2012

Aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, tsunami’s… Alle natuurrampen die je je maar kunt inbeelden gebeuren allemaal tegelijk, overal ter wereld, en met een nooit eerder geziene vernietigende kracht. Is het einde van de wereld nabij? Betekent dit het einde van de mensheid, net zoals de dinosauriërs 65 miljoen jaar eerder het onderspit moesten delven na de inslag van een gigantische meteoriet?

Geen paniek, it’s just a movie. Maar wat voor een! De visual effects in deze rampenfilm zijn van een verbluffende kwaliteit. De rampenscènes zien er onwaarschijnlijk realistisch uit. Regisseur Roland Emmerich is erin geslaagd om meer dan twee en een half uur entertainment van niveau af te leveren, iets wat niet van iedere rampenfilm gezegd kan worden.

Maar meer dan dat is het niet: entertainment. Deze keer geen waarschuwing voor de klimaatverandering, en absoluut niet gebaseerd op bestaande wetenschappelijke inzichten. Velen laten zich tegenwoordig bang maken door het nakende einde van de Mayakalender in 2012 en laten zich wijsmaken dat de Maya’s het einde van de wereld zouden voorspeld hebben, dat enorme krachten onze planeet uiteen zullen rukken wanneer de Aarde en de zon in 2012 op één lijn staan met het centrum van het melkwegstelsel of dat de vermeende planeet Nibiru over drie jaar met de Aarde in botsing zal komen.

Geen nood: het einde van de kalender betekent niet het einde van de wereld, de Aarde en de zon staan jaarlijks op één lijn met het centrum van het melkwegstelsel, dus dat is niets bijzonders, en als Nibiru überhaupt zou bestaan en tegen 2012 hier moet zijn, dan hadden we hem al lang moeten zien aankomen. Bovendien is het fysisch onmogelijk dat neutrino’s de aardkern zouden kunnen opwarmen, zoals aan het begin van de film getoond wordt, en ja, het zeeniveau kan de komende decennia wellicht een beetje stijgen, maar om tot aan de Himalaya te komen zal toch wel héél hard moeten regenen hoor!

Mocht je toch je voorzorgen willen nemen voor het geval dat, klik dan gerust op de eerste link hieronder:

www.instituteforhumancontinuity.org
www.whowillsurvive2012.com

O ja, nog bijna vergeten vermelden: John Billingsley zit in deze film!

Boekenbeurs 2009

Net als de voorbije jaren ben ik ook dit jaar weer naar de Boekenbeurs getrokken. Ik ben al van kinds af aan een boekenwurm en mag dit jaarlijks terugkerende boekenfeest dus niet aan mij laten voorbijgaan.

Bij mijn boekenbeursbezoek vorig jaar was het ontzettend druk geweest, en daar houd ik eigenlijk niet zo van. Dus in plaats van een dag uit te kiezen waarop iedereen vrij heeft, dacht ik er beter aan te doen een half dagje vrij te nemen en op een werkdag naar Antwerpen te sporen. Een prima keuze, zo bleek, want het was heerlijk rustig op de beurs. Ik kon makkelijk overal door, overal bij en overal langs. Bijkomend voordeel: de meeste BV’s waren er niet vandaag. Zij komen liever morgen signeren, wanneer er héél veel volk is.

Ik heb weer erg veel nieuwe boeken gezien (uiteraard) en mezelf een beetje moeten intomen om er niet te veel te kopen, want er staan nog massa’s boeken op mijn leeslijst en ik raak wat achterop. Te veel te doen, te weinig tijd…

Ik heb ook een demonstratie gezien van de nieuwe e-book reader BeBook. Leuk, maar ik denk dat het nog wat te vroeg is om zo’n ding te kopen. De technologie zal in de komende jaren ongetwijfeld nog een heel stuk verbeteren. Maar handig is het wel, zo’n e-book reader: je kunt een massa boeken in een compact toestelletje stockeren én je kunt, net als een boek van papier, in volle daglicht lezen. Beslist in de gaten te houden!

www.boek.be
www.boekenbeurs.be
www.e-boek.org

De muur

Vandaag wordt in Berlijn de twintigste verjaardag van de val van de Muur gevierd. Achtentwintig jaar lang, van 1961 tot 1989, verdeelde de Berlijnse muur niet alleen beide stadsdelen van Berlijn, maar stond de muur ook symbool voor de scheiding, wat zeg ik – de kloof, tussen het communistische Oostblok en het kapitalistische Westen.

Ik herinner me nog goed de dag dat de muur viel. We waren voor dag en dauw opgestaan, zaten op de bus naar Parijs voor een dagtrip, en hoorden het nieuws op de radio. In de dagen, weken en maanden die eraan voorafgingen, was het steeds duidelijker geworden dat het einde van de Muur, het Ijzeren Gordijn en de Koude Oorlog nabij was.

Amper drie maanden eerder stonden Miche en ik met enkele vrienden aan de Muur, aan de Oost-Berlijnse kant nog wel, bij de Brandenburger Tor. We waren in Dresden voor een internationaal congres en hadden een daguitstap naar Berlijn gepland. Vanaf het metrostation op de Alexanderplatz waren via de beroemde laan Unter den Linden naar de Brandenburger Tor gewandeld. Verder konden we niet. Daar doemde een stuk Berlijnse muur voor ons op. Aan de overkant was het vrije Westen.

Ons verblijf in Oost-Duitsland was een heel andere ervaring dan de andere reisjes die we tot dan toe gemaakt hadden. Heel wat zaken die in het Westen vanzelfsprekend waren, waren in Oost-Duitsland bijzonder schaars. Luxe was er niet, alles was erg basic. En bij de meeste winkels en restaurants waren er lange wachtrijen.

Na ons weekje Oost-Duitsland besloten we nog een dag of twee in Keulen te vertoeven. Wat een verschil! We hadden de hele dag op een snikhete trein gezeten die ons van Dresden naar Keulen bracht, en toen we uiteindelijk terug in de beschaafde wereld kwamen, voelden we ons de koning te rijk. Ineens hadden we weer alles in overvloed. In het moderne station van Keulen zijn er massa’s winkeltjes waar je allerlei lekkers kunt kopen. Allemaal zaken die we in Oost-Duitsland een hele week lang hadden moeten missen. Knapperige broodjes, échte ijsgekoelde cola, kraampjes met vers fruit en snoepgoed à volonté! Wat een luxe!

Dus als de Muur dezer dagen weer in het nieuws komt, dan glijden onze gedachten terug naar onze tijd in Oost-Duitsland, twintig jaar geleden, en naar het stukje Berlijnse muur dat we in 1989 doorheen de Brandenburger Tor nog met onze eigen ogen hebben kunnen aanschouwen…

Razor Reel

Dit jaar ben ik voor het eerst naar het Razor Reel Fantastic Film Festival (RRFFF) geweest. Het festival vond plaats in Brugge, dus ik hoefde mij niet ver te verplaatsen. Ik had Razor Reel leren kennen via FACTS. Het is een filmfestival waarop vooral ‘genre’-films aan bod komen: veel horror, psychologische thrillers en fantasy. Niet voor het grote publiek, maar het genre kan wel op een schare toegewijde fans rekenen.

Er stonden films uit allerlei landen op het programma, en er waren een aantal bijzondere gasten, met wie dan na de film een Q&A werd georganiseerd.

De openingsfilm op 2 november in Kinepolis heb ik gemist, maar de volgende vijf dagen ben ik telkens een voorstelling gaan bekijken in de Biekorf of in zaal Liberty. De beste film die ik in de loop van de week gezien heb, was ongetwijfeld Evil Angel van Richard Dutcher, die persoonlijk aanwezig was om zijn nieuwe film voor te stellen. Evil Angel is een geslaagde mix van een horrorfilm en een detective story. Echt een aanrader voor wie van het genre houdt, maar uiteraard niet bestemd voor gevoelige zielen…

Andere films die me zeker zullen bijblijven, zijn de Scandinavische psychologische thriller Naboer en de zwarte komedie Stuck. Volgend jaar ga ik beslist terug, voor zover mijn drukke agenda het toelaat.

www.razorreel.be