Vandaag alweer de laatste dag van Drupa, de grootste vakbeurs ter wereld voor de grafische industrie. Eens in de vier jaar vindt Drupa plaats op de gigantische Messegelände in Düsseldorf. De beurs richt zich op vaklui uit drukkerijen, prepressbedrijven, boekbinderijen en aanverwante bedrijven.Net als in 2008 bood ons bedrijf zijn werknemers de kans om de beurs te bezoeken. Voor dag en dauw vertrokken we vanuit Brugge met de Febelgra-bus richting Duitsland. Onderweg reden we nog een paar keer van de snelweg af om nog enkele mensen op te pikken. Tijdens de stop aan de Antwerpse Crowne Plaza kregen we ons ontbijtpakket.
Tegen openingstijd waren we ter bestemming. De beurs spreidt zich uit over zo’n anderhalf dozijn hallen, de een nog groter dan de andere, vol met hoogtechnologische nieuwigheden op het gebied van printen, drukken, afwerken en alles wat daar nog meer bij komt kijken. Op de bus waren we al een beetje klaargestoomd. We hadden allemaal een plannetje gekregen, met een overzicht van wat er zo allemaal te zien was en waar we daarvoor moesten zijn.
We wisten nog van vorige keer dat het zo goed als onmogelijk zou zijn om alles op één dag te zien. In plaats van aan sneltempo toch alle hallen te willen bezoeken, besloten we het rustiger aan te doen en te selecteren. Maar we hebben behoorlijk wat kilometers afgelegd. Zo’n volle dag op een drukke beurs doorbrengen is een vermoeiende bezigheid.
De grote bedrijven doen er alles aan om hun producten zo aantrekkelijk mogelijk voor te stellen. Er zijn fantastische, nieuwe machines te zien, er worden demonstraties en presentaties gegeven, en hier en daar wordt er zelfs een showtje opgevoerd. Xerox had kosten nog moeite gespaard en zowaar enkele artiesten van Cirque du Soleil ingehuurd. Hun stand maakte ook gebruik van verwerking in de cloud. Aan het ene eind van de hal kon je je laten fotograferen in een Cirque du Soleil-decor, de foto werd geüpload naar en verwerkt door een server die niet in Düsseldorf, zelfs niet in Duitsland, maar ergens in de States stond, en aan de andere kant van de hal kon je aan de hand van die foto gepersonaliseerde postkaarten laten afdrukken. Dat hebben we dus meteen maar eens uitgeprobeerd. Leuk souvenirtje.
We hebben met verbazing staan kijken naar de vele inkjet-drukmachines, die tegenwoordig meer en meer de traditionele druktechnieken lijken te vervangen, enorme plotters, machines die verpakkingsmaterialen bedrukken, vormen uitsnijden uit karton, naar speciale drukprocedés, enorme kopieermachines, drukpersen, bindstraten, gigantische rollen papier, robotarmen die zware stapels papier manipuleren, allerlei papiersoorten, inkten, software, toebehoren, klasseersystemen, etcetera, etcetera. Een schril contrast met al dat technologisch vernuft vormde de man van het Gutenbergmuseum in Mainz, die in authentieke klederdracht en met een antieke drukpers pagina’s uit de beroemde Gutenbergbijbel vervaardigde, en even verderop, in een andere hal, een man met een Linotype.
De Linotype is een stukje vergane glorie, waarmee aan het einde van de 19e eeuw al loden regels tekst werden gezet. De machine was in gebruik tot de jaren 1970, toen offsetdruk en computers hun intrede deden. Enkele Linotype-enthousiastelingen hebben er onlangs een documentaire over gemaakt, die ik binnenkort hoop te kunnen zien. De film is nog niet zo lang uit, is al op verscheidene evenementen over de hele wereld vertoond, en komt deze zomer ook op dvd.
Om 16.00 uur waren we allemaal uitgenodigd op de stand van Print Power, een overkoepelend initiatief dat de grafische industrie wil promoten.
Als je in de grafische sector werkzaam bent, is een bezoek aan Drupa beslist de moeite waard. Volgende afspraak in 2016.
www.drupa.de
www.linotypefilm.com
www.printpower.eu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten