Vandaag wordt in Berlijn de twintigste verjaardag van de val van de Muur gevierd. Achtentwintig jaar lang, van 1961 tot 1989, verdeelde de Berlijnse muur niet alleen beide stadsdelen van Berlijn, maar stond de muur ook symbool voor de scheiding, wat zeg ik – de kloof, tussen het communistische Oostblok en het kapitalistische Westen.
Ik herinner me nog goed de dag dat de muur viel. We waren voor dag en dauw opgestaan, zaten op de bus naar Parijs voor een dagtrip, en hoorden het nieuws op de radio. In de dagen, weken en maanden die eraan voorafgingen, was het steeds duidelijker geworden dat het einde van de Muur, het Ijzeren Gordijn en de Koude Oorlog nabij was.
Amper drie maanden eerder stonden Miche en ik met enkele vrienden aan de Muur, aan de Oost-Berlijnse kant nog wel, bij de Brandenburger Tor. We waren in Dresden voor een internationaal congres en hadden een daguitstap naar Berlijn gepland. Vanaf het metrostation op de Alexanderplatz waren via de beroemde laan Unter den Linden naar de Brandenburger Tor gewandeld. Verder konden we niet. Daar doemde een stuk Berlijnse muur voor ons op. Aan de overkant was het vrije Westen.
Ons verblijf in Oost-Duitsland was een heel andere ervaring dan de andere reisjes die we tot dan toe gemaakt hadden. Heel wat zaken die in het Westen vanzelfsprekend waren, waren in Oost-Duitsland bijzonder schaars. Luxe was er niet, alles was erg basic. En bij de meeste winkels en restaurants waren er lange wachtrijen.
Na ons weekje Oost-Duitsland besloten we nog een dag of twee in Keulen te vertoeven. Wat een verschil! We hadden de hele dag op een snikhete trein gezeten die ons van Dresden naar Keulen bracht, en toen we uiteindelijk terug in de beschaafde wereld kwamen, voelden we ons de koning te rijk. Ineens hadden we weer alles in overvloed. In het moderne station van Keulen zijn er massa’s winkeltjes waar je allerlei lekkers kunt kopen. Allemaal zaken die we in Oost-Duitsland een hele week lang hadden moeten missen. Knapperige broodjes, échte ijsgekoelde cola, kraampjes met vers fruit en snoepgoed à volonté! Wat een luxe!
Dus als de Muur dezer dagen weer in het nieuws komt, dan glijden onze gedachten terug naar onze tijd in Oost-Duitsland, twintig jaar geleden, en naar het stukje Berlijnse muur dat we in 1989 doorheen de Brandenburger Tor nog met onze eigen ogen hebben kunnen aanschouwen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten