Op 20 april vond in het Brugse concertgebouw De Nacht van de Magie plaats, een avond vol magisch entertainment, waarbij meerdere nationale en internationale artiesten het publiek kwamen verbazen met hun wonderlijke kunsten.
Op de affiche stonden het duo Kurt Demey & Stefan Paridaen, Matt Johnson, Jamie Allan, Gili en Patrick Pickart. De acts werden aaneengepraat door stand-upcomédienne Soe Nsuki.
Ik kende ze niet allemaal. Kurt Demey en Stefan Paridaen bijvoorbeeld. Zij blijken bekend te zijn van Belgium’s Got Talent, een programma waar ik niet naar kijk omdat ik meer een film-, serie- en documentairekijker ben. Jamie Allan is vooral bekend van de Britse tv en hem kende ik dus ook niet. Maar Gili ken ik natuurlijk wel, en ook van Patrick Pickart heb ik al eens gehoord.
Matt Johnson kende ik persoonlijk niet, maar mijn vrouw en dochter waren hem de week voordien toevallig tegen het lijf gelopen in Disneyland Parijs en hadden zelfs een praatje met de man gemaakt, al hadden ze zich toen niet gerealiseerd wie hij was (al kwam hij hen niet helemaal onbekend voor). Johnson vond ik overigens de beste entertainer van de avond. Hij is een Canadees die wereldwijd bekend geworden is met Britain’s Got Talent.
Voor zijn eerste act liet Johnson zich inspireren door niemand minder dan Harry Houdini, de Hongaarse boeienkoning die honderd jaar geleden iedereen met verstomming sloeg met zijn ontsnappingskunsten. Johnson laat zich geboeid opsluiten in een met water gevuld aquarium, en moet zichzelf zien te bevrijden voordat hij zonder adem komt te zitten.
Jamie Allan kreeg de bijnaam ‘iMagician’, en ik vermoed dat hij gesponsord wordt door Apple. In zijn acts maakt hij veelvuldig gebruik van iPads, en wanneer hij een vrijwilliger uit het publiek vraagt, wil hij nadrukkelijk iemand met een iPhone op het podium hebben. (Wellicht zijn Android-bezitters minder gemakkelijk om de tuin te leiden, wie weet...)
Over Gili heb ik eerder al op deze blog gepost, al is dat ondertussen alweer acht jaar geleden. Gili is een mentalist: iemand die de indruk wekt dat hij gedachten kan lezen of de gedachten van anderen op niet voor de hand liggende manieren kan beïnvloeden. Gili trekt al jaren volle zalen in Vlaanderen en Nederland, en was onlangs ook nog in Parijs te gast.
Kurt Demey en Stefan Paridaen verzinnen hun acts zelf, waardoor ze dingen kunnen laten zien die we nog nergens anders gezien hebben. Zo zorgen ze voor een frisse kijk op mentalisme.
Patrick Pickart (neen, geen familie van Jean-Luc Picard, ik heb het nagevraagd) voert een hypnose-act op. Hij begint met een summiere uitleg van wat hypnose is, en laat heel de zaal meedoen wanneer hij vervolgens enkele simpele hypnotische suggesties formuleert. Bij de meeste mensen heeft het geen of weinig effect, maar enkelen gaan er helemaal in op. Op die manier selecteert hij die mensen, die bijzonder gevoelig zijn voor hypnose. Zij mogen op het podium komen voor het interessantere werk.
Eén van de leuke trucjes die hij uithaalt, is iemand het cijfer vier laten vergeten. Wanneer hij de betreffende persoon, die op dat moment alles heel bewust ervaart, vraagt om de vingers van haar hand te tellen, slaat ze de vier over en eindigt ze tot haar grote verbazing bij elf in plaats van bij tien vingers. Merkwaardig en grappig. Een volgende stunt gaat nog iets verder: een andere deelneemster wordt zo stijf als een plank en blijft schijnbaar moeiteloos horizontaal op twee steunen liggen, met enkel de nek en de voeten ondersteund. Het zijn de klassieke dingen die we van toneelhypnotiseurs kennen, maar het blijft indrukwekkend.
Na de voorstelling namen de artiesten in de lobby van het concertgebouw uitgebreid de tijd voor een meet-and-greet met de fans. Het was een boeiende en magische avond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten