeft daarom niet meteen vegetariër te worden, enkel het beperken van de consumptie van rundsvlees kan al een hemelsbreed verschil maken.

Arild Rødland aan het woord

Over zijn Virgin Galactic-project ging Branson in gesprek met Belgiës tweede astronaut, Frank De Winne. De Winne kan natuurlijk al bogen op heel wat ervaring in de ruimte. Hij verbleef in 2002 ruim acht dagen aan boord van het internationaal ruimtestation ISS, en ging in 2009 terug voor een verblijf van zes maanden. Branson kan er voorlopig alleen maar van dromen. Hij wou zich nog niet vastpinnen op een datum voor zijn vlucht met SpaceShipTwo, maar wou wel kwijt dat de tests momenteel in de laatste fase zitten en dat het echt niet lang meer zal duren. Maar de commerciële ruimtevluchten die Virgin Galactic in eerste instantie zal aanbieden, zijn niet te vergelijken met die van echte astronauten zoals Frank De Winne. SpaceShipTwo zal niet in een baan om de Aarde komen, maar enkel korte suborbitale vluchten maken.

Branson maakte de vergelijking met de begindagen van de commerciële luchtvaart: toen waren vluchten enkel weggelegd voor zeer welstellende burgers die een dure vlucht konden betalen. Nu zal dat hetzelfde zijn met de eerste commerciële ruimtevluchten. Maar zie waar we nu staan met de luchtvaart: vandaag de dag kunnen heel veel gewone mensen zich permitteren om met het vliegtuig op reis te gaan. Vliegen is routine geworden, en vliegen kan nu ook in veel comfortabeler omstandigheden dan in de begintijd. Zo zal het ook met de commerciële ruimtevaart gaan, als Branson zijn zin krijgt. De prijs zal in ieder geval naar beneden gaan. Virgin Galactic wil ook meer gaan doen dan alleen maar het aanbieden van suborbitale vluchten. Branson wil later ook orbitaal gaan, satellieten in de ruimte brengen en daarna point-to-point-vluchten maken, waarbij je in geen tijd van de ene wereldstad naar de andere zult kunnen vliegen door een deel van die vlucht boven de atmosfeer, in de ruimte dus, te maken. Dat laatste is echter nog niet meteen voor morgen.

Frank De Winne ziet de toegang tot de ruimtevaart voor de gewone mens wel zitten: hij zou het in ieder geval prima vinden als meer mensen de Aarde vanuit de ruimte zouden kunnen zien, en zouden beseffen dat de Aarde één geheel is. De grenzen tussen de landen kun je vanuit de ruimte niet zien. We hebben (voorlopig) ook maar één planeet, en het wordt hoog tijd dat we er wat beter zorg voor dragen.

Frank De Winne in gesprek met Richard Branson en Francesca Vanthielen

Deze bijzonder interessante gespreksavond was het officiële openingsevenement van i-SUP 2014, het forum Industry & Innovative Sustainable Production Growth & Sustainability, dat van 1 tot 3 september in Antwerpen plaatsvindt. De i-SUP-conferentie is een organisatie van VITO, de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek. VITO is een onafhankelijke onderzoeksorganisatie die innoverende technologische oplossingen biedt en wetenschappelijk onderbouwd advies en steun verleent om duurzame ontwikkeling te stimuleren en het economisch en maatschappelijk weefsel in Vlaanderen te versterken.

Ik ben natuurlijk al jaren een fan van sir Richard en ik volg hem op Facebook en Twitter. Ik vond het erg fijn om hem eens in levenden lijve te kunnen zien. Behalve de deelnemers aan i-SUP waren gisteravond ook heel wat Branson-fans van de partij. In de menigte ontwaarde ik zelfs een Branson-lookalike in een zilverkleurig pak.

Hoewel de sprekers stuk voor stuk interessante dingen te vertellen hadden, schortte er jammer genoeg toch iets aan de organisatie. Volgens het programmaboekje zouden de deuren open gaan om 19.00 uur en zou het evenement om 19.30 beginnen, maar in de praktijk gingen de deuren pas open om 19.30 en begon het om 20.00 uur. Vervolgens duurde het inleidende gesprek dat Francesca Vanthielen met Branson had veel te lang, zodat de gesprekken met de andere gasten in sneltempo afgehandeld moesten worden en de avond uiteindelijk drie kwartier later eindigde dan voorzien. Maar goed dat ik met de auto en niet met de trein gekomen was, of ik had naar huis kunnen liften, want de NMBS werkt ook niet echt mee als je ’s avonds laat nog thuis wilt geraken (waardoor ik voor mijn verplaatsing dus helaas nog van fossiele brandstoffen afhankelijk was).

branson.vito.be
2014.i-sup.org

zondag 31 augustus 2014

De essentie van de genetica

Als onderdeel van het Cartoonfestival 2014, dat dit jaar als thema Iedereen GENiaal heeft, en mooi aansluitend op de zomerlezing met als titel De genetische revolutie die professor Cassiman vorige week gaf, vond vanmorgen in cultuurcentrum Scharpoord in Knokke-Heist een panel plaats over humane genetica. Dit evenement kwam tot stand in samenwerking met de KU Leuven.

Na een algemene inleiding gaven drie Vlaamse onderzoekers elk een lezing over een bepaald aspect van de humane genetica: Gert Matthijs, Pascal Borry en Maarten Larmuseau. Het panel werd gemodereerd door Lieven Verstraete, bekend van het zondagochtendduidingsprogramma De zevende dag op één. Oorspronkelijk was er nog een vierde spreker voorzien (Koen Devriendt), maar die kon helaas niet komen. Na afloop was er gelegenheid voor vragen uit het publiek.

De essentie van de genetica

Erg veel volk blijkt op zondagmorgen niet uit hun bed te komen voor wetenschap, want de zaal zat maar halfvol. Zij die dat wel hadden gedaan, werden beloond met drie boeiende uiteenzettingen, waar ze ongetwijfeld heel wat van hebben kunnen opsteken.

Gert Matthijs is moleculair geneticus en werkt op het Centrum Menselijke Erfelijkheid van het UZ Leuven. Hij legde de basisprincipes van de genetica uit: wat zijn genen, wat is een genoom, hoe gebeurt een genetisch onderzoek en wat zijn de mogelijkheden en beperkingen?

Pascal Borry, docent medische ethiek, spitste zich toe op maatschappelijke thema’s en ethische kwesties die met genetica te maken hebben.

Maarten Larmuseau, evolutionair geneticus, had het over forensische genetica en moleculaire archeologie, en toonde met kaarten aan hoe je historische migraties kunt linken aan genetische informatie.

Lieven Verstraete, Maarten Larmuseau, Gert Matthijs en Pascal Borry

Net zoals op de lezing van Jean-Jacques Cassiman vorige week werd duidelijk hoe snel alles binnen dit onderzoeksgebied evolueert, en het is bijzonder boeiend om dit alles een beetje te proberen opvolgen.

Uiteraard werden de presentaties opgeleukt met enkele cartoons.

Binnen dit project hebben studenten de voorbije weken enkele bezoekers van het cartoonfestival (waaronder ook schrijver dezes) een vragenlijst voorgeschoteld over wat ze denken over verschillende aspecten van de genetica. De eerste taartdiagrammen werden vanmorgen ook gepresenteerd, maar op de interpretatie van de antwoorden is het nog even wachten.

Gert Matthijs en Pascal Borry hebben in de aanloop tot het cartoonfestival samen een populair-wetenschappelijk boek over humane genetica geschreven, in begrijpelijke taal en bedoeld voor het grote publiek: Iedereen geniaal – Humane genetica in woorden & cartoons, uitgegeven bij Ballon Comics. Beslist de moeite waard voor wie meer over dit onderwerp wil weten.

cartoonfestival.knokke-heist.be/essentie
www.kuleuven.be

Circus

Het circus is in de stad! Ons laatste circusbezoek dateerde al van heel wat jaartjes geleden, en de gratis tickets die Miche en Annelies gewonnen hadden bij Tam-Tam (een regionaal nieuws- en advertentieweekblad) konden we niet ongebruikt laten liggen. Gisteravond trokken we dus naar het park naast het Brugse station, waar Circus Barones voor de komende dagen zijn tenten heeft opgeslagen.

Circus Barones

De voorstelling heeft ons aangenaam verrast. De tent leek ons eerder klein en de kassa had meer weg van een snoepkraam op de kermis, maar de artiesten konden ons toch een kleine twee uur blijven boeien met hun halsbrekende kunsten, al leken de clowns van geen kanten op hun collega die op de affiche staat afgebeeld.

We hebben met ingehouden adem zitten kijken naar de jongleur, de slangenmens en de Tsjechische trapezeartiste, en ook een van de clowns (een zekere Patatje, blijkbaar bekend van het VTM-programma Belgium Got Talent) bleek heel erg getalenteerd.

Daarnaast waren er ook heel wat dieren te zien. Geen wilde dieren, want dat mag niet meer. De tijd dat je in een circus leeuwen, tijgers en olifanten kon zien, is voorbij. Maar er waren leuke opvoeringen met hondjes (Beagles, ik moest aan Porthos* denken), Duitse pony’s, een paard, Zwitserse geiten, ara’s en lama’s!

Circus Barones

Circus Barones staat nog tot volgende week zondag in Brugge. Daarna zet het zijn Vlaamse tournee verder in Sint-Lievens-Houtem, Herzele en Aalst. Als je er tegenop ziet om twee uur op houten bankjes zonder rugleuning te zitten, koop dan een kaartje voor de stoelen vlakbij de piste. De prijzen vallen best mee voor twee uur vertier.

www.circusbarones.com

* Porthos is de naam van de Beagle van kapitein Jonathan Archer uit Star Trek: Enterprise.

zaterdag 23 augustus 2014

De genetische revolutie

Aan het weer van de laatste weken is niet niet te merken, maar het zomert in Knokke-Heist. Althans, dat wordt beweerd op de cultuurwebsite van de badstad. En dat betekent dat er weer zomerlezingen zijn. Wie van zijn zomerdag net iets meer wil maken, kan beginnen met een stevige informatieve voormiddag. Uniek in België, zo staat er nog. Allemaal goed en wel voor de mensen die met vakantie of met pensioen zijn. Ik behoor vooralsnog tot de kleine minderheid van de Belgische bevolking die nog moet werken voor de kost, en ik moest er dus enkele van mijn schaarse uurtjes verlof voor opnemen.

Zomerlezing Jean-Jacques Cassiman:: De genetische revolutie

Maar ik had het er graag voor over. De lezing van 22 augustus had als titel De genetische revolutie, en de spreker was professor Jean-Jacques Cassiman. Dit mocht ik dus absoluut niet missen, gezien mijn grote belangstelling voor wetenschap. Cassiman heeft baanbrekend werk verricht op het gebied van DNA-onderzoek en humane genetica.

Professor Cassiman gaf in begrijpelijke taal een interessant overzicht van de ontwikkelingen van het genetisch onderzoek van de laatste 25 jaar, van het in kaart brengen van het menselijk genoom tot de huidige medische toepassingen. Uiteraard wierp hij ook een blik in de nabije toekomst en was er ruimte voor het stellen van vragen.

Deze lezing kaderde ook binnen het thema Iedereen GENiaal van het cartoonfestival, net als het panel dat op 31 augustus in cultuurcentrum Scharpoord zal plaatsvinden: De essentie van de genetica.

cultuur.knokke-heist.be

Zomertrip Disneyland Parijs

Het was alweer veel te lang geleden dat we nog eens voor enkele dagen naar Disneyland Parijs getrokken waren, dus deze zomer hebben we dat goedgemaakt. Sedert 10 juli is daar in het Walt Disney Studios Park een gloednieuw parkdeel geopend, met een erg leuke attractie.

Zomertrip Disneyland Parijs

En terwijl we toch in de buurt waren, zijn we ook nog een dagje naar Parijs geweest om er de toeristische trekpleisters nog eens te bezoeken.

Mocht je benieuwd zijn naar de details van onze Disney-trip en/of ons dagje Parijs, dan kun je ons tripreport lezen op issuu.

De foto’s vind je op Google Plus:

www.disneylandparis.nl

maandag 18 augustus 2014

Iedereen GENiaal!

Iedereen GENiaal is dit jaar het thema van het cartoonfestival in Knokke-Heist. Ik vraag me af of men zich voor deze slogan zou hebben laten inspireren door Gili’s theatershow Iedereen paranormaal van enkele jaren geleden. Hoe dan ook, zoals je merkt zit in ‘geniaal’ het woordje ‘gen’ verstopt. In deze editie van het cartoonfestival staat dan ook de wetenschap, en meer bepaald de humane genetica, centraal.

Cartoonfestival Knokke-Heist 2014 - Iedereen GENiaal!

Het cartoonfestival is dit jaar een verrassende combinatie van cartoons en wetenschap. Maar vrees niet: je hoeft geen professor te zijn om de grapjes te snappen. Ze gaan overigens lang niet allemaal over wetenschap.

Dolly, het geclownde schaap

Het festival is dit jaar al aan zijn 53e editie toe. Het is dus ouder dan ik. Dit jaar vindt het festival plaats in een grote tent op het strand ter hoogte van het casino. Ik vond het wel bijzonder storend dat in de aanpalende tent van BMW Beach Lounge de muziek véél te luid stond.

Nog tot en met 14 september dagelijks toegankelijk van 10.00 tot 19.00 uur. Tip: tijdens de vuurwerkavonden van 19, 21, 23, 25 en 27 augustus zelfs open tot 22.00 uur.

cartoonfestival.knokke-heist.be

zondag 17 augustus 2014

FedCon 2014

Ook dit jaar ben ik natuurlijk weer naar FedCon geweest, al jaren Europa’s grootste sci-fi-conventie. Ja, het is al een poosje geleden, maar wegens druk-druk-druk ben ik nu pas klaar met mijn conreport.

Het 28 pagina’s tellende, met foto’s geïllustreerde documentje kun je lezen en/of downloaden op issuu. Nog meer foto’s vind je op Google+ en Picasaweb.

issuu.com/gebo007/docs/fedcon2014
picasaweb.google.com/gebotopia/FedCon2014
www.fedcon.de

donderdag 14 augustus 2014

Lucy

Lucy is de nieuwe actiefilm van Luc Besson (van Le Grand Bleu en The Fifth Element), met Scarlett Johansson en Morgan Freeman in de hoofdrollen. Dat alleen al is voldoende reden om de film te gaan bekijken. Als je een fan bent van dit drietal, tenminste.

Lucy

De film is gebaseerd op de mythe dat een mens slechts zowat 10% van zijn hersencapaciteit gebruikt, en laat zien wat er gebeurt bij een individu dat ineens ook die overige 90% weet te benutten. Ruikt naar sciencefiction, maar helaas, 0% science, 100% fiction.

Dat een mens slechts 10% van zijn brein gebruikt is inderdaad een fabeltje. Elk gebied, elke cel in ons brein heeft wel degelijk een functie. Vanuit evolutionair standpunt bekeken houdt zo’n bewering ook geen steek.

En dan nog: stel dat we inderdaad slechts 10% van onze capaciteiten zouden gebruiken, toegang tot die andere 90% zal er beslist niet toe leiden dat een mens dan ineens dingen kan doen die tegen de wetten van de fysica in gaan. Geloof dus niet dat zo iemand ineens voorwerpen door de lucht kan laten vliegen, haar tegenstanders op de grond kan laten neervallen alleen maar door er eens boos naar te kijken of andere hocus pocus kan uithalen. Allemaal larie en apekool. Een grotere hersencapaciteit zou eerder leiden tot een betere concentratie, verbeterde zintuiglijke waarneming, snellere reacties, betere oog-handcoördinatie, een beter geheugen, een verbetering van het redeneervermogen, etc., maar geen ‘controle over materie’ zoals in de film.

Maar als je dat alles even buiten beschouwing laat, dan is dit best een onderhoudende actiefilm, en dat zeg ik niet alleen omdat Johansson en Freeman toevallig twee van mijn favoriete filmspelers zijn. Er zit (jammer genoeg) wel behoorlijk veel geweld en bloed in de film. Dat wist ik op voorhand, want de trailer had dat al duidelijk gemaakt. In de rol van Lucy (on steroids) deed Johansson me soms wat denken aan Black Widow, het personage dat ze vertolkt in Marvels Avengers-reeks. En al die gesneuvelde Aziaten in maatpak riepen dan weer herinneringen op aan Kill Bill.

Het einde is wat povertjes, maar laat de weg open voor een vervolgfilm, dus wie weet krijgen we nog meer van dit.

Nog een weetje: zoals in de film al terloops wordt vermeld, was Lucy ook de naam van de ‘eerste vrouw’. Niet Eva dus. Lucy was de naam die gegeven werd aan een vrouwelijke australopithecus afarensis wiens gedeeltelijke skelet in 1974 in Ethiopië werd opgegraven. Deze Lucy leefde ongeveer 3,2 miljoen jaar geleden. De australopithecus afarensis werd daarmee de oudst bekende fossiele mensachtige die rechtop kon lopen. Dat laatste kan men onder andere afleiden uit de vorm van het bekken. De naam Lucy werd gekozen omdat de paleontologen die het skelet ontdekten, tijdens hun werkzaamheden herhaaldelijk en luid het nummer Lucy in the Sky with Diamonds van de Beatles draaiden. Gelukkig niet in de versie van Bill Shatner.

www.lucymovieintl.com

maandag 11 augustus 2014

Dawn of the Planet of the Apes

De nieuwe Apenplaneetfilm, Dawn of the Planet of the Apes, is het vervolg op Rise of the Planet of the Apes uit 2011. Hoewel het zondermeer mogelijk is om Dawn te gaan bekijken zonder dat je Rise hebt gezien, mis je dan natuurlijk wel de hele voorgeschiedenis.

In de film uit 2011, die op zich een prequel is van Planet of the Apes (het origineel uit 1968 met Charlton Heston), zien we hoe een uit de hand gelopen laboratoriumexperiment twee ernstige gevolgen heeft. Om te beginnen wordt een groep apen die een retrovirus toegediend krijgen, intelligenter. Ze weten te ontsnappen en ontkomen naar een bos, waar ze zich verscholen houden. Hun toegenomen intelligentie blijkt erfelijk te zijn. Aan de andere kant blijkt het retrovirus fataal te zijn voor mensen. Aan het einde van de film zien we hoe een piloot, die met het virus besmet is, het virus over de hele wereld dreigt te gaan verspreiden.

Dawn of the Planet of the Apes

In Dawn of the Planet of the Apes zijn we tien jaar verder. Het virus heeft ondertussen een groot deel van de wereldbevolking uitgeroeid, en slechts hier en daar weten kleine groepen mensen, die een natuurlijke immuniteit voor het virus hebben, te overleven. Wereldwijd is de economie ineengestort, steden zijn verwilderd en door gebrek aan elektriciteit is er nog maar weinig technologie over.

De hele film draait om het conflict dat uitbreekt wanneer een groep menselijke overlevers per toeval de groep intelligente apen ontmoet, die zich intussen flink vermenigvuldigd hebben en nog steeds in Muir Woods wonen (het bos aan de andere kant van de Golden Gate Bridge bij San Francisco). We zien dat er in beide kampen, zowel bij de mensen als bij de apen, individuen van goede wil zijn (die willen samenwerken) en individuen van slechte wil (die tegen iedere vorm van samenwerking zijn en de boel saboteren).

De rol van Caesar, de leider van de apen, wordt vertolkt door de ondertussen voor dit soort klusjes bekend geworden Andy Serkis. Serkis verwierf naam en faam met zijn vertolkingen van Gollum (Sméagol) in de Lord of the Rings-trilogie en King Kong in de gelijknamige film uit 2005. In de recente Kuifje-film van Spielberg (The Adventures of Tintin) speelde Serkis de rol van kapitein Haddock. Net als bij die eerdere rollen werd ook nu weer gebruik gemaakt van performance capture, een techniek waarbij de vertolking van een echte acteur (Serkis) door de computer gecapteerd en overgebracht wordt op een geanimeerd personage (Caesar). Door de ook nu weer sublieme vertolking van Serkis zijn zowel de bewegingen als de gelaatsuitdrukkingen van Caesar erg waarheidsgetrouw.

Performance capture

De film wordt zowel door het publiek als door veruit de meeste critici erg goed onthaald. Als je eenmaal het idee van intelligente (en sprekende) apen hebt geaccepteerd, dan zijn de apen bijzonder geloofwaardig neergezet. De film is technisch heel knap gemaakt, de plot zit intelligent in elkaar, en we realiseren ons dat mensen en apen een gedrag vertonen dat heel dicht bij elkaar staat. Na Rise of the Planet of the Apes (2011) is dit vervolg een geloofwaardige aanloop naar de planeet waar astronaut George Taylor (Charlton Heston) in 1968 op landde, weliswaar zonder te beseffen dat het de Aarde was. Sommige scènes, waarin de apen zich bewapend hebben met geweren en waarin mensen in kooien worden opgesloten, doen heel erg aan de beginscènes uit Planet of the Apes (1968) denken.

Het open einde laat vermoeden dat er over een paar jaar wellicht nóg een vervolg aankomt, en van mij mag dat best.

www.dawnofapes.com

zondag 3 augustus 2014

Pairi Daiza

’t Is weer de tijd van de zomeruitstapjes. Dit jaar zijn we voor het eerst naar Pairi Daiza geweest, een bijzonder mooi dierenpark in Cambron-Casteau, in Henegouwen, dat tot een jaar of vijf geleden nog Paradisio heette.

Pairi Daiza

Pairi Daiza is onlangs nog in het nieuws geweest door de komst van de twee Chinese reuzenpanda’s Hao Hao en Xing Hui, maar die zaten beide keren dat we in hun verblijf gingen kijken een beetje verstopt in een donker hoekje. Daardoor heb ik er jammer genoeg geen kwaliteitsvolle foto’s van kunnen nemen.

Maar geen nood, in Pairi Daiza zitten gelukkig nog veel meer beestjes, en ik ben erg tevreden met de foto’s die ik heb gemaakt. Een selectie ervan kun je bekijken op mijn Google Plus-profiel of onderaan dit stukje.

Het baden van de olifanten hebben we gemist, maar we waren wel op tijd voor het voederen van de giraffen. Annelies vond het enig! We konden er heel dicht bij en stonden oog in oog met deze majestueuze dieren. Ze waren helemaal niet schuw en lieten zich gewillig aaien.

Pairi Daiza is een erg aantrekkelijk park. Je kunt er niet alleen een grote verscheidenheid aan dieren bekijken, het park bevat ook enkele indrukwekkende bouwwerken en ruïnes. Die laatste zijn overblijfselen van de voormalige Abdij van Cambron.

Een erg groot deel van het park is Aziatisch gethematiseerd, met de grootste Chinese tuin en de enige Indonesische tuin van Europa. We vonden er zelfs een miniatuur van de Borobudur, het beroemde boeddhistische tempelcomplex op Java, met zijn vele stoepa’s.

Borubudur

Ook het Thaise ‘Huis van de ambachtsman’, met zijn talrijke houten sculpturen en helemaal gewijd aan de olifant, is indrukwekkend.

Pairi Daiza telt ieder jaar méér bezoekers. In 2013 werd het verkozen tot beste themapark van België, en in 2014 tot mooiste park en beste dierentuin van België.

plus.google.com/photos/+GeertBonte/albums/6043337369824782417
www.pairidaiza.eu

Titanic – The Artifact Exhibition

Titanic – The Artifact ExhibitionNog tot eind september november kun je in paleis 2 op de Heizel een tentoonstelling gaan bekijken met voorwerpen die geborgen zijn uit het wrak van de Titanic.

Titanic – The Artifact Exhibition is een interessante, mooi vormgegeven en bij momenten ontroerende reizende tentoonstelling.

Van het schip zelf, dat al meer dan 100 jaar op de bodem van de oceaan rust, blijft steeds minder over. Het wordt beetje bij beetje verteerd door metaaletende bacteriën. Het schip bergen is een onmogelijke taak. Het zou helemaal uit elkaar vallen. De bergers hebben dus gekozen voor de tweede beste optie: niet het schip zelf naar boven brengen, maar zo veel mogelijk voorwerpen redden.

Al deze artefacten werden verdeeld onder een aantal reizende en permanente tentoonstellingen, en zijn zeker de moeite van het bekijken waard. Ze houden de herinnering aan het nog steeds tot de verbeelding sprekende drama levendig. Bij het binnenkomen van de tentoonstelling krijg je een audiogids mee, een apparaatje waarmee je overal de bijbehorende uitleg te horen krijgt. Naast deze gesproken uitleg – met aparte versies voor kinderen en volwassenen – zijn ook overal pancartes met teksten aanwezig.

Naast originele voorwerpen zijn er ook enkele delen van het schip nagebouwd. Zo kun je door een eersteklassegang wandelen en een blik in de kajuiten werpen. Er is ook veel beeldmateriaal te zien: foto’s, documenten en video.

De tentoonstelling focust ook op de Belgen die indertijd aan boord waren van de fatale maidentrip van de Titanic. Bij het binnenkomen krijgt iedere bezoeker ook een boarding pass met de naam van een van de 2.224 mensen (passagiers en bemanning) die aan boord waren. Aan het einde van de tentoonstelling kun je op de lijsten met slachtoffers en overlevenden zoeken of je het gered hebt of niet.

Ter gelegenheid van de tentoonstelling is Titanic, James Cameron’s bioscoopfilm uit 1997, tijdelijk weer in 3D te bekijken in de nabijgelegen Kinepolis.

Een bezoekje overwaard. Mis deze tentoonstelling niet!

Edit 2014-08-22: oorspronkelijk tot eind september, maar wegens groot succes verlengd tot eind november 2014.

www.expo-titanic.be

woensdag 9 juli 2014

Vlaams Kampioenschap Typen

Het was 19 jaar geleden dat er nog eens een Vlaams Kampioenschap Typen werd georganiseerd. Vroeger deden we daar trouw aan mee. Sindsdien moesten we voor typewedstrijden steevast naar het buitenland, met uitzondering van het wereldkampioenschap van 2013, dat zowaar in Gent plaatsvond.

Na de succesvolle organisatie van het WK van vorig jaar sloegen de ABW (Academie voor Bureauwetenschappen, samen met de Waalse zusterorganisatie APSB mede-organisator van het voorbije WK) en Hanver Services (een bedrijf dat gespecialiseerd is in het geven van typelessen aan kinderen en volwassenen) de handen in elkaar om in 2014 opnieuw een Vlaams Kampioenschap te organiseren.

De deelnemers werden ingedeeld in drie leeftijdscategorieën en er kon getypt worden in vier talen: Nederlands, Frans, Engels en Duits, telkens 10 minuten.

Miche typt op haar oude Brother

Er werd ook een categorie ‘Terug in de tijd’ georganiseerd, waarbij de laptops weer werden ingeruild voor lekker ouderwetse schrijfmachines. Een Duitse deelnemer, Ralf Gross uit Schwalmstadt, had voor de gelegenheid niet alleen zijn mechanische Olympia maar ook een antieke Mignon meegebracht, die hij graag even demonstreerde. De Mignon is zo oud, dat hij zelfs niet eens over een toetsenbord beschikt. Met de linkerhand moet je met een naald de juiste letter aanwijzen en daarna met de rechterhand een toets indrukken. De bewegingen van de naald worden overgebracht op een cilinder, waarop de letters staan. Daarmee is de Mignon een beetje de mechanische voorloper van de beroemde IBM Selectric, de machine met het bolletje.

Hieronder een filmpje waarop je de deelnemers met hun schrijfmachines aan het werk kunt zien:

Tijdens het wachten op de bekendmaking van de resultaten konden de deelnemers genieten van de prachtige tuin van het eclectische landhuis waar de wedstrijd plaatsvond. Op de Oklahoma-barbecue werden pizza’s en pannenkoeken klaargemaakt, en de dag werd afgesloten met een receptie en een breughelbuffet.

Het aantal deelnemers was nog wat aan de lage kant, maar voor de rest was het een bijzonder geslaagde dag. Iedereen die erbij was, was erg tevreden over de organisatie, en we zien al uit naar de volgende editie van dit evenement.

Zie ook: Alles Goed van enkele maanden geleden.

www.abw.be
www.hanver.be
www.vktypen.be