Deze zomer was in Oostende een interessante tentoonstelling te zien over het beroemde Chinese Terracottaleger. Op de valreep zijn we er afgelopen weekend nog naartoe geweest. De expo, die de naam The Terracotta Army and the First Emperor of China kreeg, bood een uitzonderlijke blik op het oude China van 2200 jaar geleden. Deze reizende tentoonstelling is de meest volledige ooit gemaakt over het Terracottaleger, de necropolis en het leven van Qin Shi Huang, China’s eerste keizer.
Twee jaar geleden hadden we in het Chinees paviljoen in Epcot (Walt Disney World, Florida) al een voorsmaakje gekregen. Daar konden we verkleinde replica’s van de krijgers bewonderen, op schaal 1:5.
In Oostende waren meer dan driehonderd levensgrote reproducties te zien van de bekende beelden. Daarnaast ook wapens, munten en andere objecten uit die tijd. Overal hingen grote pancartes met beschrijvende teksten aan de muren, en alsof dat niet genoeg was, kregen we ook een audiogids mee. Ik was aangenaam verrast toen het apparaatje een bekende stem liet horen: die van stemacteur Philippe Bernaerts, die ik ook al in het tv-spotje voor de tentoonstelling had gehoord en die ik ken als mede-Star Trek- en scifi-fan.
De grootste archeologische vondst van de 20e eeuw, zo mag het Terracottaleger gerust genoemd worden, begon in maart 1974. Toen ontdekten Chinese boeren, die een waterput aan het graven waren, een eerste terracottasoldaat. Eén van die boeren doet zijn verhaal in een korte videovoorstelling. De opgravingen die volgden, brachten duizenden soldaten aan de oppervlakte, alsook paarden, strijdwagens en andere voorwerpen. Tot op vandaag zijn nog altijd archeologen aan het werk op de site, die nog lang niet al zijn geheimen heeft prijsgegeven.
De tentoonstelling geeft ons heel wat informatie over de geschiedenis van de eerste keizer van China, zijn (echte) leger en militaire veroveringen. We vernemen dat hij geen doetje was. Onthoofdingen, vierendelingen en andere martelpraktijken waren schering en inslag. We krijgen ook inzicht in het hele productieproces van de terracottabeelden en de geschiedenis van de archeologische opgravingen. De beelden zijn allemaal uniek en waren oorspronkelijk ook kleurrijk beschilderd. Ter demonstratie krijgen we enkele beschilderde replica’s te zien.
De tentoonstelling is climactisch opgebouwd. Iedere volgende zaal is weer indrukwekkender dan de vorige. Op het einde krijgen we een recreatie te zien van een deel van een van de kuilen waarin de terracottakrijgers staan. Het is donker wanneer we de zaal binnenkomen, maar al gauw worden verschillende delen kleurrijk belicht, terwijl Philippe er deskundig uitleg over geeft.
We zijn heel blij dat we deze tentoonstelling op het laatste nippertje nog hebben kunnen zien. Het was meer dan de moeite waard, en we hebben er heel wat van opgestoken.
Jammer genoeg was Philippe blijkbaar niet gebrieft over de correcte uitspraak van al die Chinese namen die hij moest voorlezen. Je kunt het hem dus niet al te kwalijk nemen dat hij ‘Qin’ uitspreekt als ‘Kin’, terwijl het eigenlijk meer ‘Tsjin’ hoort te zijn; daar hadden de organisatoren toch beter op moeten letten. En ik vraag me ook nog steeds af waarom de organisatoren een zoekplaatje gemaakt hebben van de nummerbordjes voor de audiogids. In de volgorde van de nummers was namelijk geen enkele logica te ontdekken. Het sprong van 11 naar 9, even verder naar 30 en in de volgende zaal weer naar 23.
Ik had mijn fototoestel niet bij, maar ik heb heel wat foto’s gemaakt met mijn smartphone. Ik bied dus alvast op voorhand mijn excuses aan voor de povere kwaliteit van de plaatjes. Een selectie ervan vind je hieronder of op Google Photos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten