Om de zoveel tijd duiken dergelijke profetieën op, en tot nu toe zijn ze – uiteraard – telkens volkomen ongegrond gebleken. Dat pleit natuurlijk niet erg voor de geloofwaardigheid van de onheilsprofeten. Toch zijn er bij iedere nieuwe voorspelling weer tal van mensen die er geloof aan hechten en zich bang laten maken, of zich juist verheugen in het feit dat ze weldra in het Paradijs zullen zijn. De jongste voorspelling van Harold Camping was gebaseerd op een dubieuze numerologische interpretatie van bepaalde passages uit de Bijbel. Alleen vergeet Camping daarbij dat diezelfde Bijbel ook vermeldt dat niemand het exacte tijdstip van het Laatste Oordeel kent (Mt. 24, 36). Bovendien zal ieder weldenkend mens Campings interpretaties en berekeningen meteen als compleet onzinnig van de hand doen. Toch leken Camping en zijn volgelingen 100% zeker van hun stuk. Ze moeten nu wel erg ontgoocheld zijn, nu blijkt dat de voorspelde Rapture niet heeft plaatsgevonden.
Volgens Camping zou het einde ingezet worden door een enorme aardbeving van ongekende kracht, en zouden daarna de uitverkorenen (onder wie hij ongetwijfeld zichzelf rekent) ten hemel opgenomen worden. Wie op Aarde achterbleef, zou allerlei rampen en ander onheil ondergaan, tot uiteindelijk vijf maand later, op 21 oktober, het definitieve einde van de wereld én het universum volgt. Maar bij mijn weten is er op 21 mei geen aardbeving van betekenis geweest, en zijn alle vermeende uitverkorenen nog steeds onder ons. Geen dag des oordeels dus. Of had je wat anders verwacht?
Harold Camping, ondertussen 89 jaar oud, is de man achter Family Radio, een christelijk geïnspireerd netwerk van radiostations. Family Radio had een heuse campagne opgezet om zoveel mogelijk mensen te waarschuwen voor het naderende einde. En hoe denk je dat zo’n man reageert als hij daags nadien met de neus op de feiten gedrukt wordt? Zijn ongelijk toegeven? Mooi niet hoor. Hij gaat zijn berekeningen nog eens overdoen. Wellicht was er toch een klein foutje in geslopen. Voor je het weet, komt hij met een nieuwe datum op de proppen.
Op naar 21 december 2012 dan maar. Dan vergaat de wereld écht. Althans, die datum is het einde van de grote cyclus van de Mayakalender. En dat kan toch alleen maar het einde van de wereld betekenen, niet?
Bij het binnenkomen kregen we een audiogids. Het gebruik van het apparaat is in de toegangsprijs inbegrepen, en het is eigenlijk onmisbaar. Doorheen de tentoonstelling worden nummers vermeld, en die moet je dan op het apparaatje intoetsen om de bijbehorende uitleg te horen. Maar via het toestel ontvang je ook het geluid van de twee films aan het begin van de tentoonstelling. Een goed systeem, want zo hoort iedere bezoeker de commentaarstem in zijn eigen taal.
Een voor een komen de verschillende kamers aan bod: eerst de voorkamer met ongeveer 600 objecten, waaronder de vergulde troon van Toetanchamon. Daarna de grafkamer, met de verschillende schrijnen en kisten, die als Russische poppetjes in elkaar pasten, met in de binnenste kist de mummie met het bekende dodenmasker. En dan de schatkamer, met onder andere het gouden schrijn met de canopen.
Een bezoekje aan het Van Gogh Museum stond al langer op ons programma. Bij een eerder tripje naar Amsterdam in de zomer van vorig jaar waren we er al voorbijgereden, maar de lange rij wachtenden bij de ingang deed ons de moed in de schoenen zinken. We wilden toen immers ook nog shoppen in de Kalverstraat en naar het Anne Frank Huis, dus we hadden absoluut geen zin om hier een uur of langer in de rij te staan voor kaartjes. Uiteindelijk hebben we toen maar besloten ons bezoek aan Van Gogh uit te stellen en in plaats daarvan naar Madame Tussauds te gaan, het beroemde wassenbeeldenmuseum. Misschien maar goed ook, want achteraf gezien denk ik niet dat we alles hadden kunnen combineren. Voor een bezoek aan het Van Gogh Museum bleek immers meer tijd nodig dan we oorspronkelijk hadden gedacht.