Gisteravond zijn we naar een optreden van de rocsa singers geweest, in het NTGent Arca. De rocsa singers zijn een zanggroep bestaande uit een 35-tal Gentenaars met verschillende achtergronden, levensstijlen en stemmen, met een al even veelzijdig repertoire.
Wanneer we de zaal binnenkomen, zitten de singers al op het podium, in groepjes bijeen aan kleine tafeltjes. Het lijkt wel of zij naar ons zijn komen kijken, in plaats van andersom. Links staat een uitgebreide verzameling muziekinstrumenten, waaronder een vleugelpiano.
En dan begint de voorstelling. Eén van de artiesten staat op, komt naar voor en brengt een solonummer. Daarna is het de beurt aan iemand anders. En zo gaat het maar door. Een avondvullende opvoering met een bijzonder gevarieerd programma. Solo’s of duo’s afgewisseld met koornummers, begeleid door muzikanten die een verbluffend aantal verschillende instrumenten beheersen. Het repertoire is bijzonder divers. Van Tom Dooley over Op een mooie pinksterdag tot Non, je ne regrette rien en Marcia Baila. Af en toe is er ook ruimte voor een vleugje humor, wat bij het publiek erg in de smaak blijkt te vallen.
Aan het begin van de avond waren de rocsa singers allemaal onbekende, anonieme gezichten (behalve Eveline, voor wie we eigenlijk gekomen waren), maar nadat ze (bijna) allemaal hun solonummers gebracht hadden en op die manier een beetje van hun persoonlijkheid hadden blootgegeven, hadden we het gevoel dat we al die mensen een beetje beter hadden leren kennen.
Kortom, we hebben ons bijzonder aangenaam laten verrassen, en we zien al uit naar een volgend optreden. De rocsa singers geven vanavond en morgenavond nog een voorstelling, maar ik denk dat alle tickets ondertussen al uitverkocht zijn. Terecht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten