World Soundtrack Awards Concert

Vorige week ben ik naar een concert geweest. Wie mij een beetje kent, weet dat ik met concert niet bedoel zo’n massabijeenkomst in het Sportpaleis waar een joelende menigte staat te springen en te headbangen terwijl een of andere popartiest zich op het podium hees staat te schreeuwen, en waar je zonder oordopjes gegarandeerd blijvende gehoorschade oploopt. Neen, met concert bedoel ik een echt concert, met een symfonieorkest, een dirigent en solisten van wereldniveau, bij voorkeur in een echte concertzaal met comfortabele stoelen.

Naar zo’n concert ben ik vorige week dus geweest. Het betrof het World Soundtrack Awards Concert, dat plaatsvond in het kader van het Film Fest Gent.

Het voormalig Internationaal Filmfestival van Vlaanderen-Gent heet sedert 2013 kortweg Film Fest Gent, en al sinds 2001 worden op het festival ook de World Soundtrack Awards uitgereikt aan verdienstelijke filmcomponisten.

Voor het eerst werd het World Soundtrack Awards-evenement over twee dagen uitgesmeerd. Op woensdagavond was de eigenlijke uitreiking van de awards, maar die avond was ik helaas al bezet. Donderdag was er dan een concert dat deze keer niet in het teken stond van de filmmuziek, maar van de muziek bij tv-series. Aangezien ik een groot liefhebber van series ben en al gezien had dat de muziek van enkele van mijn favoriete series op het programma stond, kon ik dat alleen maar toejuichen.

Ik had een prima plaats, centraal op de eerste rij. Eigenlijk op rij 5, maar de eerste vier rijen waren onbezet. Het podium van de Gentse Capitole werd volledig ingenomen door het Brussels Philharmonic en het Vlaams Radio Koor. Boven hun hoofden hingen drie grote projectieschermen. Tijdens het concert werden op het centrale scherm fragmenten uit de betreffende tv-series getoond; op de zijschermen kwamen beelden van het orkest, het koor of de solisten. Precies zoals bij Barco Escape!

Op het programma stonden medleys, thema’s en suites van zowel oudere als recente tv-series, van gekende componisten onder wie Jerry Goldsmith, Bill Conti, Alexander Courage, Ennio Morricone, Danny Elfman, Jeff Russo, Jeff Beal en David Arnold.

Een bijzonder moment kwam al vrij vroeg op de avond, toen Alexander Courages Star Trek-thema in al zijn symfonische glorie ten gehore gebracht werd. De volledige versie, dus langer dan wat je in de serie hoort. Bovendien mét vocals van sopraan Joke Cromheecke. Een perfecte uitvoering, waar ik als levenslange Star Trek-fan bijzonder van genoten heb!

Verder kregen we nog muziek te horen uit onder andere Dynasty, Mission Impossible, Hawaii Five-O, The Simpsons, Twin Peaks, Fargo, Homeland, House of Cards en The Leftovers. Stuk voor stuk zeer sterke en memorabele melodieën.

Ronduit fantastisch waren de vertolkingen van het thema uit Moses van Ennio Morricone en de suite uit Roots van Alex Heffes. Dat laatste stuk werd vocaal ondersteund door de Brit Lincoln Jean-Marie.

Kers op de taart was de suite uit Sherlock, met muziek van David Arnold en Michael Price.

Enkele van de componisten van wie werken vertolkt werden, waren op het concert aanwezig en een aantal van hen hielpen zelfs met de vertolking. Zo ging Jeff Russo voor zijn thema uit Fargo zelf aan de drum zitten en speelde Jeff Beal de sublieme trompetsolo’s van zijn suite uit House of Cards. Daags voordien had Beal de dit jaar voor het eerst uitgereikte prijs voor de beste tv-componist in ontvangst mogen nemen. Ook Sean Callery nam plaats aan de piano, voor zijn muziek uit Homeland. Unieke momenten!

Het Brussels Philharmonic, aangevuld met het Vlaams Radio Koor, stond onder de leiding van dirigent Dirk Brossé. Brossé componeert zelf overigens ook en bracht een eigen stuk: Song For Peace uit Parade’s End. De muziek die Brossé voor deze Amerikaans-Brits-Vlaamse coproductie componeerde, leverde hem een Emmynominatie op.

De avond werd gepresenteerd door Thomas Vanderveken, gekend van Klara, het Nieuwjaarsconcert en de Koningin Elisabethwedstrijd.

Als mijn drukke agenda het toelaat, ga ik volgend jaar beslist weer naar het WSA-concert.

worldsoundtrackawards.com

Waar zijn ze?

Waar zijn ze? was de nieuwsgierig makende titel van het colloquium dat Skepp vorig weekend in samenwerking met de VVS organiseerde in Brussel. Skepp staat voor Studiekring voor Kritische Evaluatie van Pseudo-wetenschap en het Paranormale, de VVS is de Vereniging voor Sterrenkunde. De ‘ze’ uit de titel verwijst naar buitenaardse levende wezens, al dan niet van het intelligente soort. Het betrof een kritisch wetenschappelijk colloquium over de zin en onzin rond buitenaards leven, met boeiende sprekers als Johan Braeckman, Anne-Marie Lambeir, Christoffel Waelkens, Jan Cami, Tim Trachet en Paul De Belder.

Vroeger (en dan heb ik het over pakweg een halve eeuw geleden) werd je als wetenschapper nog min of meer voor gek versleten als je het over buitenaards leven durfde te hebben, maar hoewel het bewijs ervoor nog steeds niet is geleverd, houdt de wetenschap tegenwoordig ernstig rekening met het bestaan van leven elders in het heelal. Het heelal is nu eenmaal zo ontzettend groot, dat het wel heel erg onwaarschijnlijk is dat de Aarde de enige plek zou zijn waar leven is ontstaan. Bovendien – maar dat is geen wetenschappelijk argument – zou het een enorme verspilling van ruimte zijn.

Daar komt bij dat er plaatsen bij de vleet zijn waar leven zich zou kunnen ontwikkelen. De laatste jaren zijn er – vooral dankzij de Kepler-ruimtetelescoop – al meer dan duizend exoplaneten (planeten bij andere sterren) ontdekt, en een aantal daarvan zijn naar alle waarschijnlijkheid geschikt voor leven. En dan heeft Kepler nog maar een heel klein stukje van de hemel afgespeurd. Je begrijpt het: het aantal planeten in het universum moet een enorm groot getal zijn.

De oudste sporen van leven op Aarde dateren van relatief kort na het ontstaan van onze planeet, wat erop kan wijzen dat, wanneer de omstandigheden eenmaal gunstig zijn, leven zich vrij snel kan ontwikkelen, wat dan weer impliceert dat het heelal vol leven zou kunnen zitten. Intelligent leven is echter andere koek. Als je de geschiedenis van het leven op Aarde bekijkt, dan stel je vast dat de komst van de mens eigenlijk pas vrij recent heeft plaatsgevonden. En dat zou erop kunnen wijzen dat intelligent leven eerder zeldzaam is.

Maar eigenlijk kunnen we daar allemaal niet veel over zeggen, want we hebben tot nu toe maar één voorbeeld van een plek waar leven is in het heelal, namelijk onze Aarde. Uit slechts één voorbeeld kun je geen veralgemeende conclusies trekken.

Als we zeker willen zijn dat er elders in de ruimte leven of intelligent leven is, dan zullen we er dus naar op zoek moeten gaan. Telescopen als Kepler kunnen ons vertellen waar er exoplaneten zitten, en een volgende generatie nog krachtiger instrumenten zal ons in staat stellen om de atmosferen van die planeten te onderzoeken. Daaruit zullen we dan misschien met veel meer zekerheid uitspraken kunnen doen over de aan- of afwezigheid van leven op die planeten.

Naar intelligent leven wordt al decennia lang gespeurd via het SETI-project (Search for Extra-Terrestrial Intelligence), dat radiosignalen uit de ruimte analyseert in de hoop om signalen te vinden die geen natuurlijke oorsprong kunnen hebben en dus van intelligente wezens afkomstig moeten zijn. Ook die technieken worden alsmaar veelbelovender.

Als er elders leven is, dan wordt de kans met de dag groter dat we het vinden. Maar we zullen nog even geduld moeten hebben. We hebben immers nog maar een piepklein deeltje van het ons omringende melkwegstelsel afgespeurd…

skepp.be
www.vvs.be