Prince of Persia: The Sands of Time

Gisteren naar de laatavondvoorstelling van Prince of Persia geweest. Ik had gewoon zin in even heerlijk wegdromen bij een ouderwetse avonturenfilm, en ik werd op mijn wenken bediend. Prince of Persia: The Sands of Time biedt bijna twee uur avontuur, actie en fantasy. Niet te veel nadenken, gewoon genieten. Genieten van het avontuur, van de exotische setting – de koninklijke kringen in het Perzië van de zesde eeuw – en de onwaarschijnlijke plot. Dit is niet alleen maar action/adventure/fantasy, het is tevens een romantisch sprookje dat gerust zou kunnen beginnen met ‘Er was eens …’ en eindigen met ‘… en ze leefden nog lang en gelukkig’.

De film is gebaseerd op de gelijknamige videogame uit 2003 en vertelt het verhaal van prins Dastan, die als straatjongen geadopteerd werd door de koning van het Perzische rijk. Alle noodzakelijke elementen voor een exotisch sprookje zijn aanwezig: een straatjongen die het tot prins schopt, een bloedmooie prinses, een mystiek voorwerp met bovennatuurlijke krachten, en een klassieke strijd tussen goed en kwaad.

Het warme kleurenpalet en de soundtrack van Harry Gregson-Williams brengten ons meteen in oosterse sferen. De actie bestaat gelukkig niet enkel uit zwaardgevechten, maar komt voor een groot deel voort uit het zogenaamde parkour of free running, waarmee we een jaar of vier geleden ook al vol verwondering kennis maakten in een van de eerste scènes van de James Bond-reboot Casino Royale. Zowel de jonge (William Foster) als de volwassen Dastan (Jake Gyllenhaal) zijn hier bijzonder bedreven in, en slagen er op die manier keer op keer in hun achtervolgers te verschalken.

Zoals het in een goede actie/avonturenfilm hoort, beschikt de film ook over de nodige humor, voornamelijk voor rekening van Sheik Amar, een rol van Alfred ‘Doc Ock’ Molina. Verder herkennen we ook nog Oscarwinnaar Ben Kingsley in de rol van Nizam (de broer van de koning). De rol van prinses Tamina wordt vertolkt door de Britse actrice Gemma Arterton.

Prince of Persia werd eerst gereleaset in Europa. De Amerikanen moeten nog een weekje wachten, tot het Memorial Day-weekend. Het feit dat deze film een ondertitel heeft – The Sands of Time – laat de mogelijkheid open voor een of meerdere sequels. Die mogen er van mij gerust komen.

Een bezoekje aan de officiële website is ook beslist de moeite waard!

adisney.go.com/disneypictures/princeofpersia

Dagje Brussel

Vorig weekend zijn we een dagje naar Brussel geweest. Met de trein, dagtrip 510 met een bezoek aan de tentoonstelling ‘Walvissen en dolfijnen’ in het Museum voor Natuurwetenschappen. Eigenlijk helemaal gratis, dankzij onze ecocheques.

We hebben de trein genomen naar Brussel-Noord en zijn daar overgestapt op de trein richting Liers, en zijn uitgestapt in het station Brussel-Luxemburg. Daar waren we nog nooit eerder geweest. Het is een modern station dat vlakbij het Europees Parlement ligt. Het museum bevindt zich op slechts enkele minuten stappen, maar onze aandacht werd getrokken door de grote letters ‘info’ bij het informatiebureau van het Europees Parlement, dus zijn we daar eerst nog even gaan kijken. Je vindt er gratis brochures en posters in alle talen van de Europese Unie. We hebben een en ander bij elkaar gescharreld, want Annelies kan beslist wat documentatie over Europa en de euro gebruiken voor school.

Goed. Daarna naar het museum, het hoofddoel van ons bezoek aan Brussel. Door Annelies’ obsessie voor dolfijnen is heel ons gezin eigenlijk bijzonder geïnteresseerd geraakt in dolfijnen en walvissen, dus mochten we deze tijdelijke tentoonstelling zeker niet aan ons voorbij laten gaan. De tentoonstelling, die nog tot eind augustus loopt, biedt erg veel informatie over deze zeezoogdieren, door middel van skeletten, vitrines, panelen met tekst, foto’s, video, namaakdieren en allerlei interactieve elementen. De tentoonstelling is bedoeld voor een ruim publiek, maar is erg kindvriendelijk.

Ik had mijn fototoestel bij om enkele overzichtsfoto’s te kunnen maken, maar vond dat de tentoonstellingsruimte nogal donker was. Gelukkig is dat voor mijn lichtgevoelige camera geen probleem en kon ik toch aardige sfeerfoto’s maken zonder te moeten flitsen. De foto’s kun je bekijken op Picasaweb.

In de tentoonstelling hebben we zo’n uur en drie kwartier rondgelopen. Daarna hebben we nog een kijkje genomen in een deel van de permanente tentoonstelling van het museum. Ik was bijzonder geïnteresseerd in een maansteen, die België in 1973 van president Nixon cadeau heeft gekregen. Het stukje rots was tijdens de laatste maanmissie teruggebracht door Harrison Schmitt, de enige geoloog die ooit op de maan heeft rondgelopen. Zijn naam staat in het museum overigens verkeerd gespeld als ‘Smith’. Maar in het museum is nog zo veel meer te zien, zoals bijvoorbeeld de Galerij van de Dinosauriërs. Dat zou echter wat te veel zijn voor een dag, dus hier moeten we binnenkort beslist nog eens terugkomen. We hebben toch nog ecocheques over.

Na ons bezoek aan het museum hebben we de trein terug naar Brussel-Noord genomen voor het tweede luik van ons dagje Brussel. Van het Noordstation zijn we naar het shopping center City 2 gestapt, waar we ons hebben laten onderdompelen in de gezellige winkeldrukte. Hoewel het misschien iets té druk was. Blijkbaar hadden erg veel mensen op deze snipperdag het idee om een dagje naar Brussel te komen. Via de Nieuwstraat zijn we verder gelopen naar het centrum. Eind vorig jaar waren we nog een dagje in Antwerpen om te shoppen, en daar is het toch heel wat aangenamer. De smalle drukke Brusselse Nieuwstraat staat in schril contrast met de brede Antwerpse Meir. Als we enkel willen shoppen, dan geniet Antwerpen duidelijk de voorkeur.

Al snel stonden we op de Grote Markt. We hadden Annelies beloofd om een bezoekje te brengen aan Manneke Pis, want een bezoek aan Brussel is natuurlijk niet compleet zonder een bezoek aan ’s werelds beroemdste ketje. Ook daar was het erg druk, vooral omwille van de vele buitenlandse toeristen.

Daarna begonnen onze maagjes te rammelen en besloten we de Beenhouwersstraat op te zoeken, beter gekend als de Rue des Bouchers, waar zich een concentratie aan restaurantjes bevindt. Voor we echter een restaurantje uitzochten – de restauranthouders probeerden ons allemaal voor hún zaak te winnen, dus dat viel niet mee – liepen we echter eerst een zijstraatje in. We hadden Annelies immers beloofd om niet alleen Manneke, maar ook Jeanneke Pis met een bezoekje te vereren. Bij dit goed verstopte beeldje was het veel minder druk, want blijkbaar weten de toeristen dit niet zo makkelijk te vinden...

www.europarl.be
www.natuurwetenschappen.be
www.picasaweb.google.com/gebopics/WalvissenEnDolfijnen
www.picasaweb.google.com/gebopics/DagjeBrussel

Iron Man 2

Aan het lange wachten is een einde gekomen. Iron Man 2 is eindelijk in de zalen, en ons geduld wordt beloond. De eerste Iron Man kreeg bijzonder goede kritieken, en deze sequel voldoet in alle opzichten aan de hooggespannen verwachtingen (wat nooit een makkelijke opdracht is).

De film stelt op geen enkel punt teleur. Ik heb er heel erg van genoten. Deze film heeft het gewoon allemaal: actie, spanning, humor, glamour, gadgets, snelle wagens, een goed verhaal, Gwyneth Paltrow, Scarlett Johansson, Robert Downey Jr. én Samuel L. Jackson! Ze zijn goed bezig bij Marvel.

Er zit zelfs een ode in aan Walt Disney. In het begin van Iron Man 2 krijgen we een filmpje uit de jaren ’70 te zien, waarin Tony Starks vader, Howard Stark, zijn nieuwe project voorstelt: Stark Expo. Dat filmpje lijkt als twee druppels water op Walt Disney’s voorstelling van Epcot (Experimental Prototype Community Of Tomorrow)! Dit kan echt geen toeval zijn. Als Disney-fan viel het me meteen op. Wellicht een hint naar de deal die Marvel en Disney vorig jaar sloten.

Een ware verademing ook dat deze blockbuster voor een keertje niet in 3D was, want dat lijkt de algemene trend tegenwoordig. Geen twee euro extra aan de kassa dus, maar wel twee uur ontspanning van de bovenste plank. Vanaf nu is het uitkijken naar de verfilming van Captain America, die volgend jaar in de zalen komt.

ironmanmovie.marvel.com