Het was geleden van Oliver! dat we nog eens naar de musical geweest waren. Hoog tijd dus voor een nieuw bezoek aan de Antwerpse Stadsschouwburg. Daar staat deze dagen Annie op het programma, een musical die we beslist wilden zien.
Het was op enkele dagen na dertig jaar geleden dat ik Annie voor het eerst in de bioscoop zag, op oudejaarsdag 1982. Ik heb de film toen gezien in een (ondertussen ter ziele gegane) volle zaal Chaplin in Brugge, samen met mijn jeugdvriend Frank en zijn zus Lara. (Dat ik dat nog nog zo precies weet, komt doordat ik in die tijd een dagboek bijhield.) Ik vond Annie fantastisch, en kort nadien heb ik de soundtrack van de film gekocht. Op muziekcassette, want cd’s waren er in die tijd nog niet, en een ouderwetse platendraaier hebben we thuis nooit gehad.
De muziek van Annie (de filmversie) is altijd een van mijn favoriete musicalsoundtracks gebleven, en ik heb er in de loop der jaren nog vaak naar geluisterd. Het cassetje heeft ondertussen plaats geruild voor de digitale versie. Ter voorbereiding van ons dagje Antwerpen heb ik er nog eens naar geluisterd. Na al die tijd klonken de stemmen van Aileen Quinn (Annie), Albert Finney (Daddy Warbucks), Carol Burnett (Miss Hannigan) en Ann Reinking (Grace Farrell) nog erg vertrouwd in de oren, en heel wat liedjes (o.a. It’s the hard-knock life, I think I’m gonna like it here, We got Annie, Let’s go to the movies, You’re never fully dressed without a smile en natuurlijk Tomorrow) kon ik nog bijna helemaal uit het hoofd meezingen (probeer je toch maar liever niet voor te stellen hoe dat klinkt…).
Dertig jaar na de film is er nu dus de Vlaamse musicalversie, met in de hoofdrollen Lotte Declerck en Pommelien Thijs (Annie), een kaalgeschoren Mark Tijsmans (Warbucks), Deborah De Ridder (Hannigan) en Maike Boerdam (Grace). Het was even wennen aan de Vlaamse teksten, maar daar was ik al min of meer op voorbereid door de reeks Op zoek naar Annie op vtmKzoom (neen, mijn leeftijdscategorie behoort niet tot het Kzoom-doelpubliek, maar Annelies kijkt er nog wel af en toe naar…).
We vonden al dat de prijs van onze categorie 1-tickets eerder aan de lage kant lag in vergelijking met eerdere musicals, maar toen we eenmaal in de zaal zaten, meenden we te begrijpen hoe dat kwam: geen spoor van een live orkest te bekennen! Wellicht heeft men door het terugschroeven van de subsidies voor de Vlaamse musical hier en daar serieus moeten besparen, en heeft men geoordeeld dat het evengoed zonder orkest kon. Er is ook bespaard op de programmaboekjes, die deze keer op mat in plaats van op glanzend papier gedrukt zijn, waardoor heel wat foto’s minder tot hun recht komen. Toch wel jammer.
Maar dat was dan ook het enige minpuntje aan Annie. Voor de rest vonden we de musical helemaal top!
We hebben ondertussen al kaartjes geboekt voor een volgende musical: komende zomer is Cats weer te zien in het casino-kursaal in Oostende, en dat mogen we natuurlijk in geen geval missen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten