Van 5 mei tot 16 september loopt in Brugge de Triënnale, met als thema ‘Liquid City – Vloeibare stad’. Op een 15-tal lokaties in de historische binnenstad, vaak op of in de onmiddellijke nabijheid van het in Brugge overal aanwezige water, verrezen een aantal indrukwekkende constructies (kunstwerken, installaties en ontmoetingsplekken) van hedendaagse kunstenaars en architecten. Op de website triennalebrugge.be vind je er alles over.
Afgelopen weekend hebben we het hele parcours per fiets gedaan, en daar zijn we toch wel drie en een half uur mee bezig geweest. Je kunt de 15 sites ook te voet bezoeken, maar dan moet je er natuurlijk nog meer tijd voor uittrekken. Hoewel... het was een drukke zaterdagmiddag en het was mooi weer, dus dan weet je dat je als fietser in de Brugse binnenstad niet enkel gehinderd wordt door de vele putten en hobbels in de met 17e-eeuwse technieken aangelegde kasseistraten, maar ook door horden toeristen en dagjesmensen die het verschil niet kennen tussen de rijweg en het voetpad.
Een ideaal parcours uitstippelen vergt wat denkwerk. Op het officiële plan van de Triënnale heeft iedere site een nummertje, maar het is ons een raadsel op basis van welk mystiek algoritme die nummers werden toegekend. We hebben verschillende pogingen ondernomen om daar enige logica achter te zoeken, maar het was tevergeefse moeite. Als je de 15 sites in volgorde van nummer aflegt, word je meermaals van de ene naar de andere kant van de stad gestuurd. We hebben dus maar ons eigen parcours uitgestippeld: we zijn begonnen helemaal in het zuiden van de stad, bij nummertje 4 (de drijvende school van NLÉ – Kunlé Adeyemi), en geëindigd helemaal in het noorden, bij nummertje 8 (het House of Time van raumlabor).
Er is een app met een stadsplan waarop je de verschillende locaties vindt, telkens met wat uitleg, foto’s en vaak ook een video. Maar het kost wat tijd en moeite alvorens alles op je mobieltje staat. Je downloadt dit best ergens waar je een snelle en goedkope internetverbinding hebt, want het gaat om heel wat megabytes. Eerst moet je de app Xplore Bruges downloaden, die door de stad Brugge gebruikt wordt voor van alles en nog wat. Binnen die app worden een aantal toeristische routes aangeboden. Wil je zo’n route activeren, dan moet je die ook eerst weer downloaden. Eén van die routes is de Triënnale. De app legt je geen vast parcours op, maar laat je zelf kiezen in welke volgorde je de verschillende plekken bezoekt. Bij 14 van de 15 sites kun je op het pictogrammetje op het plan tikken, waarna je tekst, foto’s en eventueel een video te zien krijgt.
Volgens de app moet je op drie uur en drie kwartier rekenen om alles te bezoeken, maar uiteraard hangt een en ander af van hoe lang je overal blijft rondhangen. De stad Brugge biedt ook een georganiseerd bezoek met gids aan, zowel te voet als per fiets, vreemd genoeg telkens met een duur van circa twee uur. Het is duidelijk dat daarbij heel wat zaken overgeslagen worden, want het is gewoon onmogelijk om dit binnen een tijdsbestek van twee uur af te handelen, tenzij je nergens langer dan twee minuten en vijf seconden blijft, en dus noodgedwongen heel wat mist.
Een interessante plek is de Poortersloge aan het Jan van Eyckplein. In het gebouw – het is even zoeken naar de ingang – vind je een tentoonstelling over de Triënnale, met onder andere maquettes en video’s met interessante achtergrondinformatie bij de kunstwerken en de andere constructies. Je kunt er ook een selfie maken voor een green screen, waarbij de achtergrond vervangen wordt door een zonnige foto van een van de Triënnale-kunstwerken. Je kunt de foto naar je e-mailadres laten opsturen en/of publiceren op Facebook.
De eyecatcher van de Triënnale is een walvis die uit de Spiegelrei bij het Jan van Eyckplein oprijst, klaar om zich met een grote splash op zijn rug in het water te laten vallen. Het kunstwerk is gemaakt van aangespoeld plastic afval dat de makers op de stranden van Hawaï bijeengeraapt hebben, en waarmee ze onze aandacht vragen voor de gigantische hoeveelheid plastic die in de oceanen terechtkomt. Toen ik naast deze ‘Skyscraper’ stond – zo heet het kunstwerk van StudioKCA –, viel me meteen op dat er vrij een groot verschil was tussen de concept art en wat het uiteindelijk geworden is. Dit kunstwerk is niet mis, maar is toch een klein beetje teleurstellend in vergelijking met wat de concept art belooft, zoals door onderstaande foto’s wordt geïllustreerd (boven: concept art, zoals te zien in de app; onder: de foto die ik zelf op locatie maakte).
Hoewel je ook heel wat van de installaties tijdens een avondwandeling kunt bezoeken, moet je er rekening mee houden dat de officiële openingsuren van 12.00 tot 18.00 uur zijn. Dat ondervond ik aan den lijve, toen ik om acht minuten vóór zes al niet meer binnen mocht in het Grootseminarie (nummer 13 op het plan), aangezien de portier met dienst blijkbaar voor het donker thuis wou zijn. Beetje sneu, want mijn vrouw, die om acht minuten en twee seconden vóór zes nog was binnengeglipt, bleek aan zeven minuten en dertig seconden voldoende te hebben om alles te bekijken (en te fotograferen), terwijl mijn dochter en ik al die tijd dus noodgedwongen aan de deur op haar hebben staan wachten. Niet erg klantvriendelijk van die portier, maar vooral jammer voor de Iraanse kunstenares Monir Shahroudy Farmanfarmaian, wiens kunstwerken ik dus niet heb kunnen aanschouwen.
Erg goed verborgen, helemaal in het noorden van de binnenstad en toegankelijk via een onopvallende weg tussen bomen en struikgewas, bevindt zich het House of Time, een ontmoetingsplek op een oude industriële site. We vonden er onder andere een bar (die zelfs na zes uur nog gewoon open was), een Koreaans eetkraampje, een boomhut, een kampvuurplek en een verwarmd zwembadje waar enkele kinderen zich kostelijk amuseerden.
Al bij al is een bezoek aan de Triënnale zeker de moeite waard, al konden we niet alle kunstwerken even erg waarderen, maar dat heb je nu eenmaal met moderne kunst.
triennalebrugge.be
www.youtube.com/channel/UC22beXLGZkhB550oUP-mhXw
