Twee uur minder slaap, dat is waar ik het dit weekend mee moet doen. Eén uur minder omdat we weer overgeschakeld zijn van wintertijd op zomertijd, waardoor zondag 29 maart dus slechts 23 uur telt, en nog een uur minder omdat ik zo lang bezig geweest ben met al mijn klokjes goed te zetten en er dus minder tijd over bleef om te slapen.
Want ik wil al mijn klokjes in één keer goed zetten. De korte pijn. Ik heb een hekel aan klokken die verkeerd staan. Ik wil niet ergens in juli moeten vaststellen dat de klok in mijn camcorder nog op wintertijd staat. Gelukkig weten onze computers en de digicorder uit zichzelf dat het uur veranderd is, maar alle andere klokjes heb ik handmatig goed moeten zetten. Tweeëntwintig in totaal, namelijk:
mijn doordeweekse polshorloge
mijn zondagse polshorloge
het doordeweekse polshorloge van mijn echtgenote
het zondagse polshorloge van mijn echtgenote
het doordeweekse polshorloge van onze dochter
het zondagse polshorloge van onze dochter
het klokje in mijn fietscomputer
het klokje in de auto
het klokje in de gps-ontvanger
het klokje in de thermostaat
het klokje in de microgolfoven
het klokje in het koffiezetapparaat
het klokje in de oven
het klokje in mijn mobieltje
het klokje in het mobieltje van mijn echtgenote
het klokje in het mobieltje van onze dochter
het klokje in de compactcamera
het klokje in de dslr
het klokje in de camcorder
het klokje in ons antwoordapparaat
het klokje in de mini-stereoketen van onze dochter
onze wekker
En dan hoop ik maar dat ik niets vergeten ben. Een videorecorder gebruiken we al een poosje niet meer, dus dat is alvast één klokje minder...