Het was alweer veel te lang geleden dat ik nog eens naar een concert geweest was, dus de opvoering van Gershwins Rhapsody in Blue in het Brugse Concertgebouw gisteravond was de ideale gelegenheid om daar iets aan te doen. Ik was een beetje aan de late kant om te boeken, maar er was gelukkig nog een mooi plaatsje vrij op de tweede rij van het eerste balkon, vanwaar ik een prima uitzicht had op het podium.
Al sedert mijn jeugd ben ik gepassioneerd door dit stuk, dat ik eindeloos kan herbeluisteren. Het is een bijzonder geslaagde combinatie van jazz en klassiek, bijzonder gevarieerd en vol ritmewisselingen. Onder de leiding van chef-dirigent Jan Latham Koenig en met de Luikse pianovirtuoos Johan Dupont aan de vleugel zorgde het Symfonieorkest Vlaanderen voor een feilloze uitvoering. Dupont viel in voor de zieke Bulgaar Boyan Vodenicharov.
Het stuk is natuurlijk wat kort om er een avond mee te vullen, dus stonden nog twee andere stukken op het programma: A Lincoln Portrait van Aaron Copland (een stuk dat mij niet bekend was) en Moessorgski’s Pictures at an Exhibition.
Dat laatste is van oorsprong een stuk voor piano, maar Maurice Ravel bewerkte het voor een symfonieorkest, en het is Ravels meesterlijke orkestratie die gisteren in het concertgebouw in Brugge werd opgevoerd.
A Lincoln Portrait is een stuk voor groot orkest en redenaar. Deze leest passages voor uit Lincolns beroemde speech Gettysburg Address, een eerbetoon aan de gesneuvelde soldaten bij de slag om Gettysburg.
Als toemaatje sloot het orkest de avond af met een nummer dat niet op het programma stond: de Slavische Dans opus 72 van Dvořák. Zalig!
Moet ik er nog aan toevoegen dat ik bijzonder van dit concertbezoek heb genoten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten