Vanmorgen werd ik wakker met het nieuws dat Stephen Hawking overleden was. Meteen realiseerde ik me dat het vandaag 14 maart is, een datum die voor fysicanerds als ik sowieso al een speciale betekenis heeft (pi-dag en de geboortedag van Einstein), en die vanaf nu dus ook herinnerd zal worden als de sterfdag van Hawking.
Hawking – niet Hawkings of Hawkins, zoals je wel eens in de krant leest – was ongetwijfeld een van de briljantste geleerden van onze tijd, en wellicht ook de bekendste, door het feit dat hij een zeldzame vorm van ALS (amyotrofe laterale sclerose) had en daardoor jarenlang aan zijn hi-tech rolstoel gekluisterd zat. Door de ziekte was hij verlamd en verloor hij ook de mogelijkheid om te spreken. Maar iedereen herkent ongetwijfeld onmiddellijk de karakteristieke computerstem die hij ervoor in de plaats kreeg. Wat Hawking in ieder geval niet verloor, is zijn uitstekend gevoel voor humor, en hij verleende graag zijn medewerking aan populaire tv-series voor geeks en nerds, zoals Star Trek: The Next Generation, The Simpsons en The Big Bang Theory.
Dat hij 76 geworden is, mag een klein mirakel heten. In 1963 – Hawking was toen 21 – kreeg hij van zijn dokters te horen dat hij nog hooguit twee jaar te leven had. Die dokters zaten er meer dan 50 jaar naast met hun voorspelling. Dat komt doordat de vorm van ALS waaraan Hawking leed, erg atypisch was. De levensverwachting van ALS-patiënten is doorgaans veel korter.
Zijn droom om ooit een ruimtereis te maken – met Richard Bransons Virgin Galactic – is helaas niet uitgekomen, maar Hawking kreeg wel al een voorproefje toen hij in 2009 mee mocht met een zero-G-vlucht.
De wereld heeft vandaag een groot denker verloren, die onze kijk op het universum enorm heeft verbreed, en ik zal Hawking erg missen. Tijd om binnenkort A Brief History of Time en The Universe in a Nutshell nog eens te herlezen en The Theory of Everything nog eens te herbekijken...
