Disney is al een tijdje bezig met liveaction remakes van zijn animatieklassiekers. Zo konden we in 2010 al genieten van Alice in Wonderland (met Anne Hathaway als Alice en Johnny Depp als de Mad Hatter), in 2014 van Maleficent (met Jolina Jolie in de titelrol, gebaseerd op Sleeping Beauty), in 2015 van Cinderella (met Kate Blanchett als Assepoester), in 2016 van The Jungle Book (met de stemmen van onder andere Bill Murray, Ben Kingsley en Scarlett Johansson), in 2017 van Beauty and the Beast en in 2018 van Christopher Robin (met Ewan McGregor in de titelrol en gebaseerd op de avonturen van Winnie the Pooh).
Telkens bijzonder geslaagde producties, waarvoor Disney grote namen wist te strikken.
De volgende in het rijtje kwam dit jaar: Dumbo, net als Alice in Wonderland in een regie van niemand minder dan Tim Burton (ook gekend van onder andere The Nightmare Before Christmas, Charlie and the Chocolate Factory en onlangs nog Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children).
De keuze van de cast wijst er al op dat Disney voor deze films beslist niet enkel mikt op een jeugdig publiek. Er zijn helaas nog altijd heel wat mensen die de naam ‘Disney’ associëren met ‘kinderlijk’ of ‘kinderachtig’, maar die mensen dwalen en hebben duidelijk geen flauw idee waar Disney precies voor staat. Net als de eerder genoemde films is ook deze versie van Dumbo bijzonder knap gemaakt en zeker ook erg genietbaar voor volwassenen die over een voldoende dosis fantasie beschikken. Een vliegende olifant – oeps, nu heb ik een belangrijk plotelement verklapt, sorry... – mag dan wel niet erg geloofwaardig zijn, daar gaat het natuurlijk niet om. Dumbo is een meeslepend, spannend en visueel bijzonder sterk verhaal.
Naast een goede film, die aandacht heeft voor actuele thema’s als dierenwelzijn en diversiteit, is Dumbo ook een erg mooi eerbetoon aan het origineel uit 1941. Disney-fans zullen heel wat leuke details herkennen. Heb je de film gemist in de bioscoop? Bekijk hem dan zeker wanneer hij uitkomt op dvd, blu-ray en video-on-demand.
De film kwam bij ons in twee versies in de zalen: de originele, Engelstalige versie en een in het Nederlands gedubde versie. Die laatste is wellicht te verkiezen voor wie met kleine kinderen gaat kijken, maar als volwassene zul je ongetwijfeld de originele versie veel meer kunnen appreciëren. Ik vind het altijd zonde dat topactrices en -acteurs zoals in dit geval Eva Green of Danny DeVito, van wie je als filmliefhebber de stemmen door en door kent, in zo’n gedubde versie bijna respectloos vervangen worden door een of andere goedkope BV of BN’er. Bovendien vind ik het vreselijk dat de Nederlandse dialogen die je hoort niet lipsynchroon zijn met de gezichten die je ziet. Bij animatiefilms vind ik dat niet zo erg, maar bij liveaction kan ik daar absoluut niet tegen!
Disney heeft later dit jaar nog meer voor ons in petto. In 2019 krijgen we nóg vier liveaction films te zien: Aladdin, The Lion King, de Maleficent-sequel Mistress of Evil en tenslotte Lady and the Tramp. Van Aladdin en The Lion King heb ik de trailers al gezien, en ze zien er bijzonder veelbelovend uit. De Disney-fans zullen extra verwend worden dit jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten