Gisteren was het tau-dag. Tau is een Griekse letter (τ), en staat voor een wiskundige constante die gelijk is aan 2 × π. Dat laatste symbool is ook een Griekse letter: pi, en daar heeft zowat iedereen ooit wel van gehoord. Pi is namelijk de wiskundige constante die de verhouding weergeeft tussen de omtrek en de diameter van een cirkel.
Wellicht heb je op school geleerd dat pi gelijk is aan 3,14. Dat klopt slechts bij benadering, want in feite volgen er nog veel meer cijfers na de komma. (Zo veel zelfs dat je ze nooit allemaal kunt opschrijven.) Een andere benadering is 22/7. Misschien heb je dat ook op school geleerd.
Pi heb je erg vaak nodig in de wiskunde (en in de fysica), voor het berekenen van allerlei zaken. De meeste mensen zullen pi voornamelijk gebruiken als ze de omtrek of de oppervlakte van een cirkel moeten berekenen, of de inhoud van een bol, een cilinder of een kegel. De omtrek van een cirkel kun je berekenen met de eenvoudige formule O = 2πr, waarbij O de omtrek is en r de straal.
Pi-dag wordt jaarlijks door wiskunde-enthousiasten gevierd op 14 maart, omdat die datum in de Angelsaksische notatie geschreven kan worden als 3.14.
En zo komen we bij tau-dag, die gisteren, op 28 juni, gevierd werd. Een goede benadering van τ is namelijk 6,28 (of op z’n Angelsaksisch: 6.28).
Waarom we behalve π-dag ook τ-dag vieren? Omdat een aantal mensen – en ik kan me volledig in hun redenering vinden – van oordeel zijn dat we in onze formules beter overal 2π zouden vervangen door τ. Dat zou heel wat formules eenvoudiger maken, en tau is een meer voor de hand liggende keuze omdat dat getal de verhouding weergeeft tussen de omtrek en de straal, niet de diameter, van een cirkel. Het hele verhaal kun je nalezen in The Tau Manifesto op tauday.com.
Zoals 
Maar dit jaar, met Parijs bij wijze van spreken in onze achtertuin, hebben we besloten de draad terug op te pikken. Het vorige congres was in 2009 in Beijing, en dat zagen we, ook al omwille van ons beperkte aantal vakantiedagen, niet echt zitten. In Parijs gaan we echter vol goede moed onze comeback maken. Nu moet je niet denken dat we daar ook maar enige kans maken om wereldkampioen te worden. Neen, daar zij we helaas niet snel genoeg voor. De wereldtop wordt tegenwoordig ingenomen door Tsjechen, Turken en Russen. Die mensen maken er een erezaak van en oefenen bij wijze van spreken van ’s ochtends tot ’s avonds, het hele jaar door, om toch maar zo goed mogelijk te presteren. Voor ons blijft het een hobby, iets wat we naast onze andere bezigheden doen omdat we het leuk vinden. En we moeten het natuurlijk wel leuk blijven vinden, het mag geen last worden. Geen eremetaal voor ons dus, maar als we geslaagd zijn krijgen we een diploma van een wereldkampioenschap, en dat maakt natuurlijk ook een goede indruk. We doen het trouwens lang niet alleen voor het diploma of de prestatie. In de loop der jaren hebben we, dankzij de internationale wedstrijden en dankzij Intersteno, een ruime kennissenkring in het buitenland opgebouwd, en het is ontzettend leuk om al die mensen om de zoveel tijd weer eens terug te zien, met hen van gedachten te wisselen en samen gezellig te genieten van een terrasje of een leuke uitstap.
