Toen ik vrijdagavond thuis kwam, merkte ik meteen dat er iets mis was. Miche en Annelies zaten samen voor de televisie. Op hun anders zo vrolijke gezichten stond nu een verslagen uitdrukking. Annelies’ ogen waren roodomrand, in haar hand hield ze een zakdoek.
Flo, Annelies’ hartedolfijn, was onverwachts gestorven. Annelies was ontroostbaar. Flo was immers niet zomaar een van de dolfijnen van het Boudewijn Seapark, Flo was háár dolfijn. Haar hartedolfijn, een dier waarmee ze een speciale band voelde.
Al haar Facebookvrienden en -vriendinnen weten natuurlijk dat Annelies niet weg te slaan is uit het dolfinarium. Een bezoekje aan de dolfijnen is haar favoriete tijdverdrijf op woensdagnamiddag, in het weekend en tijdens de vakanties. Ook in de voorbije kerstvakantie is ze er vaak naartoe geweest.
Omdat Annelies zo van dolfijnen houdt, hebben we haar enkele jaren geleden een speciaal verjaardagscadeau gegeven. Onder het voorwendsel dat we naar een speelgoedwinkel reden, brachten we haar op haar veertiende verjaardag naar het dolfinarium. We hadden een fotosessie geregeld met twee dolfijnen, Ocean en Flo, en met de zeeleeuw Alley. Wel een half uur lang mocht Annelies poseren met de dieren, terwijl Sander, een van de trainers, hen allerlei kunstjes liet doen.
Die fotosessie maakte deel uit van het programma ‘Hart voor dolfijnen’. Daar hoorde ook een jaarpas bij en een rondleiding achter de schermen, maar dat was voor een andere keer. Annelies was in de zevende hemel. Ze mocht een van de dolfijnen uitkiezen als haar lievelingsdolfijn, en ze mocht een heel jaar lang zo vaak naar de dolfijnenshow komen als ze maar wou, om te zien hoe het met ‘haar’ dolfijn ging.
Annelies koos Flo uit als haar hartedolfijn, een vrouwtje van (toen) 10 jaar, die in het dolfinarium in Brugge geboren was. Het is uiteraard niet bij die ene jaarpas gebleven. Ieder jaar verlengen we trouw onze pas. Ja: we hebben er inmiddels alle drie een. Niet alleen Annelies, maar ook Miche en ik, want eigenlijk zijn we alle drie een beetje dol op dolfijnen. Het zijn mooie, intelligente dieren waar we nooit op uitgekeken raken, en we boffen dat we zo dicht in de buurt van Belgiës enige dolfinarium wonen.
Zondag zijn we naar de dolfijnenshow gaan kijken. Na afloop kwam Sander naar ons toe, want hij had tijdens de voorstelling Annelies in het publiek gespot. Tijdens het gesprek dat toen volgde, kon Annelies haar traantjes niet in bedwang houden. Sander legde uit hoe alle verzorgers en trainers bijzonder verslagen en verrast waren door Flo’s onverwachte overlijden. Maar het leven gaat verder, ook in het dolfinarium. Al gauw kwamen de andere dolfijnen nieuwsgierig langs het raam zwemmen, en kon ik dankbaar van de gelegenheid gebruik maken om Annelies nog eens met de dolfijnen op de foto te zetten.
Annelies verwerkt het hele gebeuren op haar manier. Op haar slaapkamer heeft ze ondertussen zowat iedere overgebleven vrije vierkante meter muur behangen met dolfijnenposters en -foto’s, want daar heeft ze geen gebrek aan. We zullen de komende tijd ongetwijfeld nog erg vaak in het Brugse dolfinarium komen. We plannen dit jaar ook weer een bezoekje aan het dolfinarium in Harderwijk, om te kijken hoe het met de Nederlandse zeezoogdieren gesteld is.
www.boudewijnseapark.be/dolfijn-flo-overleden
www.boudewijnseapark.be/shows/hart-voor-dolfijnen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten