Universal’s Islands of Adventure

Na ons bezoek aan de Universal Studios Florida, dat een beetje tegenviel, waren we toch wel benieuwd naar Universal’s Islands of Adventure, het tweede park van Universal in Orlando.

Islands of Adventure bestaat uit een aantal verschillend gethematiseerde parkdelen, ‘islands’ (eilanden) genaamd. Ze liggen rond een centrale vijver. Na een wandeling door de City Walk kom je het park binnen via Port of Entry, waar zich voornamelijk restaurants en shops bevinden, en dan kun je kiezen of je met de klok meedraait of tegen de klok in loopt.

Wij kiezen om met de klok mee te draaien en komen meteen terecht in Marvel Super Hero Island, dat helemaal gewijd is aan de superhelden van Marvel. Je waant je hier meteen in een Marvel comic: de hele architectuur van dit ‘eiland’ doet daaraan denken. Overal waar je kijkt, zie je afbeeldingen van de superhelden en hun tegenstanders opduiken.

In dit parkdeel staat een grote, groene achtbaan, The Incredible Hulk genaamd, en een free fall tower, Doctor Doom’s Fearfall. We hebben die attractie pas aan het eind van de dag gedaan, maar hij viel een beetje tegen. Zo’n vrije val is natuurlijk erg leuk en geeft een aangenaam kriebelend gevoel in de buik, maar we waren wat ontgoocheld door de bijzonder korte duur van deze attractie. Dit had best wat langer mogen duren.

In Marvel Super Hero Island komen we veel characters tegen, zoals Storm, Captain America, Doctor Doom en natuurlijk Spider-Man, met wie we op de foto gaan. De hoofdattractie hier is The Amazing Adventures of Spider-Man, maar die slaan we voorlopig over (geen nood, we komen hier later nog terug, wanneer er hopelijk wat minder mensen staan aan te schuiven). We trekken eerst naar het volgende eiland: Toon Lagoon.

Toon Lagoon is, zoals de naam al laat vermoeden, gewijd aan toons (cartoon characters). Hier is een leuke waterattractie, die Miche en Annelies beslist even willen uitproberen. Hopelijk houden de poncho’s die we meegebracht hebben, hen droog. Vol verwachting gaan ze in Dudley Do-Right’s Ripsaw Falls, een attractie van het splash-type. De andere attractie, Popeye and Bluto’s Bilge-Rat Barges, laten we voorlopig even aan ons voorbijgaan.

Vervolgens komen we in Jurassic Park, uiteraard gethematiseerd volgens de gelijknamige films, en met veel dinosaurussen. Ook hier een attractie met veel water, dus de poncho’s komen weer van pas. De tocht die we maken in Jurassic Park River Adventure begint als een rustige boottocht op een rivier doorheen Jurassic Park, maar al gauw blijkt dat er enkele dino’s ontsnapt zijn en vanaf dan begint de nachtmerrie, die eindigt met een spectaculaire plons waarbij we inderdaad blij zijn dat we onze poncho’s hebben.

In dit parkdeel bezoeken we ook nog het Jurassic Park Discovery Center, een interactief museum gebaseerd op het Visitor Center uit de film. Bijzonder indrukwekkend. We zien hier zelfs enkele baby-dino’s uit het ei komen!

Wanneer ik even later nietsvermoedend mijn parkplannetje sta te bestuderen, blijkt dat er achter mij ineens een vervaarlijke T-Rex uit de bosjes opduikt...

Het nieuwste parkonderdeel, dat bij de opening ervan het internationale nieuws heeft gehaald, is The Wizarding World of Harry Potter. Hier brengen we een bezoek aan Hogwarts in Harry Potter and the Forbidden Journey, een attractie van een soort dat we nog niet eerder gezien hebben.

Vóórdat je aan de eigenlijke ride begint, kom je tijdens het doorlopen van de wachtlus al helemaal in Harry Potter-stemming. In de vertrekken van Hogwarts hangen heel wat schilderijen aan de muur. Een aantal van hen blijken pratende portretten te zijn. Hiervoor worden grote flatscreens met matte schermen gebruikt, die in het halfduister niet van echte schilderijen te onderscheiden zijn. Erg knap gemaakt.

De eigenlijke attractie is een darkride waarbij een rit met bewegende voertuigjes doorheen verschillende scènes gecombineerd wordt met projecties van filmbeelden. Het lijkt net alsof we op een vliegende bezem zitten en Harry en Ron volgen op hun vlucht rond en in het kasteel van Hogwarts. Het gaat om een heel nieuw soort darkride, en het is vrij spectaculair. Moeilijk te beschrijven als je het niet zelf meegemaakt hebt. Het ding waarop je zit rijdt niet op wieltjes, maar wordt gestuurd door een robotarm, die op zijn beurt een track doorheen de attractie volgt. Echt heel speciaal, en je waant je midden in de actie. Zoiets hebben ze niet bij Disney.

Wanneer we de wereld van Harry Potter verlaten, komen we terecht in The Lost Continent, gethematiseerd naar oude mythen en legenden. Hier krijgen we een stunt show te zien en bezoeken we Poseidon’s Fury, een walk-thru-attractie waarbij we een gids volgen doorheen iets wat lijkt op een Grieks-Atlantische tempelruïne. Aan de buitenkant ziet het er alvast bijzonder imposant uit. Hier moet ooit een kolossaal standbeeld van Poseidon gestaan hebben, zo lijkt het, dat lang geleden in duigen is gevallen. Twee gigantische voeten staan er nog, een arm die nog een drietand vasthoudt, ligt even verderop op de grond. Bij onze tocht doorheen de tempel krijgen we onverwachts te maken met de krachten van water en vuur. Terwijl we in een van de kamers staan, wordt het opeens donker. Wanneer het licht weer aan gaat, is de ruimte compleet getransformeerd en lijken we ons ergens anders te bevinden.

Seuss Landing, het laatste deel van het park, is voornamelijk op kleine kinderen gericht en gebaseerd op de werken van de (in Amerika) bekende kinderboekenschrijver Dr. Seuss. We doen hier één attractie, The Cat in the Hat, een leuke darkride doorheen de wereld van het gelijknamige personage.

We zijn het park nu helemaal rondgegaan, maar we hebben enkele dingen overgeslagen, dus we trekken weer naar Marvel Super Hero Island. We komen er net op het goede moment, want de superhelden zijn er. Je kunt een handtekening van hen krijgen of met hen op de foto. Maar ze blijven slechts even. Kort na onze ontmoeting rijden ze in stoet weg op grote gemotoriseerde driewielers.

We gaan ook in de rij staan voor The Amazing Adventures of Spider-Man. Qua attractietype lijkt dit erg op Harry Potter and the Forbidden Journey, met het verschil dat we nu een 3D-brilletje op onze neus hebben, want de projecties zijn 3D-beelden. Nu zijn we reporters voor de Daily Bugle en ontmoeten allerlei slechteriken – het Sinister Syndicate heeft het New Yorkse vrijheidsbeeld gestolen – en natuurlijk ook Spider-Man.

In Toon Lagoon doen Miche en Annelies nóg een waterattractie: Popeye and Bluto’s Bilge-Rat Barges, en ja hoor, de poncho’s komen weer van pas maar kunnen toch niet alle waterinsijpeling tegenhouden. Langsheen de route staat immers het schip van Popeye, dat dienst doet als speelterrein voor kinderen. Op het schip staan een aantal waterkanonnen, waarmee de bezoekers de nietsvermoedende Barges-vaarders kunnen natspuiten. Erg leuk, maar met mijn camera ben ik natuurlijk verplicht om aan de droge kant van de waterkanonnen te blijven.

Samengevat hebben we een erg leuk dagje beleefd in Islands of Adventure. Dit tweede Universal-park is véél leuker dan de Universal Studios! Het is nieuwer, mooi gethematiseerd, en heeft een aantal fantastische attracties. Liefhebbers van de Marvel comics zullen zich hier prima amuseren, net als Harry Potter-fans en fans van Jurassic Park. Maar ook de doorsnee pretparkbezoeker zal zich hier uitstekend vermaken.

Na sluitingstijd zijn we nog een kopje heerlijke white chocolate mocha gaan drinken bij Starbucks in de City Walk ter afsluiting van deze erg geslaagde dag!

www.universalorlando.com

Universal Studios Florida

Het was 21 jaar geleden, van onze huwelijksreis, dat we nog in Universal Studios Florida waren geweest. Het park bestond toen amper twee jaar. We waren dus toch wel weer een beetje benieuwd naar de Universal Studios, die ondertussen uitgegroeid zijn tot een heus resort (Universal Resort Orlando), met drie Loews-hotels, een shopping- en uitgaansgedeelte (de Universal City Walk) en een tweede park (Universal’s Islands of Adventure).

Beide parken liggen vlak naast elkaar, je kunt dus makkelijk te voet van het ene park naar het andere. Universal beschikt niet over zo’n grote oppervlakte als rechtstreekse concurrent Disney, en daarom zijn er twee gigantische parkeertorens gebouwd, waar de auto’s van de bezoekers op meerdere niveaus boven elkaar geparkeerd kunnen worden.

Bij de ingang van het park wordt onze aandacht meteen getrokken door het 3D-logo van Universal: een grote wereldbol met de ‘UNIVERSAL’-letters die er aan de evenaar omheen draaien. Meteen een eerste gelegenheid voor foto’s, maar de zon is vooralsnog niet van de partij, en onze foto’s zien er bijgevolg nogal grijs uit.

Eenmaal in het park herkennen we wel een en ander van 21 jaar geleden, maar een groot aantal van de oude attracties zijn vervangen door nieuwe. Van ons eerste bezoek herinnerden we ons E.T., King Kong, Back to the Future, Jaws, Earthquake en de Studio Tour, die de bezoeker een blik achter de schermen gunde.

De eerste attractie die we doen, is Revenge of the The Mummy: The Ride. Deze attractie staat waar vroeger Kongfrontation was (de King Kong-attractie). We moeten gebruik maken van de kluisjes om onze spullen achter te laten. De attractie is een indoor rollercoaster, gebaseerd op de Mummy-films. Bij het verlaten van de attractie kom je in een shop die boordevol Egyptische spulletjes staat.

The Simpsons Ride vervangt de vroegere Back to the Future: The Ride en is, net als Back to the Future, een motion simulator waar je met enkele personen in een voertuigje zit dat mee beweegt met de camerabewegingen van de film, die je op een groot scherm geprojecteerd ziet. In hetzelfde theater bevinden zich, buiten ons gezichtsveld, nog 23 andere dergelijke voertuigjes. De bewegingen zijn soms wat te heftig, waardoor Annelies zich bij het buitenkomen helemaal niet lekker meer voelde. Maar gelukkig ging dat vrij snel weer over.

Gelukkig is de E.T. Adventure nog niet vervangen door iets anders, want Miche heeft er erg naar uitgezien deze attractie nog eens te doen. Hier zitten we in een bakfiets, waarmee we boven het landschap vliegen, net als de kinderen in de film.

We komen ook een nostalgische tentoonstelling tegen: Lucy: A Tribute, helemaal gewijd aan de legendarische Lucille Ball, die Miche enigszins tot mijn verwondering niet schijnt te kennen. Annelies kent Lucy natuurlijk ook niet, dat was lang vóór zij geboren werd. Ik heb vroeger bijzonder veel pret beleefd toen Lucy op tv was, en ik vond het daarom erg fijn eventjes doorheen deze tentoonstelling te kuieren.

We lopen ook enkele characters tegen het lijf, en Annelies gaat op de foto met Shrek en met Scooby-Doo. Shrek heeft zijn eigen attractie: Shrek 4-D, een leuke 3D-film met toegevoegde effecten.

En dan komen we terecht bij Terminator 2: 3-D Battle Across Time, een attractie gebaseerd op de Terminator-films, waarbij een live show gecombineerd wordt met een 3D-film.

Earthquake: The Big One blijkt vervangen te zijn door Disaster: A Major Motion Picture Ride!. Een nieuwe naam en een beetje anders ingekaderd, maar eigenlijk komt dit op hetzelfde neer als de vroegere Earthquake-attractie: terwijl we een ritje met de metro maken, breekt er een aardbeving los, met allerlei rampspoed tot gevolg. Lijkt erg op Disney’s Catastrophe Canyon, maar dan ondergronds.

In de Universal Studios zijn we ook nog naar een kleine goochelshow gaan kijken (met trucs die je kunt kopen zodat je er vrienden en bekenden mee kunt imponeren, maar daar laten we ons niet aan vangen), en naar Universal’s Horror Make-Up Show, waarin make-up-technieken gedemonstreerd worden.

Men in Black: Alien Attack is gebaseerd op de MIB-films. Het is een interactieve darkride waarin je in soms wat te snel draaiende karretjes op aliens moet schieten. Een beetje te vergelijken met Buzz Lightyear’s Space Ranger Spin in het Magic Kingdom, maar dan met grotere karretjes en een stuk heftiger, waardoor kleinere kinderen dit niet kunnen doen, jammer.

Het park heeft ook nog een vrij spectaculaire roetsjbaan, de Hollywood Rip Ride Rockit, maar daar hadden we even geen zin in.

Om vijf uur in de namiddag was het tijd voor de parade: Universal’s Superstar Parade. We kennen natuurlijk de prachtige paradewagens van Disney, en verwachten dat de parade van Universal toch wel iets minder spectaculair zal zijn. Minder is het in ieder geval. Spectaculair minder zelfs. De floats zijn vrij simpele wagens, de parade is vrij snel voorbij, en de characters en dansers die erbij lopen stellen eigenlijk niet zoveel voor. Dora en Spongebob ogen nu eenmaal heel wat minder aantrekkelijk dan Mickey Mouse en Donald Duck, of de Disney-prinsenparen en slechteriken. (Ik vind Spongebob zelfs ronduit lelijk, met zijn vierkant hoofd en zijn lelijke neus, maar dat is uiteraard mijn persoonlijke en bijzonder subjectieve mening.)

Na een tijdje hebben we zowat alles gezien. We willen echter nog niet weg, want de dag wordt hier afgesloten met het avondspektakel Universal’s Cinematic Spectacular – 100 Years of Movie Memories, en dat willen we graag zien. We doden de tijd met nog eens een rondje door het park lopen en een kopje koffie bij Starbucks (een heerlijke white chocolate mocha).

Cinematic Spectacular is een ode aan honderd jaar film. De filmbeelden worden geprojecteerd op drie grote waterschermen die verspreid staan in de centrale vijver, gecombineerd met vuurwerk en fonteinen. Filmkenners zullen veruit de meeste fragmenten wel herkennen, en de rest van het publiek vergaapt zich aan het vuurwerk. Zo heeft iedereen er iets aan.

Al bij al voldeed Universal Studios Florida toch niet helemaal aan onze verwachtingen. Oké, we hebben enkele attracties overgeslagen, maar we waren eigenlijk vrij snel rond. De Simpsons Ride vond ik wel leuk, maar Annelies werd er wat ziekjes van; Terminator is cool voor wie van de films houdt, maar Miche en Annelies vonden al dat geweld en geschiet toch maar zo-zo; de parade is bijzonder magertjes in vergelijking met wat we van de Disney-parken gewend zijn; het avondspektakel was niet verkeerd, maar door onze positieve ervaringen met Disney zijn we de lat wellicht een stukje hoger gaan leggen. Het is duidelijk dat Universal Studios ondanks de goede intenties toch niet kan tippen aan Disney. De sfeer in het park is wat zoek, er is minder oog voor afwerking en detail, en de hele ervaring is van een onbetwistbaar lager niveau. De kans dat we hier in de eerstvolgende jaren terugkomen, acht ik niet erg groot.

Of het zou moeten zijn voor de nieuwe Transformers-attractie, die tijdens ons bezoek nog in aanbouw was maar binnenkort open gaat.

Maar volgende keer zal ik het hebben over ons bezoek aan Islands of Adventure, het tweede park van Universal Resort Orlando. Dat tweede park heeft ons aangenaam verrast, wat onze hele Universal-ervaring toch nog een positieve wending heeft gegeven.

www.universalorlando.com

Busch Gardens

Busch Gardens Tampa Bay, op zowat een uur en een kwartier rijden van ons hotel in Lake Buena Vista, is een park dat we nog niet eerder bezocht hadden. Het is een combinatie van een dieren- en een attractiepark, en het behoort tot de SeaWorld-groep. Het park heeft enkele fenomenale rollercoasters, waarvan ik er slechts eentje heb uitgeprobeerd, want we hebben onze tijd voornamelijk besteed aan beestjes kijken.

Het park heeft Afrika als thema en is ingedeeld in een aantal themagebieden zoals Morocco, Stanleyville, Congo, Timbuktu, Nairobi etc.

De eerste dieren die we te zien krijgen wanneer we het park binnenkomen, zijn de alligators. Ze liggen lui te wezen en geven geen kik. Enkele dierenopzichters staan tamelijk dicht bij hen in de buurt en vrezen blijkbaar niet voor hun leven. De alligators krijgen hier genoeg te eten en zullen zich zo te zien niet moe maken door een mens aan te vallen. Er zitten ook schildpadden in het alligatorverblijf.

Wanneer we bij de cheeta’s (jachtluipaarden) komen, wordt er net een machine klaargezet die een lokaas moet voorttrekken. Het is de bedoeling dat een cheeta de kunstmatige prooi dan achterna zit. We blijven even staan kijken en zien de cheeta inderdaad in een helse vaart achter het lokaas aanlopen. Deze act wordt slechts een of twee keer per dag opgevoerd, en we waren toevallig op het goede moment. Zo’n cheeta kan erg snel lopen, tot meer dan 100 kilometer per uur, en is daarmee het snelste landroofdier ter wereld.

De meeste dieren bevinden zich wellicht op The Serengeti Plain, een groot terrein waar je met een treintje een safaritocht doorheen kunt maken (de Serengeti Railway). We zien er zebra’s, giraffen, neushoorns, elanden, impala’s en vogels zoals Afrikaanse maraboes en ibissen. We kunnen de dieren hier goed observeren en goede foto’s maken. Je kunt ook – tegen betaling – extra tours maken, onder andere een tour waarbij je met een grote open jeep tussen de dieren rijdt en de giraffen mag voederen. Behalve met de trein kun je ook een kortere, vrij hobbelige rit met een jeep maken. Dat laatste lijkt erg op Kilimanjaro Safaris in Disney’s Animal Kingdom.

Toen we enkele dagen eerder in Discovery Cove waren, had een team member ons verteld over een glazen koepel in het verblijf van de tijgers in Busch Gardens. We wisten niet goed hoe we ons dat precies moesten voorstellen, maar toen we er waren, herkenden we het meteen. De tijgers liggen te zonnen in een stuk groen waar je omheen kunt lopen en ze door een glazen wand kunt opserveren. Er is inderdaad een soort koepel gemaakt (niet mooi rond, maar zeshoekig van vorm). Via een trapje kun je er in en kun je je schouders en hoofd in de koepel steken. Je ziet de tijgers dan van heel dichtbij. Toen wij er waren, lag er eentje heel dicht tegen de koepel aan.

Tussendoor hebben we ook enkele attracties gedaan. Terwijl Miche en Annelies dolle waterpret beleefden in Stanley Falls en Tanganyika Tidal Wave, ging ik aanschuiven bij SheiKra, een floorless rollercoaster waar je 61 meter hoog klimt, eventjes tot stilstand komt om over je leven na te denken en vervolgens aan een helse vaart (tot 110 km/h) loodrecht naar beneden zoeft. Inderdaad: deze coaster heeft een ‘drop’ van 90 graden! Even verderop is er een tweede duik waarbij je door een ondergrondse tunnel gaat. Kijk, dit is niet voor iedereen, maar ik vind dit ontzettend leuk. Zo leuk, dat ik ’m twee keer na elkaar gedaan heb. De eerste keer zat ik overigens helemaal voorin, en dat was echt de max. Ik kan dit ten stelligste aanraden aan iedereen die last heeft van hoogtevrees (grapje hoor, of bij wijze van shocktherapie dan...). Hieronder een on-ride-filmpje dat ik op YouTube gevonden heb:

seaworldparks.com/en/buschgardens-tampa

FedCon 2013

Vorig weekend ben ik voor de zoveelste keer naar Düsseldorf gereden voor FedCon, de grootste sciencefictionconventie van Europa, waar ik weer heel wat acteurs en actrices heb ontmoet uit series als Star Trek (TNG, DS9, VOY en ENT), Farscape, Stargate SG-1, Eureka, Fringe, Babylon 5, Torchwood en de cultfilm Starship Troopers.

En terwijl ik toch in Duitsland was, heb ik meteen van de gelegenheid geprofiteerd om de nieuwe film Star Trek Into Darkness te gaan bekijken tijdens het openingsweekend, vier weken vóór de film in België of Nederland in de zalen komt!

Moet ik daar nog aan toevoegen dat ik het weer vier dagen ontzettend naar mijn zin heb gehad?

Zoals gewoonlijk heb ik weer een uitgebreid conreport geschreven. Je kunt het 32-pagina’s tellende en van foto’s voorziene pdf-document lezen en/of downloaden op issuu. Ook een selectie van mijn foto’s staat inmiddels online. Veel lees- en kijkplezier!

issuu.com/gebo007/docs/fedcon2013
picasaweb.google.com/gebotopia/FedConXXII
www.fedcon.de

Dolphin Bay Adventure

Minder dan twee weken na het Dolfinarium in Harderwijk pakt nu ook het Brugse Boudewijn Seapark uit met een nieuwe dolfijnenshow en een nieuw decor. Vanmiddag konden we Dolphin Bay Adventure – zo heet de nieuwe show – alvast in avant-première gaan bekijken. De vernieuwing komt er ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van het park.

Het nieuwe decor is een aangename verfrissing. Eenvoudig, en toch leuk en doeltreffend. We kijken uit over een zonovergoten strand met enkele palmbomen en rotspartijen. De nieuwe lift die onlangs is geïnstalleerd, is nu perfect in het decor geïntegreerd en vermomd als een soort strandhut, die meteen ook dienst doet als duikplatform. De deuren waarlangs de trainers het decor binnenstappen, worden vakkundig aan het oog onttrokken door de rotspartijen van het decor. We wanen ons nu inderdaad echt op een tropisch eiland – vooral als er ook nog een straaltje zon door de ramen in het koepeldak schijnt – waar ieder moment een groep dolfijnen dartel uit het water omhoog kan springen.

Vanaf 9 mei kan het grote publiek de nieuwe show gaan bekijken. Het is een erg leuke maar bij momenten vrij drukke show geworden. Soms weet je niet goed waar eerst kijken. De dolfijnen hebben enkele spectaculaire nieuwe sprongen geleerd, die ze feilloos uitvoeren. De trainers, uitgerust in gloednieuwe wetsuits, blijven ook niet de hele tijd op hun vaste plekje op het ‘strand’. Bij het begin van de show gaat een van de trainers voor de glazen wand staan – bijna in het publiek – om de dieren een sprongcommando te geven, en daarna komen twee andere trainers in een kano aanvaren. Erg leuk om te zien hoe de dolfijnen na het uitvoeren van hun opdracht rond het bootje komen zwemmen om hun beloning – een visje – op te eisen.

Maar er zijn niet alleen nieuwe sprongen, een nieuw decor en nieuwe pakken. Speciaal voor deze show werd een passende, bijna magische soundtrack gecreëerd, een erg geslaagde compositie van Miguel Wiels en Peter Gillis. De frisse, tweetalige commentaarstem is die van Kathleen Aerts. Ik hoop dat deze soundtrack op cd wordt uitgebracht, want hij is echt de moeite waard! Alleen wel een beetje jammer dat door de slechte akoestiek in het dolfinarium de commentaar niet altijd even goed te verstaan is. Maar dat is dan ook het enige minpuntje. Met Dolphin Bay Adventure is de kwaliteit van de dolfijnenshow in het Boudewijn Seapark ongetwijfeld weer naar een hoger niveau getild. We zullen deze show de komende tijd beslist nog enkele keren gaan bekijken, want op dolfijnen raken we nooit uitgekeken!

www.boudewijnseapark.be

Cirque du Soleil: Worlds Away 3D

Wie al eens een voorstelling van Cirque du Soleil heeft bijgewoond, weet waaraan hij zich mag verwachten: professioneel circusentertainment van de bovenste plank. Verbluffende acrobatie, gecombineerd met kleurrijke, tot de verbeelding sprekende make-up, kostuums en decors, en een unieke soundtrack.

Cirque du Soleil, met thuisbasis in Canada, heeft al jaren wereldwijd een aantal hoogst succesvolle shows lopen. Af en toe komen ze ook naar ons land. In de komende zomermaanden zijn ze bijvoorbeeld weer te zien in Knokke-Heist, met de show Kooza. In totaal heeft de circusgroep elf dergelijke rondreizende shows en nog eens acht die op een vaste stek worden opgevoerd (waaronder La Nouba in Downtown Disney in Orlando, Florida).

Af en toe brengen ze ook een speciale productie exclusief voor het grote scherm. Zo zag ik eerder al de in 2000 uitgebrachte IMAX-film Journey of a Man, en vorig weekend de nieuwe 3D-productie Worlds Away. De acts in deze film komen uit de zeven permanente shows die Cirque du Soleil in Las Vegas heeft lopen.

Voor Cirque du Soleil: Worlds Away 3D ging de Canadese circusgroep in zee met niemand minder dan James Cameron, de regisseur van kaskrakers als Titanic en Avatar. De regie is van Andrew Adamson (gekend van Shrek en Chronicles of Narnia); Cameron trad op als executive producer. Voor Worlds Away gebruikte hij dezelfde gesofistikeerde 3D-camera’s die ook al voor Avatar werden ingezet.

Bij een film als Worlds Away komt de 3D erg goed tot zijn recht. In tegenstelling tot een circusshow, waar je als toeschouwer alles gadeslaat vanaf je vaste plek aan de kant, brengen de camera’s je nu midden in de actie. Deze film is een feest voor het oog, en de indrukwekkende acrobatie is van een bijzonder hoog niveau.

Jammer eigenlijk dat er maar zo weinig mensen naar de bioscoop gaan om een goeie show te zien, maar wij hebben er alvast erg van genoten!

www.cirquedusoleil.com
www.imdb.com/title/tt1792647

Epcot

Tijdens ons recente bezoek aan Florida hebben we – helemaal tegen onze gewoonte in – slechts één dagje uitgetrokken voor een bezoek aan een Disney-park. Het park dat deze eer te beurt viel, is Epcot, wellicht het meest atypische Disney-park. In vergelijking met de andere parken van Walt Disney World kom je in Epcot bijzonder weinig Disney-figuurtjes tegen. Er zijn ook geen roetsjbanen of draaimolens, en geen showtjes met Mickey Mouse of Donald Duck.

Waar draait het dan om in Epcot? Epcot is onderverdeeld in twee totaal verschillende stukken. Mijn favoriete deel van Epcot is Future World, maar Miche en Annelies vinden wellicht meer hun gading in World Showcase.

Je komt het park binnen via Future World, waar je aandacht meteen getrokken wordt door de grote geodetische sfeer (de ‘bol’). Er staan een aantal grote paviljoenen, die allemaal iets te maken hebben met innovatie en technologie. Bijzonder educatief en tegelijkertijd ook entertainend. In ieder paviljoen kun je een of meerdere attracties doen of een interactieve tentoonstelling bezoeken.

Onze favoriete attractie is Soarin’ (voluit: Soarin’ over California). Het is een korte IMAX-film die geprojecteerd wordt op een licht gebogen scherm, bestaande uit luchtopnamen van Californië en voorzien van een fantastisch mooie soundtrack. Maar de bezoekers bekijken de film niet vanuit een gewone bioscoopstoel. In plaats daarvan zitten ze in toestellen die veel weg hebben van een deltavlieger, en die meebewegen met de camera. Zo lijkt het alsof je echt over Californië vliegt. Om de illusie nog echter te maken, zorgen ventilatoren ervoor dat je de wind in je gezicht voelt terwijl je vliegt, en wanneer je over een sinaasappelplantage scheert, ruik je de appelsienen!

We hebben ook Test Track gedaan. Daar gaat het er iets heftiger aan toe. Hier zit je in een prototype van een nieuwe auto, die aan een aantal tests onderworpen wordt. De attractie bevindt zich grotendeels binnen, maar aan het einde rijd je met een helse vaart over een circuit dat buiten het gebouw loopt. Ook leuk is dat je, voordat je aan de rit begint, op een computer je eigen voertuig kunt ontwerpen. Je krijgt een pasje mee met de code van je zelf ontworpen auto. Met dat pasje kun je na afloop terecht bij verschillende computers waar je bijvoorbeeld een reclamefilmpje kunt maken waarin je wagen aangeprezen wordt. Dat filmpje kun je dan naar je e-mailadres laten sturen, zodat je het kunt downloaden.

Voor mij is ook Mission: Space uiteraard een niet te missen attractie. Hier ga je in een simulator die je een ruimtevlucht naar Mars laat meemaken. Ieder lid van je team krijgt een bepaalde opdracht (die bestaat uit het indrukken van twee knoppen op het goede moment). Lukt je dat niet, dan neemt de boordcomputer automatisch over. Er zijn twee versies van de attractie: Orange Team en Green Team. Orange is het intensiefst: hier bevindt je ruimtecapsule zich in een echte centrifuge, die voor extra g-krachten zorgt tijdens de lancering. Ik vond dit erg cool, maar Miche en Annelies hadden bij nader inzien misschien toch maar beter voor Green Team gekozen...

Daarnaast hebben we ook heel wat tijd doorgebracht in The Seas, waar een aquarium staat dat gedurende zowat twintig jaar het grootste ter wereld was. We raken nooit uitgekeken op de kleurenpracht en de sierlijke bewegingen van de vissen en dolfijnen.

Er zijn nog meer paviljoenen in Future World, maar omdat we ook nog World Showcase wilden zien, hebben we deze keer een stuk van Future World overgeslagen. World Showcase is het tweede deel van het park, en is iets heel anders. Het bestaat uit een twaalftal paviljoenen van verschillende landen. Je vindt er een stukje Mexico, een stukje China, een stukje Canada etc. In ieder land vind je een of meer gekende gebouwen of pleinen (zoals de Eiffeltoren in Frankrijk, Het San Marcoplein in Italië, de Koutoubia in Marokko).

De paviljoenen hebben meestal hun eigen attractie, die uiteraard iets te maken heeft met het land in kwestie. Zo is er Mælstrom in Noorwegen (een boottocht met een Vikingschip), of Reflections of China (een prachtige Circle-Vison 360°-film). We hebben veel tijd doorgebracht in China en er erg lekker gegeten. Wanneer je China binnenkomt, wordt je aandacht meteen getrokken door de replica van de Hemelse Tempel. Daarin bevindt zich onder andere een replica van het beroemde Terracottaleger. In ieder land kun je ook naar believen van de plaatselijke keuken proeven, de sfeer van het land in kwestie opsnuiven of de shops bezoeken om een souvenirtje mee naar huis te nemen.

Later op het jaar vindt in Epcot het International Food and Wine Festival plaats, met nog meer culinaire geneugten, maar toen wij er waren, was er de twintigste editie van het Flower and Garden Festival. Het vele groen en de prachtige tuinen en waterpartijen die Epcot sowieso al heeft, worden tijdens het festival nog extra in het zonnetje gezet. Ze worden opgefleurd met Disney-figuren die helemaal van bloemen en planten zijn gemaakt. We bezochten er ook een vlindertuin, waar we prachtige vlinders van heel dichtbij konden zien en fotograferen.

Om Epcot ten volle te ervaren, heb je eigenlijk minstens twee dagen nodig. Bij de topattracties in Future World moet je op drukke dagen soms lang aanschuiven. Het Fastpass-systeem, waarmee je op voorhand een ticket voor een bepaalde attractie haalt en later terugkomt zonder lange wachttijd, kan gelukkig uitkomst bieden.

Een dagje Epcot wordt afgesloten met Illuminations, een prachtige vuurwerkshow bij het centrale meer.

www.epcot.com

Dierenrechten versus dierenparken

Het zal de aandachtige lezer van deze blog wellicht niet ontgaan zijn dat ik enerzijds graag naar (zeezoog-)dierenparken ga zoals SeaWorld Orlando, of dichter bij huis het Dolfinarium in Harderwijk en het Boudewijn Seapark in Brugge, en dat ik anderzijds dierenrechtenorganisaties steun als de Sea Shepherd Conservation Society (getuige de link op deze blog). Misschien vraag je je af hoe ik die twee kan verzoenen, want Sea Shepherd treedt niet alleen op tegen de illegale walvisvangst, maar is ook ronduit gekant tegen het houden van orka’s en dolfijnen in gevangenschap. Ze sporen hun leden en het grote publiek aan om dolfinaria en parken als SeaWorld te boycotten.

Ik heb natuurlijk ook de met een Oscar bekroonde documentaire The Cove gezien, over de slachting die in Japan wordt aangericht onder dolfijnen. Niemand die deze film heeft gezien, kan onberoerd blijven over het vele dierenleed dat daar wordt veroorzaakt. De meeste van de dolfijnen die er gevangen worden, zijn bedoeld voor consumptie, maar enkele worden ook verkocht aan dierenparken. Ook The Cove doet een oproep om die parken te boycotten.

Je merkt het: hier is sprake van conflict. Maar ik denk dat ik in de loop der jaren een gebalanceerde mening heb opgebouwd over deze kwestie. Zoals vaak in dergelijke disputen heeft noch de ene, noch de andere partij helemaal gelijk of helemaal ongelijk. Als dierenliefhebber ben ik natuurlijk eerst en vooral geneigd om toe te geven dat de dieren in de vrije natuur thuishoren en niet in gevangenschap. Een orka of dolfijn gedijt ongetwijfeld best in zijn natuurlijke omgeving. In dierentuinen en dierenparken worden de dieren van hun vrijheid beroofd. Ook al worden ze nog zo goed verzorgd, als je de vergelijking maakt met de grootte van het territorium dat ze in natuurlijke omstandigheden hebben, is hun kunstmatige verblijf bijzonder klein.

Maar dat betekent niet noodzakelijk dat een dolfinarium uit den boze is. Dierentuinen en dierenparken zijn beslist ook niet de verpersoonlijking van het kwaad, waarvoor ze door dierenrechtenactivisten vaak worden aangezien. De dieren zijn er niet alleen voor het vermaak van de bezoekers, ze zijn er ook nog om andere redenen.

In de eerste plaats is er natuurlijk de voor de hand liggende educatieve functie van dierentuinen. Ze willen hun bezoekers niet alleen een leuk dagje uit bezorgen, ze willen hen als het even kan ook nog iets bijleren. Wie met een leergierige en geïnteresseerde ingesteldheid een dierentuin of -park bezoekt, kan beslist heel wat opsteken van de teksten op de bordjes bij de dierenverblijven, van de uitleg van de enthousiaste dierenverzorgers, van de folders die er voor het grijpen liggen of van de educatieve boeken en dvd’s die er ongetwijfeld in de shop te koop zijn. En natuurlijk door de dieren zelf van dichtbij te kunnen observeren. Wanneer de mensen op die manier de dieren beter leren kennen, zullen ze ongetwijfeld ook meer respect voor hen opbrengen.

Daarnaast hebben zowat alle dierentuinen studie-, fok- en uitwisselingsprogramma’s, die kunnen bijdragen tot een beter begrip, een betere bescherming en zelfs tot het instandhouden van met uitsterving bedreigde soorten.

Zo heeft Sander van der Heul van het Boudewijn Seapark bijvoorbeeld meegewerkt aan een studie om ongewenste bijvangst van dolfijnen te voorkomen^[1]. Wereldwijd verdrinken tal van dolfijnen omdat ze verstrikt raken in netten van vissers. Die vissers hebben niet de bedoeling om dolfijnen te vangen, ze zijn uit op vissen. Maar per ongeluk raken ook dolfijnen in de netten gevangen. Wanneer ze zich niet op tijd kunnen losmaken, verdrinken ze, want dolfijnen zijn zoogdieren, hebben net als wij longen en moeten dus om de zoveel tijd aan de oppervlakte komen om te ademen. Om die ongewenste bijvangsten te voorkomen, wordt tegenwoordig gebruik gemaakt van geluidinstallaties die erop gericht zijn de dolfijnen uit de buurt van de vissersboten te houden (zonder de vissen te verjagen), zodat ze niet onbedoeld in de netten verzeild geraken. Dankzij de resultaten van de studie worden nu tal van dieren van de verdrinkingsdood gered. Zonder studieprogramma’s in dolfinaria zou zoiets haast niet mogelijk zijn.

Het Dolfinarium in Harderwijk beklemtoont ook – net als dolfinaria elders ter wereld – dat ze ernaar streven zo weinig mogelijk dieren uit de natuur te halen. Haast alle dolfijnen die er in gevangenschap leven, zijn in gevangenschap geboren en hebben dus nooit een natuurlijk bestaan gekend. Ik weet het, dat argument gaat maar ten dele op. Enerzijds is het goed dat er geen dieren uit hun natuurlijke omgeving weggerukt worden om de rest van hun leven in gevangenschap door te brengen, maar anderzijds hebben de dieren die in gevangenschap geboren zijn net zo goed recht op een bestaan in de vrije natuur. Het park wijst er ook op dat internationale dolfinaria meewerken aan wetenschappelijke studies en projecten die bijdragen tot de bescherming van dieren in het wild en het behoud van soorten. Dat onderzoek is vaak in de natuur onmogelijk. Ze wijzen ook op het educatieve belang van deze parken, die op die manier essentieel bijdragen aan de bewustwording bij het grote publiek, die mensen ertoe beweegt de natuur te waarderen en te koesteren.

Samengevat: ik begrijp het standpunt van beide partijen: de dierenrechtenorganisaties enerzijds en de dierenparken anderzijds. Ik ben het voor het grootste deel eens met de acties van de dierenrechtenorganisaties, maar ik vind dat ze niet zo te keer moeten gaan tegen de dierenparken. De dolfijnenslachting in Japan en de illegale walvisvangst zijn een veel groter kwaad dan het Dolfinarium of SeaWorld. Het feit dat dieren er in gevangenschap leven is min of meer een noodzakelijk kwaad, dat echter een aantal niet te onderschatten positieve gevolgen heeft, zoals educatie en bewustwording van het publiek, instandhouding van soorten, en het vergroten van de wetenschappelijke kennis, waaruit positieve resultaten voortvloeien zoals het hierboven aangehaalde voorbeeld van het voorkomen van ongewenste bijvangst.

Ik wil dus graag organisaties als Sea Shepherd blijven steunen in hun strijd tegen illegale praktijken op zee, maar ik vind niet dat dolfinaria moeten sluiten. Het conflict tussen dierenrechten en dierenparken zal er altijd zijn, maar ik vertrouw erop dat er in de zeezoogdierenparken naar gestreefd wordt om het de dieren daar zo goed mogelijk naar hun zin te maken. De makers van The Cove hebben de beestachtige slachting die ieder jaar in Japan plaatsvindt, onder de aandacht gebracht en verdient daar alle lof voor, maar de oproep om geen ticket voor SeaWorld meer te kopen, is beslist niet de oplossing voor dat probleem.

Weet je niet goed hoe je hierover moet denken, bekijk dan even onderstaande reactievideo die ik op YouTube vond. Hierin worden de argumenten uit The Cove weerlegd.

Dolphin Show = Dolphin Kill? An Investigation of The Cove Part 1:

An Investigation of The Cove Part 2:

www.boudewijnseapark.be
www.dolfinarium.nl
www.seashepherd.org
www.seaworld.com
www.imdb.com/title/tt1313104

^__________
[1] Ronald A. Kastelein, Sander van der Heul, Jan van der Veen, Willem C. Verboom, Nancy V. Jennings, Dick de Haan, Peter J.H. Reijnders, Effects of acoustic alarms, designed to reduce small cetacean bycatch in gillnet fisheries, on the behaviour of North Sea fish species in a large tank, Marine environmental research, 2007, 64(2) p. 160-180.