Bij het horen van de naam Sherlock Holmes stel je je wellicht een pijprokende, ietwat stoffige doch geniale Britse speurder voor, die om de haverklap ‘Elementary, dear Data Watson’ zegt en vervolgens haarfijn uit de doeken doet hoe de misdaad is gepleegd.
Holmes is nog steeds een geniale speurneus, maar stoffig is deze film allerminst. Deze Sherlock Holmes-verfilming is erg vernieuwend en zit vol actie, spanning en humor. Door de veelvuldige actie komt het hoofdpersonage amper nog aan pijproken toe. Robert Downey Jr. als Holmes en Jude Law als Watson vormen een erg dynamisch duo. Het decor voor het verhaal is het mooi in beeld gebrachte Victoriaanse Londen, op het ogenblik dat de Tower Bridge volop in aanbouw is.
Misschien komt het doordat ik onlangs de Science of the Movies-aflevering over motion control heb gezien, maar ik heb bij deze film ook goed gelet op de camerabewegingen, met name wanneer de camera na een lang traject uiteindelijk feilloos uitkomt bij het huisnummer 221B in Baker Street.
Ook de bijzonder knappe soundtrack van Hans Zimmer, met veel banjo en cimbalom, draagt in hoge mate bij tot een geslaagde sfeerschepping.
Ik heb erg van de film genoten, dus wat mij betreft mogen er gerust een paar vervolgen komen. Op het einde van de film zit overigens een hint naar een sequel, waarin een van Holmes’ meest geduchte tegenstanders, professor Moriarty, wel eens een rol zou kunnen spelen. Maar eerst krijgen we Downey Jr. nog te zien in Iron Man 2, die eind april in de zalen komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten