JVS/VVS-weekend en ESA open dag 2021

Voor de tweede keer werd het jaarlijkse weekend van de Vereniging voor Sterrenkunde een hybride event, dat zowel ter plaatse in Oostende als via streaming gevolgd kon worden. Vorig jaar koos ik voor streaming om niet helemaal naar de andere kant van het land (Genk) te moeten rijden. Dit jaar was het veel dichter bij huis, maar om praktische redenen heb ik toch maar weer voor de streamingformule gekozen. Zoals gewoonlijk had ik immers weer een drukke agenda, waardoor ik het programma van de late zaterdagmiddag, de zaterdagavond en de late zondagmiddag sowieso niet ter plaatse zou kunnen bijwonen aangezien mijn aanwezigheid elders vereist was.

Op het JVS/VVS-weekend komt doorgaans een boeiende en afwisselende mix van JVS/VVS-leden en professionele sprekers aan bod, en is er zowel aandacht voor sterrenkunde als voor ruimtevaart. Bij de amateursterrenkundigen heb je eigenlijk twee grote groepen: enerzijds de mensen die vooral bezig zijn met waarnemen en fotograferen van allerlei interessante hemelobjecten, en anderzijds mensen die vooral belangstelling hebben voor de theoretische aspecten van astronomie en kosmologie. Die tweede groep (waartoe ik behoor) kan uiteraard niet zonder de eerste.

Voor mij waren op dag 1 dus vooral de presentaties van Thibault Brackenier (Primordiale zwarte gaten) en van de Poolse gastspreker Łukasz Wyrzykowski (How to find a black hole with gravitational microlensing) bijzonder interessant. Maar ook het geschiedkundige praatje van Jan Vandenbruaene (De 19de eeuwse Belgische pioniersfotograaf en amateurastronoom Adolphe Neyt), de ruimtevaartlezing van Koen Geukens (De lancering van de James Web Space Telescope – eindelijk!) en de presentatie van Peter Grognard (Een beknopte inleiding tot satellietnavigatie) wisten mij heel erg te boeien. De interessantste lezingen van dag 2 hoop ik later nog uitgesteld te kunnen bekijken, want op zondag wou ik toch echt wel overschakelen naar de livestream vanuit ESTEC, waar ik een keuze kon maken uit acht verschillende ‘rooms’. Weer moeilijk om te kiezen, maar ik heb toch voornamelijk vertoefd in room #8, waar ESA-wetenschappers en een ESA-astronaut (Alexander Gerst) aan het woord kwamen.

Dag 2, de zondag, viel immers zoals gewoonlijk jammer genoeg weer samen met de jaarlijkse open dag van ESA in ESTEC (Noordwijk), die ik natuurlijk óók graag wou bijwonen. Het is een jaarlijks terugkerend probleem: zowel het bijzonder interessante JVS/VVS-weekend als de minstens even interessante open dag bij ESTEC vinden doorgaans in hetzelfde eerste weekend van oktober plaats.

Net zoals vorig jaar was de ESA open dag voor het grote publiek enkel bij te wonen via een virtueel event, op zondagnamiddag. Dit jaar ontvingen ze bij ESTEC echter wel een kleinere groep mensen met een beperking (en hun begeleiders) ter plaatse. Zij konden op zaterdag al een rondleiding volgen, ESA-medewerkers ontmoeten en een presentatie van astronaut André Kuipers bijwonen.

De JVS, de jongerenafdeling van de VVS, werd opgericht in het najaar van 1971. De retrospectieve over 50 jaar JVS (Jeugdvereniging voor Sterrenkunde) en de feestelijke receptie heb ik helaas moeten missen, maar ik hoop in elk geval de retrospectieve later nog online te kunnen bekijken. Voor de receptie moest je echt wel ter plaatse zijn, want hapjes en drankjes kunnen tot nader order nog altijd niet via streaming geserveerd worden. Maar geen nood, ik had die avond gelukkig een andere receptie én een lekker etentje op onze jaarlijkse familiebijeenkomst (die vorig jaar om gekende redenen niet kon plaatsvinden).

Een ander programmaonderdeel waar ik door mijn virtuele aanwezigheid niet aan heb kunnen deelnemen, was het VVS-bezoek aan Astropolis in Oostende op zondagochtend, dat dit weekend voor het eerst zijn deuren opende voor het publiek. Maar geen nood, ik zal Astropolis binnenkort beslist eens op eigen houtje bezoeken.

Ik zie ernaar uit om volgend jaar hopelijk weer deze evenementen ter plaatse te kunnen bijwonen. De datum voor het volgende JVS/VVS-weekend is al bekend, die voor de volgende ESA open dag nog niet. Als ze in hetzelfde weekend vallen, zal ik weer een hartverscheurende keuze moeten maken.

astropolis.be
www.esa.int/About_Us/ESTEC
www.vvs.be

Terug naar de bios: Dune

Na meer dan een jaar – het was geleden van Tenet – heb ik me weer maar eens gewaagd aan een bioscoopbezoek. Ik was al bijna vergeten hoe dat precies in zijn werk ging.

Naar goede gewoonte werden alle bezoekers net voor het begin van de film nog eens gewezen op het feit dat we allemaal potentiële misdadigers zijn, want dat een film kopiëren, op welke manier ook, een strafbaar feit is. Van een warm welkom gesproken.

En ik was na het bekijken van tal van films op streamingdiensten, vanuit mijn luie zetel, ook bijna vergeten welk een kwelling het was om eerst minutenlang naar enkele infantiele reclamefilmpjes te moeten kijken alvorens de film eindelijk van start ging. Mijn bioscoopticket was nochtans veel duurder dan wat ik doorgaans betaal om thuis een film volledig reclamevrij te streamen.

Bovenop de normale ticketprijs kwamen zelfs nog extra supplementen omdat het om een ‘lange’ film ging en omdat de zaal gebruikmaakte van een laserprojector (voor nóg beter beeld) en Dolby Atmos (voor nóg beter geluid). Toegegeven: thuis heb ik dat natuurlijk allemaal niet en zowel beeld als geluid waren inderdaad subliem, maar voor die prijs mogen ze de reclameboodschappen best laten vallen, dat is toch maar tijdverlies. Ze zouden die tijd nuttiger kunnen gebruiken om wat meer trailers te laten zien. Wie weet krijgen we dan wel zin om wat vaker naar de bios te komen.

Stel je voor dat je bij de bakker op ieder brood een supplement zou moeten betalen omdat hij een gloednieuwe kneedmachine aangeschaft heeft om het deeg nóg beter te kunnen kneden! Of dat je bij de fruit- en groenteboer eerst verplicht naar een paar advertenties voor frisdrank moet luisteren alvorens je je tros bananen mag meenemen.

Genoeg inleidende beschouwingen. De film die ik ben gaan bekijken, was Dune, de nieuwe sciencefictionfilm van Denis Villeneuve, die scifi-adepten beslist nog kennen van Arrival en Blade Runner 2049, die allebei ook erg goede kritieken kregen. Het is een ‘Part One’, dus als alles gaat zoals voorzien – maar daar heerst op dit moment nog geen absolute zekerheid over – komt er ook minstens nog een ‘Part Two’. Hoewel, ik zit ook al 40 jaar te wachten op het tweede deel van Mel Brooks’ History of the World.

Dune is een scifi-epos, gebaseerd op de gelijknamige roman van Frank Herbert, het eerste deel van een reeks van zes boeken. Het boek werd alom geprezen en is het best verkochte sciencefictionboek ter wereld. Het werd meermaals verfilmd, zowel voor het grote doek als voor het kleine scherm, hoewel het lange tijd als ‘onverfilmbaar’ beschouwd werd.

De meest recente verfilming – en tot nu toe zonder twijfel de beste – is dus deze van Dennis Villeneuve uit 2021. Dune: Part One vertelt slechts de eerste helft van Herberts eerste boek uit de reeks. Toch is het zeker niet te lang uitgerekt, want de 155 minuten durende film verveelt geen seconde. Eind dit jaar valt de beslissing over Dune: Part Two. Ik kan me bijna niet voorstellen dat dat niet zou doorgaan, want Part One is een waar meesterwerk! De manier waarop het verhaal verteld wordt, de manier waarop het gefilmd werd, de casting, de acteerprestaties en de visual effects: alles is (bijna) perfect!

De hoofdrol is voor de zeer talentvolle maar toch wat minder gekende jonge acteur Timothée Chalamet, die geknipt is voor de rol. Na Dune zal zijn populariteit beslist torenhoog stijgen! Andere rollen zijn voor rekening van bekendere acteurs en actrices als Rebecca Ferguson, Oscar Isaac, Charlotte Rampling, Dave Bautista en Jason Momoa, om er maar enkelen te noemen.

Wie niet van scifi houdt, zal deze film welicht links laten liggen, maar de fans van het genre hebben aan Dune echt iets om de vingers bij af te likken. Bij een blockbuster als Dune was het voor mij echt geen optie om te wachten tot de film op streamingplatformen of op blu-ray zou uitkomen. Een film als deze moet je ook beslist op een zo groot mogelijk scherm zien.

Bij ons is Dune al sinds half september in de zalen, maar de Amerikaanse filmliefhebbers moeten nog wachten tot 22 oktober. Meestal is het omgekeerd, dus daarom heb ik nu ook geen enkel medelijden met hen.

Binnenkort ga ik weer naar de bios, want ondertussen is er nóg een film in première gegaan waarop iedereen al veel te lang heeft zitten wachten en die ik ook beslist op het grote scherm wil zien: de nieuwe James Bond, No Time To Die, de laatste Bond-film waarin Daniel Craig de rol van de Britse geheimagent vertolkt.

Dankzij de zetelreservatie kan ik me ook permitteren om volgende keer wat later in de bioscoop aan te komen, zodat ik alvast het grootste deel van de reclamespots kan overslaan (het licht gaat toch pas uit wanneer de trailers beginnen).