Disney+ en The Mandalorian

Meer dan een jaar na onze noorderburen kunnen de Belgen nu eindelijk ook naar Disney+ kijken. Nog voordat Disney+ in de Verenigde Staten beschikbaar kwam, waren de Nederlanders de eersten die de nieuwe videostreamingdienst mochten uitproberen. Nederland had het geluk om vanaf 12 september 2019 als testgebied te fungeren, kwestie van de kinderziektes weg te werken alvorens Disney+ twee maand later op de veel grotere Amerikaanse markt losgelaten werd.

Ondertussen bleven de Belgische Disney-, Star Wars- en Marvel-fans op hun honger zitten. De Belgische release werd meermaals uitgesteld. Aanvankelijk was sprake van maart 2020, dan werd het zomer 2020, maar uiteindelijk moesten we tot 15 september wachten om naar Disney+ te kunnen kijken. Op dat moment waren al meer dan 20 landen ons voorgegaan, waaronder al onze buurlanden (met uitzondering van het Groothertogdom Luxemburg).

Een van de series waar ik het meest naar uitkeek, was The Mandalorian, de langverwachte Star Wars-tv-reeks. Het eerste seizoen bestaat uit acht afleveringen. De serie ging in première op 12 november 2019, de officiële releasedatum van Disney+ in de VS, Canada en Nederland. Daarna kwam er elke week een nieuwe aflevering. Vandaag is het hele eerste seizoen dus al lang beschikbaar, en vorige week kwam de trailer voor seizoen 2 al uit.

Maar wat doet Disney+ in België, nadat ze de Belgische fans maandenlang aan het lijntje hadden gehouden met herhaaldelijk uitstel? Denk je dat ons ter compennsatie meteen het hele eerste seizoen van The Mandalorian geven? Niets daarvan! Bij de start van Disney+ in België kon je alleen de eerste twee afleveringen bekijken, en vervolgens wordt er iedere week een nieuwe aflevering geplaatst.

Kijk, zoiets vind ik ronduit schandalig en respectloos. Waarom zijn de Belgen altijd de pineut? We hebben al maanden lang ontzettend hard ons best moeten doen om spoilers te vermijden, want zowat de halve wereld heeft het hele eerste seizoen van The Mandalorian ondertussen al gezien en het internet staat vol met Mandalorian-reviews en -podcasts. Bovendien worden op nieuwssites al artikels over het aankomende seizoen 2 gepubliceerd en worden we langs alle kanten om de oren geslagen met de trailer voor seizoen 2.

Denken ze bij Disney+ dat de Belgen op een eiland leven, afgezonderd van de rest van de wereld? Dan zijn ze wel erg naïef. In een tijd waarin het internet de hele wereld met elkaar verbindt, en waarin onze kennissen- en vriendenkring de landsgrenzen vér overstijgt, is het een totaal achterhaald idee om films en series land per land te gaan releasen, met maanden of zelfs een jaar verschil.

Creatieve gebruikers die wat ongeduldig van aard zijn, laten zich daardoor echter niet tegenhouden. Voor wie ook maar een klein beetje verstand heeft van computers, is het een fluitje van een cent om een VPN (virtual private network) te gebruiken en zo die infantiele geo-blockingpraktijken te omzeilen. Geo-blocking en geo-restricties zijn technieken die sommige websites toepassen om (een deel van) de content te verbergen voor gebruikers uit bepaalde landen. Dat doen ze op basis van je IP-adres. Maar dat kan gelukkig vrij gemakkelijk omzeild worden door gebruik te maken van VPN-servers of smart DNS-proxyservers in het buitenland, zodat je tóch toegang krijgt tot content die in dat buitenland wél (maar in je eigen land niet) beschikbaar is.

Niet dat ik jullie op ideeën wil brengen, ik wil gewoon even meegeven dat zoiets mogelijk is, en helemaal niet moeilijk. Op die manier zou het dus voor een Belgische Disney+-klant, louter theoretisch, mogelijk zijn om toegang te krijgen tot dezelfde content als bijvoorbeeld de Nederlandse of de Amerikaanse gebruikers. En op die manier zouden ze, alweer louter hypothetisch, nu tóch al het volledige eerste seizoen van The Mandalorian kunnen bekijken. En dan zouden ze meteen ook Disney Gallery: The Mandalorian kunnen zien, de achtdelige documentairereeks die een hoogst interessante kijk geeft achter de schermen...

Maar helaas, de Belgische Disney+-kijkers moeten dat voorlopig allemaal missen, tenzij ze natuurlijk, heel misschien, de nodige creativiteit aan de dag leggen en de geo-restricties weten te omzeilen.

www.disneyplus.com
www.disneyplus.com/welcome/the-mandalorian

Away

Sedert 4 september is op Netflix Away te zien, een nieuwe tv-serie over de eerste bemande ruimtevlucht naar de planeet Mars. Voor mij een mooi vervolg op For All Mankind, waarvan ik eerder deze maand nog het eerste seizoen heb gezien op Apple TV+, maar beide series zijn helemaal anders van toon.

Away speelt zich af in de niet zo verre toekomst. De NASA heeft een nieuw logo, maar voor de rest ziet alles op Aarde er verdacht hedendaags uit, tot en met de ringtones van de mobieltjes. Een internationaal team van vijf astronauten maakt zich klaar om vanaf de Maan richting Mars te vertrekken, een tocht die heen en terug drie jaar zal duren.

Als ruimtevaartenthousiasteling heb ik me toch wel meer dan een paar keer geërgerd aan enkele storende fouten en onnauwkeurigheden. Zo kunnen de astronauten nog in real time met de Aarde communiceren op het moment dat ze al drie maanden onderweg zijn richting Mars, dat moet ongeveer halfweg zijn. Pas in de volgende aflevering krijgen ze vrij plots dan toch te maken met de beperkingen van de lichtsnelheid, waardoor radiosignalen er meerdere minuten over doen om van de Aarde tot aan het ruimteschip en terug te geraken.

Ja: dat is een van de problemen waarmee je te maken krijgt wanneer je ver van de Aarde reist. De meeste mensen zullen wellicht denken dat de lichtsnelheid – tevens de snelheid waarmee radiogolven zich voortplanten – ontzettend snel is. Dat is ze ook, naar menselijke maatstaven. Maar vergeleken met de enorme afstanden in de ruimte (en Mars is niet eens zo heel erg ver) reizen licht en andere signalen eigenlijk maar met een slakkengangetje. Daardoor duurt het al snel meerdere minuten alvorens een signaal van de Aarde arriveert bij een ruimteschip dat op weg is naar Mars. Eenmaal op Mars zal de vertraging nog groter zijn. Wanneer de Aarde en Mars het dichtst bij elkaar staan, doet een radiosignaal er 3 minuten over; staan beide planeten het verst van elkaar, dan doet het signaal er maar liefst 22 minuten over, enkele reis. Even gezellig bijpraten is dan niet meer mogelijk. Wanneer je over de radio een vraag stelt, krijg je ten vroegste 44 minuten later een antwoord.

Bij de plannen voor een echte bemande missie naar Mars wordt eraan gedacht om op voorhand een onbekende raket te sturen met water-, voedsel- en zuurstofvoorraden, en een fabriekje aan boord om brandstof te maken uit de marsatmosfeer. Pas wanneer dat lukt, en het dus zeker is dat een latere bemanning ter plaatse kan overleven én Mars terug kan verlaten, zal de bemande raket richting rode planeet gelanceerd worden. Ook in Away gaat een onbemand ruimtetuig de bemande missie vooraf, maar de bemanning is al onderweg nog vóór de eerste, onbemande raket veilig geland is. Je voelt het al komen... Met die onbemande raket wordt vlak voor de landing alle contact verloren, en de eerste mensen die straks voet op Mars zullen zetten, hebben geen idee of ze veilig zullen kunnen terugkeren of niet.

Maar niet enkel voor wat betreft wetenschap en techniek zijn er problemen met deze serie. Ook de manier waarop de bemanning zich gedraagt, vind ik vaak erg onrealistisch en onwaarschijnlijk. De bemanning bestaat uit vijf mensen uit verschillende delen van de wereld. Uiteraard hebben ze samen voor deze missie getraind, en ze worden verondersteld elkaar goed te kennen en te vertrouwen, maar al snel blijkt dat ze niet echt goed met elkaar opschieten, dingen voor elkaar verborgen houden, elkaar wantrouwen en vaak totaal onverantwoorde beslissingen nemen. Deze mensen zou de NASA in het echt nooit samen in een ruimtetuig stoppen!

Al bij al vond ik de serie ook vrij langdradig. Er wordt vooral gefocust op de relaties tussen de personages, zowel aan boord van het ruimteschip, in het controlecentrum als bij de achtergebleven vrienden en familie op Aarde. Toch is de serie interessant om te zien wanneer je belangstelling hebt voor ruimtevaart. Maar heel wat zaken zullen in het écht hoogstwaarschijnlijk toch heel wat anders moeten verlopen.

Er zitten best wel enkele bekende namen in de cast van Away. Het hoofdpersonage, gezagvoerder Emma Green, wordt vertolkt door Hilary Swank, een tweevoudig Oscarwinnares. De rol van de Russische astronaut Misha is voor Mark Ivanir, die ook al een Russische astronaut speelde in For All Mankind. Een ander bekend gezicht is Gabrielle Rose, bekend van Once Upon A Time en kleinere rollen in een groot aantal series en films. Scifi-fans zullen beslist ook Alessandro Juliani herkennen uit Smallville en Battlestar Galactica. Leuk dat ook een échte astronaut een klein rolletje heeft in aflevering 1: Mike Massimino, die tweemaal met een Spaceshuttle de ruimte in ging voor reparatie en onderhoud van de Hubble Space Telescope.

BEE XXL

BEE XXL is de naam van net nieuwste openluchtkunstproject van Wim Tellier. De kunstenaar maakte foto’s van enkele kleurrijke inheemse bloemen en plaatste uitvergrotingen ervan op verschillende locaties in Knokke-Heist: in het Zwin, op het Heldenplein, op het dak van het AZ Zeno, op het Rubensplein, in het golfterrein en langs de oever van de Put van de Cloedt (bij Duinenwater). Hij stuurde een drone de lucht in en maakte prachtige luchtopnamen, zowel foto’s als videobeelden.

De beelden illustreren de bijzondere landschappelijke en architecturale diversiteit van Knokke-Heist. De zes uitvergrote bloemen zijn van 4 tot 20 september gratis te bekijken op het strand, ter hoogte van de Meerlaan (vlakbij het casino). Dat is de plek waar dit jaar wegens corona geen internationaal vuurwerkfstival plaatsvond.

De bloemen zijn maar liefst 500 keer uitvergroot. Zo weet je meteen waar die XXL voor staat. Het zijn geen rechthoekige of vierkante foto’s, maar de bloemen zijn helemaal uitgeknipt. Ze liggen stevig verankerd op het strand.

Met dit project vraagt Tellier aandacht voor de bijen als levensnoodzakelijke dieren voor het behoud van onze biodiversiteit. (En nu weet je ook waar BEE voor staat.) Hij vond de geknipte partner in de gemeente Knokke-Heist, die zich graag als bijengemeente profileert en bijzondere aandacht schenkt aan specifieke bloemenweiden en inzet op natuurbeleving en gezonde lucht. De badstad werd in 2015 zelfs verkozen tot bijenvriendelijkste gemeente van Vlaanderen. BEE XXL is niet Telliers eerste openluchtkunstwerk in de riante kustgemeente. Eerder legde hij al een gigantische foto van een krab op het strand, en twee jaar geleden sierde hij het zilte zand met het woord ‘respect’, dat hij vervolgens filmde vanuit een helikopter.

Wim Tellier is niet de eerste de beste. Deze hedendaagse kunstenaar van eigen bodem exposeerde al in zestig landen, zelfs tot in Antarctica! Hij is bekend voor zijn installaties met reuzegrote foto’s.

Meer info over het project vind je op de website van Knokke-Heist, via onderstaande link.

www.knokke-heist.be

Star Trek Day 2020

Op 8 september vieren Star Trek-fans overal ter wereld Star Trek Day. Op die dag in 1966 werd de allereerste aflevering van Star Trek uitgezonden op de Amerikaanse tv-zender NBC. We kunnen gerust stellen dat de reeks de wereld heeft veranderd. De reeks was baanbrekend voor zijn tijd en liet heel wat maatschappelijke problemen aan bod komen, vermomd als sciencefiction. Toen de originele reeks na drie seizoenen werd gecanceld, had niemand durven hopen dat er nog tal van spin-offreeksen en dertien bioscoopfilms zouden volgen.

Het lijkt wel alsof Star Trek in 2020 populairder dan ooit is. Begin dit jaar werden we verwend met het eerste seizoen van Star Trek: Picard, momenteel loopt op CBS de animatiereeks Star Trek: Lower Decks, en volgende maand gaat het derde seizoen van Star Trek: Discovery van start. Bovendien staat ondertussen alweer een nieuwe reeks in de steigers: Star Trek: Strange New Worlds.

Ter gelegenheid van Star Trek Day 2020 had CBS een avondvullend programma samengesteld, dat ook bij ons gratis online te volgen was. Ik heb afgelopen dinsdagavond dan ook mijn hartje opgehaald tijdens alle panels met acteurs, actrices en scenaristen van verschillende Star Trek-reeksen. Het was net alsof ik weer op een Star Trek-conventie was, iets wat ik wegens de coronacrisis al een tijdje heb moeten missen.

De avond werd aan elkaar gepraat door twee uitstekende MC’s: Wil Wheaton en Mica Burton, die om beurten de panels leidden. Wheaton kennen de Trekkies natuurlijk als Wesley Crusher in Star Trek: The Next Generation, en Mica Burton is de dochter van LeVar Burton, die in diezelfde reeks de rol van Geordi LaForge vertolkte, en die ook meerdere afleveringen van verschillende Star Trek-reeksen regisseerde. LeVar kwam ook eventjes piepen om zijn Trek-collega’s en de kijkers te begroeten.

In première kregen we ook de nieuwste trailer te zien van Star Trek Discovery seizoen 3, dat in de Verenigde Staten vanaf 15 oktober te zien is op CBS All Access en bij ons vanaf 16 oktober op Netflix. Na elke aflevering zal Wil Wheaton ook weer een Ready Room presenteren: de Star Trek-aftershow waarin hij cast en crew interviewt en exclusieve clips laat zien (net als bij het voorbije seizoen van Discovery en Picard).

Heb je dit evenement gemist? Geen nood. Je kunt alle video’s herbekijken op het YouTube-kanaal van CBS All Access. Hierboven vind je alvast de nieuwe trailer van Star Trek Discovery, seizoen 3.

Wat ze ook van 2020 mogen zeggen, op Star Trek-gebied is dit een topjaar!

intl.startrek.com
www.youtube.com/c/cbsallaccess/videos

For All Mankind

Het is wat met al die videostreamingdiensten tegenwoordig... In België kunnen we naast Telenet Play More kiezen uit Netflix, Amazon Prime Video, Disney+ (vanaf 15 september), Apple TV+, en binnenkort (?) ook Streamz (de ‘Vlaamse Netflix’). Het aanbod is zó groot, dat je als film- en serieliefhebber niet weet wat eerst gekeken.

Je kunt natuurlijk niet op ál die diensten een abonnement nemen, maar af en toe wil je één bepaalde serie zien, die enkel op één bepaald platform aangeboden wordt. Zo heb ik begin dit jaar – nog vóór corona, het lijkt wel een eeuw geleden – de nieuwste Star Trek-serie Picard bekeken op Amazon Prime Video. Ik heb daarbij dankbaar gebruikgemaakt van de gratis proefperiode van 30 dagen bij Amazon Prime (en mijn abonnement daarna direct weer opgezegd).

Een week geleden ben ik dan ingegaan op het introductieaanbod van Apple TV+, dat helaas wat minder vrijgevig is dan Amazon. Bij Apple TV+ kun je enkel de eerste 7 dagen gratis kijken.

Maar aan één week had ik genoeg om het volledige eerste seizoen van For All Mankind te bekijken, een serie waar ik al heel wat over had gehoord en die ik absoluut wou zien. In tien afleveringen van gemiddeld meer dan een uur voert For All Mankind de kijker terug naar het einde van de jaren 60 en het begin van de jaren 70, de periode van de maanlandingen en het Apollo-programma. Aangezien ik al sinds mijn prilste jeugd een bijzonder grote belangstelling heb voor ruimtevaart, is deze serie dus echt iets voor mij.

De titel is een verwijzing naar de tekst op de gedenkplaat die de bemanning van Apollo 11 op de Maan heeft achtergelaten: ‘We came in peace for all mankind’ (‘We zijn in vrede gekomen voor de hele mensheid’). De reeks is echter geen documentaire. Het is zogenaamde alternate history, een subgenre van sciencefiction waarbij vertrokken wordt van een reële historische gebeurtenis, en waarbij men zich vervolgens de vraag stelt: wat als de geschiedenis net iets anders was verlopen?

Welnu: de historische gebeurtenis die aan de basis ligt van het verhaal, is de ruimtewedloop (de ‘space race’) van de jaren 60, waarin Amerika en Rusland wedijverden om als eerste een mens op de Maan te zetten. De eerste aflevering van For All Mankind opent met de spannende momenten van die eerste bemande maanlanding... maar een en ander verloopt niet zoals we ons herinneren uit de geschiedenisboeken. Het is namelijk geen Amerikaanse, maar een Russische astronaut die als eerste voet op de Maan zet. Niet de Amerikaanse, maar de rode Sovjetvlag wordt in de maanbodem geplant.

Maar Amerika geeft zich niet gewonnen. Korte tijd later landen ook Amerikaanse astronauten op de Maan. Na de succesvolle Apollo-maanlandingen hebben de Russen hun pogingen gestaakt om Russen op de Maan te zetten. In de reeks stelt men zich echter de vraag: wat als die ruimtewedloop nooit werd beëindigd? Beide mogendheden installeren al snel een basis op de Maan.

De reeks is dus fictie, maar wél interessant voor wie geïnteresseerd is in de échte ruimtevaartgeschiedenis. In de reeks komen we heel wat historische ruimtevaartfiguren tegen, zoals Neil Armstrong, Buzz Aldrin en Michael Collins, John Glenn, Deke Slayton, Gene Kranz, Werner von Braun, etc. We maken ook kennis met de Mercury 13: de vrouwelijke piloten die ten tijde van het Mercury-programma (echter niet als officiële NASA-recruten) dezelfde testen ondergingen als hun mannelijke NASA-collega’s.

In het echt werd het Apollo-programma vroegtijdig stopgezet en was Apollo 17 de laatste bemande maanmissie; in de reeks zitten we in aflevering 10 al aan Apollo 25, en het lijkt erop dat het nog wel een tijdje kan blijven doorgaan. Het staat nu al vast dat er een tweede seizoen komt. Ik ben benieuwd!

Het creatieve brein achter deze reeks is Ronald D. Moore, een naam die niet onbekend in de oren zal klinken bij de fans van Star Trek en Battlestar Galactica. De makers hebben alles in het werk gesteld om de reeks zo authentiek mogelijk te maken en hebben heel veel aandacht besteed aan details, zowel voor wat betreft de hele look van de sixties en seventies, als voor de technisch/wetenschappelijke correctheid van het hele ruimtevaartgebeuren. Ik heb af en toe wel een paar dingen gezien die niet helemaal kloppen, maar daar doen we niet moeilijk over. Al bij al is hier meer dan behoorlijk werk geleverd.

Als Android-gebruiker was het wel een heel gedoe om de afleveringen via mijn Chromecast naar mijn tv-toestel te streamen. Apple en Google zijn duidelijk geen beste vriendjes. Een Apple TV-app voor Android bestaat er niet, dus ik moest de reeks via de webbrowser bekijken. Op mijn Android-telefoon lukte dat echter langs geen kanten, maar vanaf mijn Windows-laptop ging het gelukkig wel. Op die manier kon ik de reeks uiteindelijk tóch vrij comfortabel op mijn grootste scherm bekijken, maar ik moest er wel af en toe wat kleine haperingen bijnemen. Gelukkig niet zo vaak dat het hinderlijk werd, maar met andere streamingdiensten heb ik alvast nooit problemen.

tv.apple.com/us/show/for-all-mankind/umc.cmc.6wsi780sz5tdbqcf11k76mkp7
www.imdb.com/title/tt7772588