Gisteravond ben ik naar een voorstelling van Aida geweest. Het was de eerste keer dat ik een live uitvoering meemaakte van dit beroemde meesterwerk van Giuseppe Verdi. Maar het was allerminst een traditionele uitvoering. De regisseur had ervoor gekozen om het verhaal, dat zich normaal gezien afspeelt in het Egypte ten tijde van de farao’s, te verplaatsen naar het Egypte van eind negentiende eeuw. En het was ook niet in de schouwburg of in het concertgebouw. De voorstelling van gisteravond vond plaats in open lucht, met als decor het prachtig verlichte laatgotische stadhuis van Brugge, dat voor een heel aparte sfeer zorgde. De cast was een internationale mix van getalenteerde solisten.
Ik had pas op het laatste moment mijn ticket gekocht, omdat ik uiteraard eerst het weer wou afwachten. Het was een mooie nazomeravond, dus dat viel mee. Op enkele zeldzame lege stoelen na zat de tribune helemaal vol. Ik had een mooie plaats in het centrale blok. Bijkomend voordeel was dat ik – als ik me goed herinner moet het aan het einde van de eerste akte geweest zijn – ook nog het ISS kon zien overvliegen. Ik wist eigenlijk niet op voorhand dat het ISS gisteravond rond die tijd te zien was, maar het ruimtestation (dat nu toch eindelijk bijna af is) was zo helder, dat mijn aandacht erdoor werd getrokken.
Binnenkort hoop ik Aida nog eens te zien, in een integrale versie (want het openluchtspektakel van gisteravond was wat ingekort). Volgende maand wordt de opera immers opgevoerd in de beroemde ‘Met’ (de Metropolitan Opera in New York) en via HD Live rechtstreeks doorgestraald naar een groot aantal bioscoopzalen over de hele wereld. Al voor het derde jaar op een rij zijn de voorstellingen te bekijken via ‘Opera in de cinema’ bij Kinepolis. Dus ja, het operaseizoen is weer begonnen!
